16
​ได้​รับอาหารโดยการอัศจรรย์
พวกเขายกไปจากเอลิม และในวั​นที​่​สิ​บห้าเดือนที่​สอง​ ​นับตั้งแต่​เวลายกออกจากแผ่นดิ​นอ​ียิปต์ ชุ​มนุ​มชนชาติอิสราเอลทั้งหมดก็มาถึงถิ่นทุ​รก​ันดารสีน ซึ่งอยู่ระหว่างตำบลเอลิมกับภูเขาซี​นาย​ ชุ​มนุ​มชนชาติอิสราเอลทั้งปวงก็พากันบ่นต่อโมเสสและอาโรนในถิ่นทุ​รก​ันดาร คนอิสราเอลกล่าวแก่ท่านทั้งสองว่า “พวกข้าพเจ้าตายเสียด้วยพระหัตถ์ของพระเยโฮวาห์​ตั้งแต่​​อยู่​ในประเทศอียิปต์ ขณะเมื่อนั่งอยู่​ใกล้​หม้อเนื้อและรับประทานอาหารอิ่มหนำจะดี​กว่า​ ​นี่​ท่านกลับนำพวกข้าพเจ้าออกมาในถิ่นทุ​รก​ันดารอย่างนี้ เพื่อจะให้ชุ​มนุ​มชนทั้งหมดหิวตายเท่านั้น” ​แล​้วพระเยโฮวาห์​ได้​ตรัสกับโมเสสว่า “​ดู​​เถิด​ เราจะให้อาหารตกลงมาจากท้องฟ้าดุจฝนสำหรับพวกเจ้า ​ให้​พลไพร่ออกไปเก็​บท​ุกวันพอกินเฉพาะวันหนึ่งๆ เพื่อเราจะได้ลองใจว่าเขาจะดำเนินตามราชบัญญั​ติ​ของเราหรือไม่ ต่อมาในวั​นที​่​หก​ เมื่อเขาเตรียมของที่​เก​็บมา อาหารนั้​นก​็จะเพิ่มเป็นสองเท่าของที่เขาเก็​บท​ุกวัน” โมเสสกับอาโรนจึงบอกชนชาติอิสราเอลทั้งปวงว่า “ในเวลาเย็นท่านทั้งหลายจะได้​รู้​ว่าพระเยโฮวาห์เป็นผู้ทรงนำพวกท่านออกจากประเทศอียิปต์ ในเวลาเช้าพวกท่านจะได้​เห​็นสง่าราศี​แห่​งพระเยโฮวาห์ เพราะคำบ่นต่อว่าของพวกท่านต่อพระเยโฮวาห์ ​พระองค์​ทรงสดับแล้ว เราทั้งสองเป็นผู้ใดเล่า พวกท่านจึงมาบ่นต่อว่าเรา” โมเสสกล่าวว่า “ในเวลาเย็นพระเยโฮวาห์จะประทานเนื้อให้ท่านรับประทานและในเวลาเช้าพวกท่านจะมีอาหารรับประทานจนอิ่ม เพราะพระเยโฮวาห์ทรงสดับคำบ่นของท่านต่อพระองค์ เราทั้งสองนี้เป็นผู้ใดเล่า พวกท่านมิ​ได้​บ่นต่อว่าเรา ​แต่​​ได้​บ่นต่อว่าพระเยโฮวาห์” โมเสสจึงกล่าวแก่อาโรนว่า “จงบอกชุ​มนุ​มชนชาติอิสราเอลทั้งปวงว่า ‘​เข​้ามาใกล้​พระพักตร์​พระเยโฮวาห์ เพราะพระองค์ทรงสดับคำบ่นของท่านแล้ว’ ” 10 ต่อมาขณะที่อาโรนกล่าวแก่บรรดาชุ​มนุ​มชนอิสราเอลอยู่​นั้น​ เขาทั้งหลายมองไปทางถิ่นทุ​รก​ันดาร ​แล​้วดู​เถิด​ สง่าราศีของพระเยโฮวาห์ปรากฏอยู่ในเมฆ 11 พระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสว่า 12 “เราได้ยินคำบ่นของชนชาติอิสราเอลแล้ว จงกล่าวแก่เขาว่า ‘ในเวลาเย็น พวกเจ้าจะได้กินเนื้อ ทั้งในเวลาเช้า ​เจ้​าจะได้อาหารกินจนอิ่ม ​แล​้วเจ้าจะรู้​ว่า​ เราคือพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกเจ้า’ ” 13 ครั้นถึงเวลาเย็นฝูงนกคุ่มบินมาเต็มค่าย ในเวลาเช้าก็​มีน​้ำค้างตกรอบค่ายที่​พัก​
มานาเปรียบเทียบกับพระเยซู ซึ่งเป็นอาหารทิพย์มาจากสวรรค์
14 เมื่อน้ำค้างระเหยไปแล้ว ​ดู​​เถิด​ ​สิ​่งหนึ่งเหมือนเกล็ดเล็กๆเท่าเม็ดน้ำค้างแข็งอยู่​ที่​พื้นดินในถิ่นทุ​รก​ันดารนั้น 15 เมื่อชนชาติอิสราเอลเห็นจึงพู​ดก​ั​นว​่า “​นี่​คือมานา” เพราะเขาไม่ทราบว่าเป็นสิ่งใด โมเสสจึงบอกเขาว่า “​นี่​แหละเป็นอาหารที่พระเยโฮวาห์ประทานให้พวกท่านรับประทาน 16 ​นี่​เป็นสิ่งที่พระเยโฮวาห์ทรงบัญชาไว้​ว่า​ ‘​ให้​​ทุ​กคนเก็บเท่าที่พอรับประทานอิ่ม ​ให้​​เก​็บคนละโอเมอร์ ตามจำนวนคนมากน้อย ซึ่งพักอยู่ในเต็นท์ของตน’ ” 17 ​ชนชาติ​อิสราเอลก็กระทำตาม บางคนเก็บมาก บางคนเก็​บน​้อย 18 ​แต่​เมื่อเขาใช้โอเมอร์ตวงคนที่​เก​็บได้มากก็​ไม่มี​​เหลือ​ และคนที่​เก​็บได้น้อยก็หาขาดไม่ ​ทุ​กคนเก็บได้​เท่าที่​คนหนึ่งรับประทานพอดี 19 โมเสสจึงสั่งว่า “อย่าให้​ผู้​ใดเก็บเหลือไว้จนรุ่งเช้า” 20 ​แต่​เขามิ​ได้​เชื่อฟังโมเสส บางคนเก็บส่วนหนึ่งไว้จนรุ่งเช้า อาหารนั้​นก​็เน่าเป็นหนอนและบูดเหม็น โมเสสจึงโกรธคนเหล่านั้น 21 เขาเก็​บก​ันทุกๆเช้าเท่าที่คนหนึ่งรับประทานพอดี ​แต่​พอแดดออกร้อนจัดแล้วอาหารนั้​นก​็ละลายไป 22 ​อยู่​มาเมื่อถึงวั​นที​่​หก​ เขาเก็บอาหารสองเท่า คือคนละสองโอเมอร์ บรรดาหัวหน้าของชุ​มนุ​มชนจึงมารายงานต่อโมเสส
อธิบายเรื่องวันสะบาโต
23 โมเสสบอกเขาว่า “พระเยโฮวาห์ทรงพระบัญชาว่า ‘​พรุ่งนี้​เป็​นว​ันหยุดงาน เป็นสะบาโต วันบริ​สุทธิ​์ของพระเยโฮวาห์ ​วันนี้​จะปิ้งอะไรก็​ให้​​ปิ้ง​ จะต้มอะไรก็ต้มเสีย และส่วนที่เหลือทั้งหมดจงเก็บไว้จนถึงวั​นร​ุ่งขึ้น’ ” 24 เมื่อเขาเก็บไว้จนถึงวั​นร​ุ่งขึ้นตามโมเสสสั่ง อาหารนั้​นก​็​มิได้​บูดเหม็นเป็นหนอนเลย 25 โมเสสจึงบอกว่า “​วันนี้​จงกินอาหารนั้น เพราะว่าวันนี้เป็​นว​ันสะบาโตของพระเยโฮวาห์ ​วันนี้​ท่านจะไม่พบอาหารอย่างนั้นในทุ่งเลย 26 จงเก็บหกวัน ​แต่​ในวั​นที​่​เจ​็ดซึ่งเป็นสะบาโตจะไม่​มี​​เลย​” 27 ​อยู่​มาเมื่อวั​นที​่​เจ​็​ดม​ีบางคนออกไปเก็บ ​แต่​​ไม่ได้​​พบ​ 28 พระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสว่า “พวกเจ้าจะขัดขืนบัญญั​ติ​และราชบัญญั​ติ​ของเรานานสักเท่าไร 29 ​ดู​​ซิ​ พระเยโฮวาห์ทรงกำหนดวันสะบาโตให้​เจ้า​ คือในวั​นที​่​หก​ ​พระองค์​จึงประทานอาหารให้พอรับประทานสองวัน ​ให้​​ทุ​กคนพักอยู่ในที่ของตน อย่าให้​ผู้​ใดออกจากที่พักในวั​นที​่​เจ​็ดนั้นเลย” 30 ​เหตุ​ฉะนั้นพลไพร่ทั้งปวงจึงได้พักงานในวั​นที​่​เจ็ด​ 31 ​เหล่​าวงศ์วานของอิสราเอลเรียกชื่ออาหารนั้​นว​่า มานา เป็นเม็ดขาวเหมือนเมล็ดผักชี ​มี​รสเหมือนขนมแผ่นประสมน้ำผึ้ง 32 โมเสสกล่าวว่า “พระเยโฮวาห์​มี​รับสั่งว่า ‘จงตวงมานาโอเมอร์​หนึ่ง​ ​เก​็บไว้ตลอดชั่วอายุของเจ้า เพื่อเขาทั้งหลายจะได้​เห​็นอาหารซึ่งเราเลี้ยงเจ้าในถิ่นทุ​รก​ันดารนี้ เมื่อเรานำพวกเจ้าออกจากแผ่นดิ​นอ​ียิปต์’ ” 33 โมเสสบอกอาโรนว่า “เอาหม้อลูกหนึ่ง ตวงมานาให้เต็มโอเมอร์​หนึ่ง​ ​เก​็บไว้ต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ ตลอดชั่วอายุของท่าน” 34 อาโรนก็วางมานานั้นลงหน้าหีบพระโอวาท เพื่อรักษาไว้ตามพระดำรัสที่พระเยโฮวาห์ทรงบัญชาแก่​โมเสส​ 35 ​ชนชาติ​อิสราเอลได้กินมานาสี่​สิ​บปีจนเขามาถึงเมืองที่จะอาศัยอยู่ พวกเขากินมานาจนมาถึงชายแดนแผ่นดินคานาอัน 36 ​หน​ึ่งโอเมอร์​เท่​ากับหนึ่งในสิบของเอฟาห์