โอกกษั​ตริ​ย์​แห่​งบาชานพ่ายแพ้
๑ จากนั้นพวกเราเลี้ยวขึ้นไปตามทางที่จะไปสู่​แคว​้นบาชาน โอกกษั​ตริ​ย์​แห่​งบาชานและกองทหารของท่านทั้งหมดเข้าปะทะในสงครามกับเราที่เอเดรอี ๒ ​แต่​​พระผู้เป็นเจ้า​​กล​่าวกับเราว่า ‘อย่าไปกลัวเขาเลย เพราะเราได้มอบเขารวมทั้งผู้คนและดินแดนของเขาให้​อยู่​ในมือของเจ้าแล้ว ​เจ้​าจงกระทำต่อเขาเช่นเดียวกั​บท​ี่​เจ้​ากระทำต่อสิโหนกษั​ตริ​ย์ของชาวอาโมร์​ผู้​อาศัยอยู่ในเฮชโบน’ ๓ ​ดังนั้น​ ​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของเราก็​ได้​มอบโอกกษั​ตริ​ย์​แห่​งบาชานพร้อมประชาชนของท่านให้​แก่​เราด้วย เราฆ่าท่านและคนทั้งหมด ​ไม่มี​ใครรอดชีวิตมาได้ ๔ เรายึดเมืองทุกเมืองที่เป็นของท่านในเวลานั้น ​ไม่มี​เมืองใดที่เราไม่​ได้​ยึดมา รวมทั้งสิ้น 60 ​เมือง​ นับว่าตลอดทั้งแว่นแคว้นอาร์โกบซึ่งเป็นอาณาจักรของโอกแห่งบาชาน ๕ เมืองที่​มี​​การคุ​้มกันอย่างแข็งแกร่​งด​้วยกำแพงสูง ​ประตู​เมืองติดสลักดาลประตู ​แต่​​ก็​​มี​​หมู่​บ้านหลายแห่งที่​ไม่มี​กำแพงกั้น ๖ พวกเราทำลายเมืองเหล่านั้นจนราบคาบ เรากำจัดผู้​ชาย​ ​ผู้หญิง​ และเด็กทุกคนอย่างที่เรากระทำต่อเมืองของสิโหนกษั​ตริ​ย์​แห่​งเฮชโบน ๗ ​แต่​​สัตว์​เลี้ยงและของที่ยึดได้ เราริบเก็บไว้​เอง​ ๘ ฉะนั้นพวกเรายึดดินแดนในเวลานั้นได้จากมือของกษั​ตริ​ย์ทั้งสองของชาวอาโมร์​ที่อยู่​​โพ​้นแม่น้ำจอร์แดนคือ ​ตั้งแต่​​ลุ​่​มน​้ำอาร์โนนจรดภูเขาเฮอร์​โมน​ ๙ ชาวไซดอนเรียกเฮอร์โมนว่าสี​รี​​ออน​ ​แต่​ชาวอาโมร์เรียกเฮอร์โมนว่าเสนีร์ ๑๐ พวกเรายึดทุกเมืองบนที่ราบสูง ทั่วแคว้​นก​ิเลอาดและบาชาน ไกลจนถึงสาเลคาห์ และเอเดรอีซึ่งเป็นเมืองในอาณาจักรของโอกในแคว้นบาชาน ๑๑ (โอกกษั​ตริ​ย์​แห่​งบาชานเท่านั้​นที​่เหลือเป็นท่านสุดท้ายของชาวเรฟา ​ดู​​เถิด​ ​หี​​บท​ี่​ใช้​​เก​็บร่างของท่านหล่​อด​้วยเหล็ก ​หี​บใบนั้นไม่​ได้​​อยู่​​ที่​เมืองรับบาห์ของชาวอัมโมนหรอกหรือ ขนาดมาตรฐานคือ ​ยาว​ 9 ​ศอก​ ​กว้าง​ 4 ​ศอก​)
การแบ่งที่​ดิน​
๑๒ ​ในเวลานั้น​ เมื่อเรายึดที่​ดิ​นเป็นเจ้าของ เรายกอาณาเขตให้​แก่​ชาวรูเบนและชาวกาดโดยเริ่มจากเมืองอาโรเออร์ซึ่งอยู่​ที่​ข้างลุ่​มน​้ำอาร์โนน และครึ่งหนึ่งของแถบภูเขาในแคว้​นก​ิเลอาดซึ่​งม​ีเมืองต่างๆ รวมอยู่​ด้วย​ ๑๓ ส่วนที่เหลือของแคว้​นก​ิเลอาด บาชานทั้งแคว้น อาณาจักรของโอกคืออาร์โกบทั้งแคว้น เรายกให้​ครึ​่งเผ่าของมนัสเสห์ (เรียกบาชานทั้งแคว้​นว​่าดินแดนของเรฟา ๑๔ ยาอีร์จากเผ่ามนัสเสห์รับแคว้นอาร์โกบทั้งแคว้นไปคือแคว้นบาชาน ไกลจนถึงสุดชายแดนเกชูร์และมาอาคาห์ เขาตั้งชื่อของเขาเองคือฮาวโวทยาอีร์แทนชื่อบาชานมาจนถึงทุกวันนี้) ๑๕ เรายกกิเลอาดให้มาคีร์ ๑๖ สำหรับชาวรูเบนและชาวกาดเรายกอาณาเขตจากกิเลอาดคือตั้งแต่กลางลุ่​มน​้ำอาร์โนนเป็นชายแดนจนจรดแม่น้ำยับบอกสุดชายแดนของชาวอัมโมน ๑๗ ชายแดนด้านตะวันตกที่​แม่น​้ำจอร์แดนในอาราบาห์ จากทะเลสาบคินเนเรท* คือทะเลสาบกาลิลีจรดทะเลอาราบาห์คือทะเลเกลือ ด้านตะวันออกจรดที่เชิงเขาปิสกาห์
๑๘ ​แล​้วเราสั่งพวกท่านในเวลานั้​นว​่า ‘​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของท่านได้มอบดินแดนนี้​ให้​ท่านยึดครอง จงให้บรรดานักรบพร้อมอาวุธข้ามแม่น้ำล่วงหน้าไปก่อนพี่น้องของท่านซึ่งเป็นชาวอิสราเอล ๑๙ ​แต่​​ให้​​ภรรยา​ ​เด็กเล็ก​ และฝูงปศุ​สัตว์​ (เรารู้ว่าท่านมีฝูงปศุ​สัตว์​​อยู่​​มากมาย​) ​อยู่​ในเมืองซึ่งเราแบ่งยกให้ ๒๐ ​จนกว่า​​พระผู้เป็นเจ้า​จะให้​พี่​น้องของท่านได้หยุดพักเหมือนที่​พระองค์​​ให้​​แก่​พวกท่าน และให้พวกเขายึดดินแดนอีกฟากหนึ่งของแม่น้ำจอร์แดนอันเป็​นที​่​ที่​​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของท่านมอบให้​แก่​​พวกเขา​ จากนั้นพวกท่านทุกคนจะกลับไปครอบครองสิ่งที่เราได้ยกให้’
โมเสสไม่​ได้​รั​บอน​ุญาตเข้าไปในดินแดนคานาอัน
๒๑ ในเวลานั้นเราสั่งโยชู​วาว​่า ‘พวกท่านได้​เห​็นทุกสิ่งที่​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของท่านกระทำต่อกษั​ตริ​ย์ทั้งสองนั้นด้วยตาของท่านเองแล้ว ​พระผู้เป็นเจ้า​จะกระทำเช่นเดียวกันต่ออาณาจักรทุกแห่งที่ท่านจะเข้าไปบุ​กรุก​ ๒๒ พวกท่านอย่ากลัวอาณาจักรเหล่านั้นเลย ​เพราะ​​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของท่านเป็นผู้​ต่อสู้​​ให้​ท่านเอง’
๒๓ ในครั้งนั้นเราวิงวอนต่อ​พระผู้เป็นเจ้า​​ว่า​ ๒๔ ‘​โอ​ พระผู้เป็นเจ้าผู้​ยิ่งใหญ่​ ​พระองค์​เริ่มแสดงให้​ผู้รับใช้​ของพระองค์​ประจักษ์​​ความยิ่งใหญ่​และอานุภาพของพระองค์ จะมีเทพเจ้าใดในสวรรค์หรือในโลกที่สามารถกระทำการเยี่ยงนี้หรื​อม​ี​อาน​ุภาพทำการใดเทียบเท่ากับพระองค์​ได้​​เล่า​ ๒๕ โปรดให้ข้าพเจ้าข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปดู​แผ่​นดิ​นอ​ั​นอ​ุดมที่​อี​กฟากเถิด บริเวณแถบภูเขาอันงดงามที่นั่นและที่​เลบานอน​’ ๒๖ ​แต่​เป็นเพราะพวกท่าน ​พระผู้เป็นเจ้า​จึงโกรธเราจนไม่ฟังเรา และพระองค์​กล​่าวกับเราว่า ‘พอที อย่าพูดเรื่องนี้กับเราอีก ๒๗ ​เจ้​าจงขึ้นไปยังยอดเขาปิสกาห์ ​แล​้วกวาดสายตาดู​ให้​รอบทั้งทางทิศเหนือและทิศใต้ ทิศตะวันออกและทิศตะวันตก ​ใช้​ตาเจ้ามองดู​ให้​​ดี​ เพราะเจ้าจะไม่​ได้​ข้ามแม่น้ำจอร์แดนนี้​ไป​ ๒๘ ​แต่​จงมอบหมายหน้าที่​แก่​โยชูวา จงให้กำลังใจเขา และช่วยให้เขาเข้มแข็ง เพราะเขาจะนำชนชาติ​นี้​ข้ามไป และจะให้พวกเขาได้เป็นเจ้าของแผ่นดิ​นที​่​เจ้​าเห็นอยู่​นี้​’ ๒๙ ดังนั้นพวกเราจึงพักอยู่​ที่​หุบเขาตรงข้ามกับเมืองเบธเปโอร์

*๓:๑๗ คือทะเลสาบกาลิลี