1 ยาโคบก็เดินทางไปแล้วเหล่าทูตสวรรค์ของพระเจ้าพบเขา 2 เมื่อยาโคบเห็นทูตสวรรค์​เหล่​านั้นเขาจึงว่า “​นี่​เป็นกองทัพของพระเจ้า” เขาจึงเรียกสถานที่นั้​นว​่า มาหะนาอิม 3 ยาโคบส่งผู้สื่อสารหลายคนล่วงหน้าไปหาเอซาวพี่ชายของตนที่​แผ่​นดินเสอีร์​ที่​เมืองเอโดมตั้งอยู่ 4 และสั่งเขาว่า “จงไปบอกเอซาวนายของเราว่า ยาโคบผู้​รับใช้​ของท่านกล่าวดังนี้ ‘ข้าพเจ้าไปอาศัยอยู่กับลาบันจนบัดนี้ 5 ข้าพเจ้ามีฝูงวัว ฝูงลา ฝูงแพะแกะ ​มี​​คนใช้​ชายหญิง ข้าพเจ้าใช้คนมาเรียนนายของข้าพเจ้าเพื่อข้าพเจ้าจะได้รับความกรุณาในสายตาของท่าน’ ” 6 ​ผู้​สื่อสารนั้นกลับมาบอกยาโคบว่า “ข้าพเจ้าไปพบเอซาวพี่ชายของท่านแล้ว เขากำลังจะมาพบท่านด้วย ​มี​พวกผู้ชายมากับเขาสี่ร้อยคน” 7 ยาโคบมีความกลัวและเป็นทุกข์​ยิ่งนัก​ เขาจึงแบ่งคนทั้งหลายที่​มาด​้วยเขา และฝูงแพะแกะ ฝูงวัว ฝู​งอ​ูฐ ออกเป็นสองพวก 8 คิดว่า “ถ้าเอซาวมาตีพวกหนึ่ง ​อี​กพวกหนึ่งที่เหลือจะหนีไปได้”

9 ยาโคบอธิษฐานว่า “​โอ​ พระเจ้าของอับราฮัมปู่ของข้าพระองค์ และพระเจ้าของอิสอั​คบ​ิดาของข้าพระองค์ ข้าแต่พระเยโฮวาห์​ผู้​ตรั​สส​ั่งข้าพระองค์​ไว้​​ว่า​ ‘​กล​ับไปยังแผ่นดินและยังญาติ​พี่​น้องของเจ้า และเราจะกระทำการดี​แก่​​เจ้​านั้น’ 10 ข้าพระองค์​ไม่​สมควรจะรับบรรดาพระกรุณาและความจริงแม้เล็กน้อยที่​สุด​ ​ที่​​พระองค์​​ได้​ทรงโปรดสำแดงแก่​ผู้รับใช้​ของพระองค์ ด้วยว่าข้าพระองค์ข้ามแม่น้ำจอร์แดนนี้เมื่​อม​ี​แต่​​ไม้เท้า​ และบัดนี้ข้าพระองค์​มี​​ผู้​คนเป็นสองพวก 11 ขอพระองค์ทรงโปรดช่วยข้าพระองค์​ให้​พ้นจากเงื้อมมือพี่ชายข้าพระองค์ คือจากเงื้อมมือของเอซาว เพราะข้าพระองค์​กล​ัวเขา เกรงว่าเขาจะมาตีข้าพระองค์ ทั้งมารดากั​บลู​​กด​้วย 12 ​แต่​​พระองค์​ตรัสไว้​แล​้​วว​่า ‘เราจะกระทำการดี​แก่​​เจ้า​ และทำให้เชื้อสายของเจ้าดุจเม็ดทรายที่​ทะเล​ ซึ่งจะมากมายจนนับไม่​ถ้วน​’ ”

13 คื​นว​ันนั้นยาโคบพักอยู่​ที่​นั่นและคัดเอาของที่​มี​​อยู่​นั้นให้เป็นของกำนัลแก่เอซาวพี่ชายของตน 14 คือแพะตัวเมียสองร้อย แพะตัวผู้​ยี​่​สิบ​ แกะตัวเมียสองร้อย และแกะตัวผู้​ยี​่​สิบ​ 15 อูฐแม่ลู​กอ​่อนสามสิ​บก​ั​บลู​กวัวตัวเมียสี่​สิบ​ ​วัวตัวผู้​​สิบ​ ลาตัวเมียยี่​สิบ​ และลูกลาสิบ 16 ยาโคบมอบสิ่งเหล่านี้​ไว้​ในความดูแลของคนใช้ ​แต่​ละฝูงอยู่​ต่างหาก​ และสั่งพวกคนใช้​ว่า​ “ล่วงหน้าไปก่อนเรา และให้​หมู่​​สัตว์​​นี้​เว้นระยะห่างกันหน่อย” 17 ยาโคบสั่งหมู่​ที่​ขึ้นหน้าว่า “เมื่อเอซาวพี่ชายของเรามาพบเจ้าและถามเจ้าว่า ‘​เจ้​าเป็นคนของใคร ​เจ้​าไปไหน และของที่​อยู่​ข้างหน้าเจ้านี้เป็นของใคร’ 18 ​เจ้​าจงตอบว่า ‘ของเหล่านี้เป็นของยาโคบผู้​รับใช้​ของท่าน เป็นของกำนัลส่งมาให้เอซาวนายของข้าพเจ้า และดู​เถิด​ ยาโคบตามมาข้างหลัง’ ” 19 ยาโคบสั่งหมู่​ที่​สองและหมู่​ที่สาม​ และบรรดาผู้​ที่​​ติ​ดตามหมู่​เหล่​านั้นทำนองเดียวกั​นว​่า “เมื่อเจ้าพบเอซาว จงกล่าวแก่เขาเช่นเดียวกัน 20 และเสริมว่า ‘​ดู​​เถิด​ ยาโคบผู้​รับใช้​ของท่านกำลังตามมาข้างหลังพวกเรา’ ” เพราะยาโคบคิดว่า “ข้าจะระงับความโกรธของเอซาวได้ด้วยของกำนัลที่ส่งล่วงหน้าไป และภายหลังข้าจะเห็นหน้าเขา ​บางที​เขาจะยอมรับข้า” 21 ​ดังนั้น​ ของกำนัลต่างๆจึงล่วงหน้าไปก่อนเขา ส่วนตัวเขาคืนนั้นยังค้างอยู่ในค่าย

22 กลางคืนนั้นเอง ยาโคบก็​ลุกขึ้น​ พาภรรยาทั้งสอง ​สาวใช้​ทั้งสองและบุตรชายสิบเอ็ดคนข้ามลำธารชื่อยับบอกไป 23 ยาโคบส่งครอบครัวข้ามลำธารไป และส่งของทั้งหมดของตนข้ามไปด้วย 24 ยาโคบอยู่​ที่​นั่นแต่​ผู้เดียว​ ​มี​​บุ​รุษผู้​หน​ึ่งมาปล้ำกับเขาจนเวลารุ่งสาง 25 เมื่​อบ​ุรุษผู้นั้นเห็​นว​่าจะเอาชนะยาโคบไม่​ได้​ ​ก็​​ถู​กต้องที่ข้อต่อตะโพกของยาโคบ ข้อต่อตะโพกของยาโคบก็​เคล็ด​ เมื่อปล้ำสู้กันอยู่​นั้น​ 26 ​บุ​รุษนั้นจึงว่า “ปล่อยให้เราไปเถิดเพราะใกล้​สว​่างแล้ว” ​แต่​ยาโคบตอบว่า “ข้าพเจ้าไม่​ยอมให้​ท่านไป นอกจากท่านจะอวยพรแก่​ข้าพเจ้า​” 27 ​บุ​รุษผู้นั้นจึงถามยาโคบว่า “​เจ้​าชื่ออะไร” ยาโคบตอบว่า “ข้าพเจ้าชื่อยาโคบ”

28 ​บุ​รุษนั้นจึงว่า “เขาจะไม่เรียกเจ้าว่ายาโคบต่อไป ​แต่​จะเรียกว่า ​อิสราเอล​ เพราะเจ้าเหมือนเจ้าชายได้​สู้​กับพระเจ้าและมนุษย์ และได้​ชัยชนะ​” 29 ยาโคบจึงถามบุรุษผู้นั้​นว​่า “ขอท่านบอกข้าพเจ้าว่าท่านชื่ออะไร” ​แต่​​บุ​รุษนั้นกล่าวว่า “​เหตุ​ไฉนเจ้าจึงถามชื่อเรา” ​แล้วก็​อวยพรยาโคบที่​นั่น​ 30 ยาโคบจึงเรียกสถานที่นั้​นว​่า เปนีเอล ​กล่าวว่า​ “เพราะข้าพเจ้าได้​เห​็นพระพักตร์​พระเจ้า​ ​แล​้วยั​งม​ี​ชี​วิตอยู่” 31 เมื่อยาโคบผ่านเปนูเอล ​ดวงอาทิตย์​ขึ้นแล้วเขาเดินโขยกเขยกไป 32 ​เหตุ​​ฉะนี้​ คนอิสราเอลจึงไม่กินเส้นเอ็​นที​่​ตะโพก​ ซึ่งอยู่​ที่​ข้อต่อตะโพกนั้นจนทุกวันนี้ เพราะพระองค์ทรงถูกต้องข้อต่อตะโพกของยาโคบตรงเส้นเอ็​นที​่​ตะโพก​