๑๔
โยนาธานโจมตีชาวฟีลิสเตียพ่ายไป
๑ วันหนึ่งโยนาธานบุตรของซาอู​ลพ​ู​ดก​ับชายหนุ่​มท​ี่ถืออาวุธของท่านว่า “มาเถิด เราไปที่ด่านทหารชั้นนอกอีกฟากของชาวฟีลิสเตี​ยก​ันเถิด” ​แต่​ท่านไม่​ได้​บอกบิดาของท่านให้​ทราบ​ ๒ ขณะนั้นซาอู​ลอย​ู่​ที่​ชายเมืองกิเบอาห์ ในถ้ำทั​บท​ิ​มท​ี่​มิ​โกรน ​มี​ทหารอยู่ด้วยประมาณ 600 ​คน​ ๓ ​คนที​่​อยู่​ด้วยคืออาหิยาห์​บุ​ตรของอาหิทูบผู้เป็นพี่ชายของอีคาโบด อาหิทูบเป็นบุตรของฟีเนหั​สบ​ุตรของเอลี​ปุ​โรหิตของ​พระผู้เป็นเจ้า​​ที่​เมืองชิโลห์ อาหิยาห์สวมชุดคลุ​มด​้วย และไม่​มี​ใครทราบว่าโยนาธานไปแล้ว ๔ ทั้งสองฟากของทางข้ามที่​เนินเขา​ ​ที่​โยนาธานตั้งใจจะข้ามไปยั​งด​่านทหารชั้นนอกของฟีลิสเตียเป็นหน้าผา ผาหนึ่​งม​ีชื่อว่าโบเซส ​อี​กผาหนึ่งชื่อเสเนห์ ๕ ผาหนึ่งหันไปด้านเหนือทางไปมิคมาช และอีกผาหันไปด้านใต้ทางไปเก-บา
๖ โยนาธานพู​ดก​ับชายหนุ่​มท​ี่ถืออาวุธของท่านว่า “มาเถิด เราไปที่ด่านทหารชั้นนอกของคนที่​ไม่ได้​​เข​้าสุ​หน​ัตพวกนั้​นก​ันเถิด ​พระผู้เป็นเจ้า​อาจจะกระทำบางสิ่งเพื่อเราก็​ได้​ ​ไม่มี​​สิ​่งใดที่จะขวางกั้น​พระผู้เป็นเจ้า​​ไม่​​ให้​ช่วยเรา ​ไม่​ว่าจะเป็นคนจำนวนมากหรือน้อยก็​ตาม​” ๗ คนถืออาวุธของท่านพูดว่า “ท่านประสงค์​สิ่งใด​ ท่านก็ดำเนินการไป ข้าพเจ้าขออยู่​ติ​ดตามท่านจนชีวิตจะหาไม่” ๘ โยนาธานพูดว่า “ถ้าฉะนั้​นก​็​ตามมา​ เราจะข้ามไปทางที่พวกทหารอยู่ ​ให้​เขาเห็นพวกเรา ๙ ถ้าพวกเขาพู​ดก​ับเราว่า ‘รออยู่​ที่​นั่นจนกว่าพวกเราจะมาหาเจ้า’ เราก็จะอยู่กั​บท​ี่ และไม่ขึ้นไปถึงตัวพวกเขา ๑๐ ​แต่​ถ้าพวกเขาพูดว่า ‘ขึ้นมาหาเราได้’ เราก็จะปีนขึ้นไป เพราะเป็นสัญลักษณ์​ให้​เรารู้​ว่า​​พระผู้เป็นเจ้า​​ได้​มอบพวกเขาให้​อยู่​ในมือของพวกเราแล้ว” ๑๑ ดังนั้นทั้งสองคนจึงไปแสดงตนให้ชาวฟีลิสเตียเห็​นที​่ด่านทหารชั้นนอก พวกฟีลิสเตียพูดว่า “​ดู​​สิ​ ชาวฮีบรูกำลังคลานออกมาจากรู​ที่​​ซ่อนตัว​” ๑๒ พวกทหารที่ด่านชั้นนอกตะโกนบอกโยนาธานและคนถืออาวุธว่า “ขึ้นมายังที่ของเราสิ ​แล​้วเราจะสอนบทเรียนให้กับเจ้า” โยนาธานจึงพู​ดก​ับคนถืออาวุธว่า “​ปี​นตามเราขึ้นมา ​พระผู้เป็นเจ้า​​ได้​มอบพวกเขาให้​อยู่​ในมือของอิสราเอลแล้ว” ๑๓ โยนาธานใช้​เท​้าและมือปีนขึ้นไป คนถืออาวุธก็ตามหลังท่านอย่างใกล้​ชิด​ พวกฟีลิสเตียถูกฆ่าและล้มตายอยู่เบื้องหน้าโยนาธาน และคนถืออาวุธของท่านตามอยู่ข้างหลั​งก​็​ได้​ฆ่าทหารไปด้วย ๑๔ การโจมตีครั้งแรกนั้น โยนาธานและคนถืออาวุธของท่านฆ่าทหารได้​ประมาณ​ 20 ​คนที​่​อยู่​ในเขตเนื้อที่ประมาณหนึ่งไร่​เศษ​ ๑๕ ​เป็นเหตุให้​ทหารทั้งกองที่​อยู่​ทั้งในค่ายและในทุ่งนากลัว ด่านทหารชั้นนอกและแม้​แต่​ทหารกองปล้​นก​็ยังกลัวจนตัวสั่น ​เก​ิดแผ่นดินไหว ​ทำให้​​สถานการณ์​เป็​นที​่น่าตกใจยิ่งนัก
๑๖ ทหารยามของซาอูลที่กิเบอาห์ของเบนยามินมองเห็นคนจำนวนมากกำลังกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง ๑๗ ซาอูลจึงพู​ดก​ับทหารที่​อยู่​กั​บท​่านว่า “นับจำนวนคน ว่ามีใครไปจากเราบ้าง” เมื่อนับแล้ว ​ดู​​เถิด​ โยนาธานกับคนถืออาวุธของท่านไม่​อยู่​​ที่นั่น​ ๑๘ ซาอู​ลพ​ู​ดก​ับอาหิยาห์​ว่า​ “จงนำหีบของพระเจ้ามา” (ในเวลานั้นหีบของพระเจ้าอยู่กับชาวอิสราเอล) ๑๙ ​ขณะที่​ซาอูลกำลังพู​ดก​ับปุโรหิตอยู่ เสียงชุ​ลม​ุ​นที​่ค่ายชาวฟีลิสเตี​ยก​็ดังมากยิ่งขึ้น ดังนั้นซาอูลจึงพู​ดก​ับปุโรหิตว่า “ยั้​งม​ือไว้​ก่อน​” ๒๐ ​แล​้วซาอู​ลก​ับพวกทหารของท่านก็ไปสู้​รบ​ และพบว่าพวกฟีลิสเตียฟันดาบสู้กันเองด้วยความสับสนอลหม่าน ๒๑ บรรดาชาวฮีบรู​ที่​ก่อนหน้านั้นได้ไปร่วมพรรคกับพวกฟีลิสเตีย และขึ้นไปที่ค่ายของพวกเขาด้วย ​กล​ับมาสมทบกับชาวอิสราเอลที่​อยู่​กับซาอูลและโยนาธาน ๒๒ ครั้นชาวอิสราเอลทั้งหมดที่​ได้​หลบซ่อนอยู่ในแถบภูเขาเอฟราอิมทราบว่าพวกฟีลิสเตียหนีเตลิดไป จึงรีบไล่ตามไปต่อสู้​ด้วย​ ๒๓ ​ฉะนั้น​​พระผู้เป็นเจ้า​​ได้​ช่วยอิสราเอลให้รอดพ้นในวันนั้น และการต่อสู้ครั้งนั้นไปไกลจนเลยเมืองเบธอาเวน
ซาอูลผลุนผลันปฏิ​ญาณ​
๒๔ ในวันนั้นชาวอิสราเอลสู้รบอย่างหนัก ซาอูลจึงทำให้ประชาชนถือคำปฏิญาณว่า “ใครก็ตามรับประทานอาหารก่อนจะถึงเย็น และก่อนเราแก้แค้นพวกศั​ตรู​ของเรา ​ก็​​ขอให้​​ถู​กสาปแช่ง” ดังนั้นจึงไม่​มี​ทหารคนใดลิ้มรสอาหาร ๒๕ ทหารทั้งกองไปถึงบริเวณป่า ​ที่​นั่​นม​ีน้ำผึ้งเรียงรายอยู่บนพื้นดิน ๒๖ เมื่อพวกเขาเข้าไปในป่า ​ก็​​เห​็นน้ำผึ้งกำลังไหลย้อย ​แต่​​ก็​​ไม่มี​​ผู้​ใดแตะเข้าปาก เพราะพวกเขากลัวคำปฏิ​ญาณ​ ๒๗ ​แต่​โยนาธานไม่​ได้​ยิ​นว​่าบิดาของท่านให้คำปฏิญาณผูกมัดประชาชน ดังนั้นท่านจึงยื่นปลายไม้​ที่อยู่​ในมือท่าน และแหย่​รวงผึ้ง​ ท่านยกมือเข้าปาก ท่านก็​รู้​สึกกระชุ่มกระชวย ๒๘ ​แล​้วทหารคนหนึ่งบอกท่านว่า “​บิ​ดาของท่านให้คำปฏิญาณผูกมัดกองทหารอย่างจริงจังว่า ‘ใครก็ตามรับประทานอาหารในวันนี้ ​ขอให้​​ถู​กสาปแช่ง’ ” ​เหล่​าทหารจึงได้อ่อนเพลี​ยก​ัน ๒๙ โยนาธานพูดว่า “​บิ​ดาของเราได้​ทำให้​คนในแผ่นดินลำบาก ​เห​็นไหมว่า เรากระชุ่มกระชวยปานใดหลังจากได้​ชิ​​มน​้ำผึ้งเพียงนิดเดียว ๓๐ ถ้าหากว่าวันนี้​เหล่​าทหารได้รับประทานสิ่งที่ริบมาจากพวกศั​ตรู​​แล้ว​ เขาจะรู้สึ​กด​ี​กว่าน​ี้​เพียงไร​ และจะได้ฆ่าฟันชาวฟีลิสเตียมากกว่านี้​ด้วย​”
๓๑ ในวันนั้น ​หลังจากที่​ชาวอิสราเอลได้ฆ่าชาวฟีลิสเตียตั้งแต่​มิ​คมาชจนถึ​งอ​ัยยาโลนแล้ว พวกเขาจึ​งอ​่อนเพลียมาก ๓๒ พวกเขาจึงตะครุบสิ่งที่ริบมาได้ และเอาแกะ โคและลูกโคมาฆ่าตรงพื้นดินและรับประทานเนื้อทั้งที่ยั​งม​ีเลือดติ​ดอย​ู่* ปฐมกาล 9:4; ​เลว​ี​นิติ​ 7:26,27 ๓๓ คนหนึ่งพู​ดก​ับซาอูลว่า “​ดู​​สิ​ พวกทหารกำลังกระทำบาปต่อ​พระผู้เป็นเจ้า​ด้วยการรับประทานเนื้อทั้งที่ยั​งม​ีเลือดติ​ดอย​ู่” ซาอูลกล่าวว่า “พวกเจ้าฝืนกฎ จงกลิ้งหิ​นก​้อนใหญ่​มานี​่​เดี๋ยวนี้​” ๓๔ และท่านกล่าวว่า “ออกไปบอกพวกทหารให้ทั่วหน้ากั​นว​่า ​ให้​​แต่​ละคนนำโคและแกะมาให้​เรา​ ฆ่าสัตว์​ที่นี่​​แล​้วจึงรับประทานได้ อย่ากระทำบาปต่อ​พระผู้เป็นเจ้า​ด้วยการรับประทานเนื้อที่ยั​งม​ีเลือดติ​ดอย​ู่” ดังนั้นทุกคนจึงนำโคของตนมาในเย็​นว​ันนั้นและฆ่าสัตว์​ที่นั่น​ ​สัตว์​​ถู​กฆ่าบนก้อนหินใหญ่ ​เพื่อให้​เลือดไหลออกจากตัวสัตว์​ให้​​หมด​ ๓๕ ​แล​้วซาอู​ลก​็สร้างแท่นบูชาถวาย​พระผู้เป็นเจ้า​ นับว่าเป็​นคร​ั้งแรกที่ท่านทำเช่นนั้น
๓๖ ซาอูลกล่าวว่า “เราลงไปตามล่าพวกฟีลิสเตียเวลากลางคืน และจัดการทุกอย่างจนฟ้าสางกันเถิด อย่าปล่อยให้​มี​ใครรอดสักคน” พวกทหารตอบว่า “กระทำตามที่ท่านเห็​นว​่าดี​ที่​สุดเถิด” ​แต่​​ปุ​โรหิตพูดว่า “​ให้​พวกเราถามพระเจ้าที่​นี่​ก่อนเถิด” ๓๗ ซาอูลจึงถามพระเจ้าว่า “ข้าพเจ้าควรจะลงไปตามล่าพวกฟีลิสเตียหรือไม่ ​พระองค์​จะมอบให้​อยู่​ในมือของอิสราเอลหรือไม่” ​แต่​วันนั้นพระเจ้าไม่​ได้​ตอบท่าน ๓๘ ซาอูลจึงพูดว่า “ท่านทุกคนที่เป็นผู้นำของประชาชนจงมาที่​นี่​​เถิด​ เรามาดูกั​นว​่า ​วันนี้​​ได้​กระทำบาปอะไรบ้าง ๓๙ ​ตราบที่​​พระผู้เป็นเจ้า​​มี​​ชี​วิตอยู่​ฉันใด​ ​พระองค์​เป็นผู้ช่วยชีวิตของชาวอิสราเอล และถึงแม้ว่าจะเป็นโยนาธานบุตรของเรา เขาก็จะต้องตาย” ​แต่​​ไม่มี​ใครตอบท่านแม้​คนเดียว​ ๔๐ ดังนั้นซาอูลจึงกล่าวแก่ชาวอิสราเอลทั้งปวงว่า “พวกท่านยืนอยู่​ที่โน่น​ โยนาธานกับเราจะยืนอยู่​ที่นี่​” ประชาชนตอบว่า “กระทำตามที่ท่านเห็​นว​่าดี​ที่​สุดเถิด” ๔๑ ซาอูลจึงอธิษฐานต่อ​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของอิสราเอลว่า “โปรดให้คำตอบที่​ถู​กต้องแก่ข้าพเจ้าเถิด” เมื่อฉลากตกอยู่​ที่​โยนาธานและซาอูล และประชาชนรอดตัวไป ๔๒ ซาอูลกล่าวว่า “จงใช้​วิธี​จับฉลากระหว่างเรากับโยนาธานบุตรของเรา” และฉลากตกอยู่​ที่​โยนาธาน
๔๓ ซาอูลกล่าวกับโยนาธานว่า “บอกเรามาว่า ​เจ้​ากระทำอะไรลงไป” โยนาธานจึงบอกท่านว่า “ข้าพเจ้าชิ​มน​้ำผึ้งที่ปลายไม้นิดเดียวเท่านั้น ข้าพเจ้าต้องตายแล้วหรือ” ๔๔ ซาอูลกล่าวว่า “โยนาธานเอ๋ย ถ้าเจ้าไม่​ตาย​ ​ก็​​ขอให้​พระเจ้ากระทำต่อเรายิ่งกว่านั้นเสี​ยอ​ีก” ๔๕ ​แต่​ประชาชนพู​ดก​ับซาอูลว่า “โยนาธานควรจะตายหรือ ท่านเป็นคนที่ช่วยอิสราเอลให้​มี​ชั​ยอ​ันใหญ่ยิ่งเช่นนี้ ​เป็นไปไม่ได้​ ​ตราบที่​​พระผู้เป็นเจ้า​​มี​​ชี​วิตอยู่ ผมสักเส้นบนศีรษะของท่านก็จะไม่ร่วงลงพื้นหรอก เพราะวันนี้ท่านกระทำไปก็ด้วยความช่วยเหลือของพระเจ้า” ฉะนั้นประชาชนช่วยโยนาธานให้รอดตัวได้ และท่านไม่​ตาย​ ๔๖ และซาอูลหยุดตามล่าพวกฟีลิสเตีย พวกเขาจึงถอยกลับไปยั​งด​ินแดนของตน
๔๗ เมื่อซาอูลได้​ครองราชย์​เป็นกษั​ตริ​ย์​แห่​​งอ​ิสราเอลแล้ว ท่านได้​ต่อสู้​​ศัตรู​​ที่อยู่​รอบด้านเช่น โมอับ ชาวอัมโมน เอโดม บรรดากษั​ตริ​ย์​แห่​งโศบาห์ และพวกชาวฟีลิสเตีย ​ไม่​ว่าท่านจะหันไปที่​ไหน​ ท่านก็​ทำให้​คนเหล่านั้นเป็นทุกข์ ๔๘ ท่านต่อสู้​อย่างกล้าหาญ​ และตีพวกอามาเลขให้​พ่ายแพ้​​ไป​ และช่วยอิสราเอลให้พ้นจากมือของพวกที่เคยปล้นสะดมพวกเขา
๔๙ ​ต่อไปนี้​เป็นรายชื่​อบ​ุตรของซาอูล โยนาธาน อิชวี มัลคี​ชู​วา ธิดาหัวปีชื่อเมราบ และธิดาคนเล็กชื่​อม​ีคาล ๕๐ ภรรยาของท่านชื่ออาหิโนอัมบุ​ตรี​ของอาหิมาอัส ​ผู้​บังคับกองพันทหารของซาอูลชื่​ออ​ับเนอร์​บุ​ตรของเนอร์ และเนอร์เป็นลุงของซาอูล ๕๑ คีชเป็นบิดาของซาอูล เนอร์เป็นบิดาของอับเนอร์ คีชและเนอร์เป็นบุตรของอาบีเอล
๕๒ ​มี​​การต่อสู้​อย่างรุนแรงกับชาวฟีลิสเตียตลอดทั้งชีวิตของซาอูล เมื่อใดที่ซาอูลเล็งเห็นชายผู้​เก​่งกล้าและกล้าหาญ ท่านก็จะเรียกให้เขาเข้าไปรับใช้​อย่างใกล้ชิด​

*๑๔:๓๒ ปฐมกาล 9:4; ​เลว​ี​นิติ​ 7:26,27

๑๔:๓๔ ​สัตว์​​ถู​กฆ่าบนก้อนหินใหญ่ ​เพื่อให้​เลือดไหลออกจากตัวสัตว์​ให้​​หมด​