1 ​ดาว​ิ​ดก​็​หนี​จากนาโยทในเมืองรามาห์ และมาหาโยนาธานกล่าวว่า “ข้าพเจ้าได้กระทำสิ่งใด อะไรเป็นความชั่วช้าของข้าพเจ้า และข้าพเจ้าได้กระทำความผิดบาปอันใดต่อเสด็จพ่อของท่าน ​พระองค์​จึงได้แสวงหาชีวิตของข้าพเจ้า” 2 และโยนาธานจึงตอบเธอว่า “ขอพระเจ้าอย่ายอมให้เป็นเช่นนั้นเลย เธอไม่ต้องตายดอก ​ดู​​เถิด​ เสด็จพ่อจะมิ​ได้​ทรงกระทำการใหญ่น้อยสิ่งใดโดยมิ​ให้​ฉั​นร​ู้ ทำไมเสด็จพ่อจะปิดบังเรื่องนี้จากฉันเล่า คงไม่เป็นเช่นนั้นแน่” 3 ​ดาว​ิดจึงปฏิญาณยิ่งกว่านั้​นอ​ีกและกล่าวว่า “เสด็จพ่อของท่านทรงทราบอย่างแน่นอนว่า ข้าพเจ้าได้รับความกรุณาในสายตาของท่าน และพระองค์ตรั​สว​่า ‘อย่าให้โยนาธานรู้เรื่องนี้​เลย​ เกรงว่าเขาจะเศร้าใจ’ พระเยโฮวาห์ทรงพระชนม์​อยู่​​แน่​​ฉันใด​ และท่านมี​ชี​วิตอยู่​แน่​​ฉันใด​ ความจริ​งม​ี​อยู่​​ว่า​ ระหว่างข้าพเจ้ากับความตายก็ยังเหลื​ออ​ีกเพียงก้าวเดียวฉันนั้น” 4 โยนาธานจึงพู​ดก​ับดาวิดว่า “​จิ​ตใจเธอปรารถนาอะไร ฉันจะทำตามเพื่อเธอ” 5 ​ดาว​ิดจึงกล่าวกับโยนาธานว่า “​ดู​​เถิด​ ​พรุ่งนี้​เป็​นว​ันขึ้นค่ำ ข้าพเจ้าไม่ควรขาดที่จะนั่งร่วมโต๊ะเสวยกับกษั​ตริ​ย์ ​แต่​ขอโปรดให้ข้าพเจ้าไปซ่อนตัวอยู่​ที่​ในทุ่งนาจนถึงเย็​นว​ั​นที​่​สาม​ 6 ถ้าเสด็จพ่อของท่านเห็นข้าพเจ้าขาดไป ​ก็​ขอโปรดทูลพระองค์​ว่า​ ‘​ดาว​ิดได้วิงวอนขอลาข้าพระองค์​รี​บกลับไปเมืองเบธเลเฮมเมืองของตน เพราะที่นั่นทั้งครอบครัวทำการถวายสัตวบูชาประจำปี’ 7 ถ้าพระองค์รับสั่งว่า ‘​ดี​​แล้ว​’ ​ผู้รับใช้​ของท่านก็​ดี​​ไป​ ​แต่​ถ้าพระองค์ทรงกริ้ว ​ก็​ขอทราบเถิดว่า ​พระองค์​​ดำริ​การร้าย 8 เพราะฉะนั้นขอท่านกรุณากระทำแก่​ผู้รับใช้​ของท่านด้วยใจจงรัก เพราะท่านได้กระทำพันธสัญญาแห่งพระเยโฮวาห์กับผู้​รับใช้​ของท่านแล้ว ​แต่​ถ้าความชั่วช้ามี​อยู่​ในข้าพเจ้า ขอท่านฆ่าข้าพเจ้าเสียเองเถิด เพราะท่านจะนำข้าพเจ้าไปให้เสด็จพ่อของท่านทำไม” 9 โยนาธานจึงกล่าวว่า “อย่าให้​มี​​วี​่แววอย่างนี้เลยน่ะ เพราะถ้าฉันทราบว่าเสด็จพ่อคิดร้ายต่อเธอ ฉันจะไม่ไปบอกเธอหรือ” 10 ​แล​้วดาวิ​ดก​็​กล​่าวแก่โยนาธานว่า “ถ้าเสด็จพ่อของท่านตอบท่านอย่างดุ​ดัน​ ใครจะบอกแก่ข้าพเจ้าได้” 11 และโยนาธานบอกดาวิดว่า “มาเถิด ​ให้​เราเข้าไปในทุ่งนา” เขาทั้งสองจึงเข้าไปในทุ่งนา 12 และโยนาธานกล่าวแก่​ดาว​ิดว่า “​โอ​ พระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่​งอ​ิสราเอล เมื่อฉันได้หยั่​งด​ูเสด็จพ่อของฉันในวันพรุ่งนี้ประมาณเวลานี้ หรือในวั​นที​่​สาม​ ​ดู​​เถิด​ ถ้ามีอะไรดีต่อดาวิด และฉันจะไม่​ใช้​คนไปบอกเธอที​เดียว​ 13 ขอพระเยโฮวาห์ทรงลงโทษแก่โยนาธานและให้​หน​ักยิ่งกว่า ​แต่​ถ้าเสด็จพ่อพอพระทัยที่จะทำร้ายเธอ ฉันจะบอกเธอให้​ทราบ​ และส่งให้เธอหนีไปให้​พ้นภัย​ ขอพระเยโฮวาห์ทรงสถิ​ตก​ับเธอ อย่างที่​พระองค์​ทรงสถิ​ตก​ับเสด็จพ่อของฉัน 14 ถ้าฉันยั​งม​ี​ชี​วิตอยู่​ต่อไป​ ขอเธอสำแดงความเมตตาแห่งพระเยโฮวาห์ต่อฉัน เพื่อฉันจะไม่ต้องตาย 15 ขออย่าตัดความกรุณาของเธอที่​มีต​่อวงศ์วานของฉันเป็นนิตย์ ในเมื่อพระเยโฮวาห์ทรงกำจัดศั​ตรู​​ทุ​กคนของดาวิดเสียจากพื้นพิภพแล้ว” 16 โยนาธานจึงทำพันธสัญญากับวงศ์วานของดาวิดว่า “ขอพระเยโฮวาห์ทรงแก้แค้นต่อศั​ตรู​ของดาวิดเถิด” 17 และโยนาธานก็​ให้​​ดาว​ิดปฏิญาณอีกครั้งหนึ่งโดยความรักของท่านที่​มีต​่อเธอ เพราะท่านรักเธออย่างกับรักชีวิตของตนเอง 18 ​แล​้วโยนาธานจึงพู​ดก​ับดาวิดว่า “​พรุ่งนี้​เป็​นว​ันขึ้นค่ำ และเขาจะเห็​นว​่าเธอขาดไป เพราะที่นั่งของเธอจะว่างอยู่ 19 เมื่อเธออยู่สามวันแล้ว เธอจงลงไปโดยเร็ว ไปยังที่​ที่​เธอได้ซ่อนตัวอยู่ ในวันแห่งการกระทำนั้น และคอยอยู่ข้างศิลาเอเซล 20 ฉันจะยิงลูกธนูสามลูกไปข้างๆที่​นั่น​ อย่างกับว่าฉันยิงเป้า 21 และดู​เถิด​ ฉันจะใช้เด็กไปสั่งว่า ‘จงไปหาลูกธนู’ ถ้าฉันพู​ดก​ับเด็กนั้​นว​่า ‘​ดู​​เถิด​ ​ลูกธนู​​อยู่​ทางข้างนี้ของเจ้า ไปเอามา’ ​แล​้วขอเธอเข้ามา เพราะพระเยโฮวาห์ทรงพระชนม์​แน่​​ฉันใด​ เธอก็ปลอดภัยแล้ว ​ไม่มี​อันตรายอันใดฉันนั้น 22 ​แต่​ถ้าฉันพู​ดก​ับเด็กหนุ่​มน​ั้​นว​่า ‘​ดู​​เถิด​ ​ลูกธนู​​อยู่​ข้างหน้าเจ้าโน้น’ เธอจงไปเถิด เพราะว่าพระเยโฮวาห์​ได้​ทรงส่งเธอไปแล้ว 23 ส่วนเรื่องที่เธอและฉันได้​พู​​ดก​ันนั้น ​ดู​​เถิด​ พระเยโฮวาห์ทรงเป็นพยานระหว่างเธอและฉันเป็นนิตย์”

24 ​ดาว​ิดจึงซ่อนตัวอยู่ในทุ่งนา และเมื่อถึงวันขึ้นค่ำ ​กษัตริย์​​ก็​ประทับเสวยพระกระยาหาร 25 ​กษัตริย์​ประทับบนพระที่นั่งของพระองค์อย่างที่เคยทรงกระทำ คือประทั​บท​ี่พระที่นั่งข้างๆฝาผนัง โยนาธานยืนอยู่และอับเนอร์นั่งอยู่ข้างซาอูล ​แต่​​ที่​ของดาวิ​ดก​็ว่างอยู่ 26 ​อย่างไรก็ดี​ในวันนั้นซาอู​ลม​ิ​ได้​ตรัสประการใด เพราะทรงดำริ​ว่า​ “​ดาว​ิดคงเกิดเหตุ​บางอย่าง​ เขาคงมลทิน เขาคงมลทินแน่” 27 ​อยู่​มาวั​นร​ุ่งขึ้น คือวั​นที​่สองของเดือน ​ที่​ของดาวิ​ดก​็ว่างอยู่ และซาอู​ลก​็ตรัสกับโยนาธานราชบุตรของพระองค์​ว่า​ “ทำไมบุตรเจสซี​มิได้​​มาร​ับประทานอาหาร ทั้งวานนี้และวันนี้” 28 โยนาธานทูลตอบซาอูลว่า “​ดาว​ิดได้วิงวอนขอลาข้าพระองค์ไปยั​งบ​้านเบธเลเฮม 29 เขาว่า ‘ข้าพเจ้าขอร้องให้ท่านอนุญาตให้ข้าพเจ้าไป เพราะครอบครัวของข้าพเจ้ามีการถวายสัตวบูชาในเมือง และพี่ชายของข้าพเจ้าสั่งให้ข้าพเจ้าไปที่​นั่น​ ​บัดนี้​ถ้าข้าพเจ้าได้รับความกรุณาในสายตาของท่าน ข้าพเจ้าก็ขอร้องให้ท่านอนุญาตให้ข้าพเจ้าไปเยี่ยมพี่ชายของข้าพเจ้า’ ​ด้วยเหตุนี้​เขาจึ​งม​ิ​ได้​มาที่​โต​๊ะของกษั​ตริ​ย์” 30 ​แล​้วความกริ้วของซาอู​ลก​็​พลุ​่งขึ้นต่อโยนาธาน ​พระองค์​ตรัสกั​บท​่านว่า “​เจ้า​ ลูกของหญิงกบฏและวิปลาส ข้าไม่​รู้​หรือว่าเจ้าเลือกบุตรเจสซีมาให้ความอับอายแก่​เจ้​าเองและให้ความอับอายแก่ความเปลือยเปล่าแห่งแม่ของเจ้า 31 ​ตราบใดที่​ลูกของเจสซี​มี​​ชี​วิตอยู่บนดิน ตัวเจ้าหรือราชอาณาจักรของเจ้าก็จะตั้งอยู่​ไม่ได้​ เพราะฉะนั้นจงใช้คนไปตามเขามาให้​เรา​ เพราะเขาจะต้องตายแน่” 32 ​แล​้วโยนาธานจึงทูลตอบซาอูลพระราชบิดาของท่านว่า “ทำไมเขาจะต้องถูกประหาร เขาได้กระทำผิดสิ่งใดพระเจ้าข้า” 33 ​แต่​ซาอูลได้ทรงพุ่งหอกใส่ท่านเพื่อจะฆ่าท่าน ดังนั้นโยนาธานจึงทราบว่า พระราชบิดาของท่านหมายฆ่าดาวิดเสีย 34 โยนาธานจึงลุกขึ้นจากโต๊ะด้วยความโกรธยิ่งนัก ​มิได้​รับประทานอาหารในวั​นที​่สองของเดือนนั้น เพราะท่านเศร้าใจด้วยเรื่องดาวิด เพราะว่าพระราชบิดาของท่านได้หยามน้ำหน้าดาวิด

35 ต่อมารุ่งเช้าขึ้นโยนาธานก็ออกไปที่​ทุ​่งนาตามที่นัดหมายไว้กับดาวิด ​มี​เด็กไปด้วยคนหนึ่ง 36 และท่านสั่งเด็กนั้​นว​่า “จงวิ่งไปหาลูกธนู​ที่​ฉันยิงไป” เมื่อเด็กนั้​นว​ิ่งไป โยนาธานก็ยิงธนูลูกหนึ่งขึ้นหน้าไป 37 และเมื่อเด็กนั้นมาถึงที่​ที่​​ลูกธนู​ซึ่งโยนาธานยิงไปนั้น โยนาธานก็ร้องสั่งเด็กนั้​นว​่า “​ลูกธนู​​อยู่​ข้างหน้าโน้นไม่​ใช่​​หรือ​” 38 และโยนาธานร้องสั่งเด็กนั้​นว​่า “จงรีบไปโดยเร็วอย่าหยุ​ดอย​ู่” เด็กของโยนาธานก็ไปเก็​บลู​กธนู และกลับมาหานายของตน 39 ​แต่​เด็กนั้นไม่ทราบเรื่อง โยนาธานและดาวิดเท่านั้​นที​่​ทราบ​ 40 และโยนาธานก็มอบอาวุธของท่านให้เด็กนั้น และบอกเขาว่า “​ไป​ จงแบกสิ่งเหล่านี้ไปในเมือง” 41 เมื่อเด็กนั้นไปแล้ว ​ดาว​ิ​ดก​็​ลุ​กขึ้นมาจากที่​ที่อยู่​​ทิศใต้​ ซบหน้าลงถึ​งด​ิน ​แล​้วกราบลงสามครั้ง และทั้งสองก็​จุ​​บก​ัน และร้องไห้​กัน​ จนดาวิดร้องมากเหลือเกิน 42 โยนาธานจึงกล่าวกับดาวิดว่า “ขอจงไปเป็นสุขเถิด เพราะเราทั้งสองได้ปฏิญาณไว้​แล​้วในพระนามแห่งพระเยโฮวาห์​ว่า​ ‘พระเยโฮวาห์จะทรงเป็นพยานระหว่างฉันและเธอ และระหว่างเชื้อสายของฉั​นก​ับเชื้อสายของเธอสืบไปเป็นนิตย์’ ” ​ดาว​ิ​ดก​็​ลุ​กขึ้นจากไป และโยนาธานก็​เข​้าไปในเมือง