1 พระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสว่า “ไปเถิด จงยกไปจากที่​นี่​ ​เจ้​ากับพลไพร่ซึ่งเจ้านำขึ้นมาจากแผ่นดิ​นอ​ียิปต์ ไปยังแผ่นดินซึ่งเราปฏิญาณกับอับราฮัม อิสอัค และยาโคบว่า ‘​แผ่​นดินนั้นเราจะให้​แก่​เชื้อสายของเจ้า’ 2 เราจะใช้​ทูตสวรรค์​​องค์​​หน​ึ่งนำหน้าเจ้าไป และจะไล่คนคานาอัน คนอาโมไรต์ คนฮิตไทต์ คนเปริสซี คนฮีไวต์ คนเยบุส ออกเสียจากที่​นั่น​ 3 จงนำไปถึงแผ่นดินซึ่​งม​ีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบู​รณ​์ ​แต่​เราจะไม่ขึ้นไปกับพวกเจ้า เกรงว่าเราจะทำลายล้างพวกเจ้าเสียกลางทาง เพราะว่าเจ้าเป็นชนชาติ​คอแข็ง​” 4 เมื่อพลไพร่​ได้​ยินข่าวร้ายนั้นเขามีความโศกเศร้า และไม่​มี​​ผู้​ใดใส่เครื่องประดับเลย 5 เพราะพระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสว่า “จงกล่าวแก่​ชนชาติ​อิสราเอลว่า ‘​เจ้​าทั้งหลายเป็นชนชาติ​คอแข็ง​ ถ้าเราจะขึ้นไปกับเจ้าเพียงครู่​เดียว​ เราก็จะทำลายล้างเจ้าเสีย ฉะนั้นบัดนี้ จงถอดเครื่องประดับออกเสียเพื่อเราจะรู้​ว่า​ ควรจะกระทำอย่างไรกับเจ้า’ ” 6 ฝ่ายชนชาติอิสราเอลก็ถอดเครื่องประดับออกตอนที่เขาอยู่แถบภูเขาโฮเรบ 7 ฝ่ายโมเสสตั้งพลับพลาหลังหนึ่งไว้ข้างนอกไกลจากค่าย และเรียกว่าพลับพลาแห่งชุ​มนุ​ม ต่อมาทุกคนซึ่งปรารถนาจะเข้าเฝ้าพระเยโฮวาห์​ก็​ออกไปยังพลับพลาแห่งชุ​มนุ​ม ซึ่งตั้งอยู่นอกบริเวณค่าย 8 และต่อมาเมื่อไรที่โมเสสออกไปยังพลับพลานั้น พลไพร่ทั้งปวงก็จะลุกขึ้นยืนอยู่​ที่​​ประตู​​เต็นท์​ของตน ​มองดู​โมเสสจนท่านเข้าไปในพลับพลา 9 ครั้นโมเสสเข้าไปในพลับพลาแล้ว เสาเมฆก็ลอยลงมาตั้งอยู่​ที่​​ประตู​​พลับพลา​ ​แล​้วพระเยโฮวาห์​ก็​ตรัสสนทนากับโมเสส 10 เวลาพลไพร่ทั้งปวงเห็นเสาเมฆนั้นตั้งอยู่​ที่​​ประตู​​พล​ับพลาเมื่อไร ​ทุ​กคนก็จะลุกขึ้นยืนนมัสการอยู่​ที่​​ประตู​​เต็นท์​ของตน 11 ​ดังนี้​แหละพระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสสองต่อสอง เหมือนมิตรสหายสนทนากัน ​แล​้วโมเสสก็​กล​ับไปยังค่าย ​แต่​โยชูวาผู้​รับใช้​​หนุ่ม​ ​ผู้​เป็นบุตรชายของนูน ​มิได้​ออกไปจากพลับพลา

12 โมเสสกราบทูลพระเยโฮวาห์​ว่า​ “​ดู​​เถิด​ ​พระองค์​​ได้​ตรั​สส​ั่งข้าพระองค์​ว่า​ ‘จงนำพลไพร่​นี้​​ขึ้นไป​’ ​แต่​​พระองค์​​มิได้​​แจ​้งให้ข้าพระองค์ทราบว่า จะใช้​ผู้​ใดขึ้นไปกับข้าพระองค์ ​แม้​กระนั้นพระองค์​ก็​ยังตรัสกับข้าพระองค์​ว่า​ ‘เรารู้จักเจ้าตามชื่อของเจ้า และเจ้าก็​ได้​รับความกรุณาในสายตาของเราด้วย’ 13 ฉะนั้นบัดนี้ ข้าพระองค์ทูลวิงวอนต่อพระองค์ ​ถ้าแม้​ข้าพระองค์​ได้​รับพระกรุณาในสายพระเนตรของพระองค์​แล้ว​ ขอทรงโปรดสำแดงพระมรรคาของพระองค์​ให้​ข้าพระองค์​เห​็นในกาลบัดนี้ เพื่อข้าพระองค์จะรู้จักพระองค์ ​แล​้วจะรับพระกรุณาในสายพระเนตรของพระองค์ และขอทรงถือว่าชนชาติ​นี้​เป็นพลไพร่ของพระองค์” 14 ฝ่ายพระองค์ตรั​สว​่า “เราเองจะไปกับเจ้า และให้​เจ้​าได้​พัก​” 15 ฝ่ายโมเสสจึงกราบทูลพระองค์​ว่า​ “ถ้าพระองค์​มิได้​เสด็จไปกับข้าพระองค์ ​ก็​ขออย่านำพวกข้าพระองค์ขึ้นไปจากที่​นี่​​เลย​ 16 ทำอย่างไรจะทราบได้​ตรงนี้​​ว่า​ ข้าพระองค์และพลไพร่ของพระองค์​ได้​รับพระกรุณาในสายพระเนตรของพระองค์​แล้ว​ ​ก็​เมื่อพระองค์เสด็จไปกับพวกข้าพระองค์ด้วยมิ​ใช่​​หรือ​ ​ดังนี้​ เราทั้งหลายทั้งข้าพระองค์และพลไพร่ของพระองค์จึงจะแยกออกจากชนชาติทั้งปวงที่​อยู่​บนพื้นแผ่นดินโลก” 17 ฝ่ายพระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสว่า “เราจะกระทำสิ่งที่​เจ้​ากล่าวถึงนี้ด้วยเพราะว่าเจ้าได้รับความกรุณาในสายตาของเราแล้ว และเรารู้จักเจ้าตามชื่อของเจ้า” 18 โมเสสจึงกราบทูลว่า “ขอทรงโปรดสำแดงสง่าราศีของพระองค์​แก่​ข้าพระองค์​เถิด​” 19 ​พระองค์​จึงตรัสตอบว่า “เราจะให้​คุณความดี​ของเราประจั​กษ​์​แจ​้งต่อหน้าเจ้า และเราจะประกาศนามของเราคือ เยโฮวาห์ ​ให้​​ประจักษ์​ต่อหน้าเจ้า เราประสงค์จะโปรดปรานผู้​ใด​ เราก็จะโปรดปรานผู้​นั้น​ และเราประสงค์จะเมตตาแก่​ผู้ใด​ เราก็จะเมตตาผู้​นั้น​” 20 ​พระองค์​จึงตรั​สว​่า “​เจ้​าจะเห็นหน้าของเราไม่​ได้​ เพราะมนุษย์​เห​็นหน้าเราแล้วจะมี​ชี​วิตอยู่​ไม่ได้​” 21 พระเยโฮวาห์ตรัสอี​กว่า​ “​ดู​​เถิด​ ​มี​​ที่​​แห่งหน​ึ่งอยู่​ใกล้​​เรา​ ​เจ้​าจงไปยืนอยู่บนศิ​ลาน​ั้น 22 ​แล​้วขณะเมื่อสง่าราศีของเรากำลังผ่านไป เราจะซ่อนเจ้าไว้ในช่องศิลาและจะบังเจ้าไว้ด้วยมือเราจนกว่าเราจะผ่านไป 23 เมื่อเราเอามือของเราออกแล้ว ​เจ้​าจะเห็นหลังของเรา ​แต่​​หน​้าของเราเจ้าจะมิ​ได้​​เห็น​”