నాకన్నా చిన్నవారు,

నా గొర్రెలు కాసే కుక్కలతో పెట్టడానికి అసహ్యించుకునేవాన్ని.

వారు బలం నశించిపోయిన పురుషులు.

పొడిగా ఉన్న భూమిపై తిరుగులాడారు

రాత్రివేళ నిర్జనమైన బంజరు భూములలో.

బదరీ వేర్లు వారికి ఆహారము.

వారు దొంగలైనట్టు వారిపై కేకలు వేశారు.

బండల మధ్య గుహల్లో నివసిస్తున్నారు.

ముండ్లకంపల క్రింద ఒక్కటిగా పోగయ్యారు.

వారు దేశం నుండి తరిమివేయబడ్డారు.

వారికి నేను ఓ సామెతను అయ్యాను.

నా ముఖం మీద ఉమ్మివేయడానికి కూడా వెనుకాడరు.

వారు నా సమక్షంలో సంయమనాన్ని వదిలేశారు.

వారు నా పాదాలకు వలలు వేస్తారు,

నాకు వ్యతిరేకంగా తమ నాశన ప్రయత్నాలను చేస్తున్నారు.

నన్ను నాశనం చేయడంలో వారు విజయం సాధించారు.

వారిని అడ్డుకునేవారు లేరు.

పతనంలా వారు దొర్లుతూ వస్తారు.

నా గౌరవం గాలిలా తరిమివేయబడింది,

నా భద్రత మేఘంలా అదృశ్యమవుతుంది.

శ్రమ దినాలు నన్ను పట్టుకున్నాయి.

నన్ను కొరికివేస్తున్న నొప్పి ఆగడమే లేదు.

నా చొక్కా మెడవలె ఆయన నన్ను బంధిస్తారు.

నేను దుమ్ము బూడిదగా అయ్యాను.

నేను నిలబడతాను అయినా మీరు నన్ను ఊర్కెనే చూస్తారు.

మీ బాహువు బలం చేత నా మీద దాడి చేస్తావు.

నీవు తుఫానులో నన్ను విసిరివేస్తావు.

మరణానికి నీవు నన్ను రప్పిస్తావని నాకు తెలుసు.

కేకలు వేసినప్పుడు ఖచ్చితంగా ఎవరూ చేయి వేయరు.

పేదవారిని చూసి నా ప్రాణం దుఃఖపడలేదా?

నేను వెలుగు కోసం చూస్తే, చీకటి వచ్చింది.

శ్రమ దినాలు నాకెదురయ్యాయి.

నేను సమాజంలో నిలబడి సహాయం కోసం మొరపెడతాను.

గుడ్లగూబలకు సహచరుడనయ్యాను.

నా శరీరం జ్వరంతో కాలిపోతుంది.

నా పిల్లనగ్రోవి రోదన ధ్వనికి శ్రుతి చేయబడింది.