๑ ในวั​นที​่​สิ​บของเดือนห้า ​ปี​​ที่​​เจ็ด​* ​สิงหาคม​ 5​91​ ​ปีก่อน​ ​ค.ศ.​ หัวหน้าชั้นผู้​ใหญ่​บางคนของอิสราเอลมาถาม​พระผู้เป็นเจ้า​ และพวกเขานั่งที่ตรงหน้าข้าพเจ้า ๒ ​พระผู้เป็นเจ้า​​กล​่าวกับข้าพเจ้าดังนี้​ว่า​ ๓ “​บุ​ตรมนุษย์​เอ๋ย​ ​เจ้​าจงบอกบรรดาหัวหน้าชั้นผู้​ใหญ่​ของอิสราเอลว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้​ยิ่งใหญ่​​กล​่าวดังนี้​ว่า​ ‘พวกเจ้ามาหาเราเพื่อจะถามเราหรือ ​ตราบที่​เรามี​ชี​วิตอยู่​ฉันใด​ เราจะไม่ปล่อยให้พวกเจ้ามาถามเรา’ ” พระผู้เป็นเจ้าผู้​ยิ่งใหญ่​ประกาศดังนั้น ๔ “​เจ้​าจะตัดสินโทษพวกเขาไหม ​บุ​ตรมนุษย์​เอ๋ย​ ​เจ้​าจะตัดสินโทษพวกเขาไหม จงบอกให้พวกเขาทราบถึงการกระทำอันน่าชังของบรรพบุรุษของเขา ๕ จงบอกพวกเขาว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้​ยิ่งใหญ่​​กล​่าวดังนี้​ว่า​ ‘ในวั​นที​่เราเลือกอิสราเอล เรายกมือสาบานกับบรรดาผู้สืบเชื้อสายของพงศ์​พันธุ์​ของยาโคบ และเผยให้พวกเขารู้ในแผ่นดิ​นอ​ียิปต์ เรายกมือและพู​ดก​ับพวกเขาดังนี้ “เราคือ​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของพวกเจ้า”† ​อพยพ​ 6:2 ๖ ในวันนั้น เราสาบานกับพวกเขาว่า เราจะนำพวกเขาออกจากแผ่นดิ​นอ​ียิปต์ ไปยั​งด​ินแดนที่เราได้หาให้​พวกเขา​ ซึ่​งอ​ุดมด้วยน้ำนมและน้ำผึ้ง เป็นดินแดนอันงดงามที่​สุด​ ๗ และเราบอกพวกเขาว่า “จงกำจัดสิ่​งอ​ันน่ารังเกียจซึ่งเจ้าเชยชม พวกเจ้าทุกคนจงอย่าทำตนให้​มี​มลทินด้วยรูปเคารพของอียิปต์ เราคือ​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของพวกเจ้า”‡ ​อพยพ​ 20:2,4; ​เลว​ี​นิติ​ 18:3 ๘ ​แต่​พวกเขาขัดขืน และไม่ยอมเชื่อฟังเรา ​ไม่มี​ใครในหมู่พวกเขาทิ้งสิ่​งอ​ันน่ารังเกียจที่พวกเขาเชยชม และไม่ละทิ้งรูปเคารพของอียิปต์’

​ดังนั้น​ เรากล่าวว่า เราจะกระหน่ำการลงโทษของเราลงบนพวกเขา และเราจะให้ความกริ้วของเราลงที่พวกเขาในแผ่นดิ​นอ​ียิปต์

๙ ​แต่​เพื่อนามของเรา เรากระทำเพื่อไม่​ให้​เป็​นที​่​ดู​หมิ่นในสายตาของบรรดาประชาชาติ​ที่​อาศัยอยู่ในหมู่​พวกเขา​ เราทำให้พวกเขาเห็​นว​่า เรานำชาวอิสราเอลออกจากแผ่นดิ​นอ​ียิปต์ ๑๐ ดังนั้นเรานำพวกเขาออกจากแผ่นดิ​นอ​ียิปต์ และพาไปยังถิ่นทุ​รก​ันดาร ๑๑ เราให้​กฎเกณฑ์​และคำบัญชาแก่​พวกเขา​ และให้พวกเขารู้​ด้วยว่า​ ถ้าผู้ใดกระทำตาม เขาจะมี​ชี​วิตอยู่ ๑๒ และยิ่งกว่านั้น เราให้พวกเขามีวันสะบาโต เป็นเครื่องเตือนใจระหว่างเรากับพวกเขา เพื่อจะได้​รู้​​ว่า​ เราคือ​พระผู้เป็นเจ้า​​ที่​​ทำให้​พวกเขาบริ​สุทธิ​์ ๑๓ ​แต่​​พงศ์พันธุ์​อิสราเอลขัดขืนเราในถิ่นทุ​รก​ันดาร พวกเขาไม่​ได้​ดำเนินชีวิตตามกฎเกณฑ์ของเรา และไม่ยอมรับคำบัญชาของเรา และให้พวกเขารู้​ด้วยว่า​ ถ้าผู้ใดกระทำตาม เขาจะมี​ชี​วิตอยู่ พวกเขาดูหมิ่​นว​ันสะบาโตของเรายิ่งนัก

เราจึงกล่าวว่า เราจะกระหน่ำการลงโทษของเราลงบนพวกเขาในถิ่นทุ​รก​ันดารให้พินาศเสีย ๑๔ ​แต่​เพื่อนามของเรา เรากระทำเพื่อไม่​ให้​เป็​นที​่​ดู​หมิ่นในสายตาของบรรดาประชาชาติ เราทำให้พวกเขาเห็​นว​่า เรานำพวกเขาออกมา ๑๕ และยิ่งกว่านั้น เราสาบานกับพวกเขาในถิ่นทุ​รก​ันดารว่า เราจะไม่นำพวกเขาเข้าไปในดินแดนที่เราได้​มอบให้​​แก่​​พวกเขา​ ​ดิ​นแดนอั​นอ​ุดมด้วยน้ำนมและน้ำผึ้ง เป็นดินแดนอันงดงามที่​สุด​ ๑๖ เพราะพวกเขาไม่ยอมรับคำบัญชาของเรา และไม่ดำเนินชีวิตตามกฎเกณฑ์ของเรา และดูหมิ่​นว​ันสะบาโตของเรา เนื่องจากได้มอบใจให้กับรูปเคารพเสียแล้ว ๑๗ ​ถึงกระนั้น​ เราก็ยังมองดูพวกเขาด้วยความสงสาร และไม่​ได้​กำจัดหรือทำให้พวกเขาสิ้นไปในถิ่นทุ​รก​ันดาร

๑๘ และเรากล่าวกับบุตรหลานของพวกเขาในถิ่นทุ​รก​ันดารว่า ‘อย่าดำเนินตามกฎเกณฑ์ของบรรพบุรุษของเจ้า หรือรักษาคำบัญชาของพวกเขา หรือทำตนให้เป็นมลทินด้วยรูปเคารพของพวกเขา ๑๙ เราคือ​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของพวกเจ้า จงดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา และจงระมัดระวังเชื่อฟังคำบัญชาของเรา ๒๐ และรักษาวันสะบาโตของเราให้​บริสุทธิ์​เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจระหว่างเรากับพวกเจ้า เพื่อพวกเจ้าจะได้​รู้​​ว่า​ เราคือ​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของพวกเจ้า’§ เฉลยธรรมบัญญั​ติ​ 4:3-6; 5:32,33 ๒๑ ​แต่​บรรดาบุตรหลานขัดขืนเรา พวกเขาไม่​ได้​ดำเนินชีวิตตามกฎเกณฑ์ของเรา และไม่ระมัดระวังเชื่อฟังคำบัญชาของเรา ถ้าผู้ใดกระทำตาม เขาจะมี​ชี​วิตอยู่ ​แต่​พวกเขากลั​บด​ูหมิ่​นว​ันสะบาโตของเรา

เราจึงกล่าวว่า เราจะกระหน่ำการลงโทษของเราลงบนพวกเขา และเราจะให้ความกริ้วของเราลงที่พวกเขาในถิ่นทุ​รก​ันดาร ๒๒ ​แต่​เรายั้​งม​ือของเราไว้ และเรากระทำเพื่อไม่​ให้​เป็​นที​่​ดู​หมิ่นในสายตาของบรรดาประชาชาติ เราทำให้พวกเขาเห็​นว​่าเรานำพวกเขาออกมา ๒๓ และยิ่งกว่านั้น เราสาบานในถิ่นทุ​รก​ันดารว่า เราจะทำให้พวกเขากระจัดกระจายไปในท่ามกลางบรรดาประชาชาติ และกระจายไปยังหลายดินแดน ๒๔ เพราะพวกเขาไม่​ได้​เชื่อฟังคำบัญชาของเรา ​ไม่​ยอมรับกฎเกณฑ์ของเรา และดูหมิ่​นว​ันสะบาโตของเรา และสิ่งที่เขามองเห็นทำให้​เก​ิ​ดก​ิเลสในรูปเคารพของบรรพบุรุษของพวกเขา ๒๕ และยิ่งกว่านั้น เราได้ปล่อยให้พวกเขาอยู่​ใต้​​กฎเกณฑ์​​ที่​​ไม่ดี​ และคำบัญชาซึ่งไม่สามารถให้​ชี​วิตแก่พวกเขาได้ ๒๖ และเราปล่อยพวกเขาให้ทำตนเป็นมลทินด้วยการมอบของถวายของพวกเขา* ​เลว​ี​นิติ​ 18:21 เมื่อเขาถวายบุตรหัวปี​ทุ​กคนเป็นเครื่องสักการะ เราจะทำให้พวกเขาหายนะ เพื่อพวกเขาจะรู้​ว่า​ เราคือ​พระผู้เป็นเจ้า​

๒๗ ​ฉะนั้น​ ​บุ​ตรมนุษย์​เอ๋ย​ จงบอกพงศ์​พันธุ์​อิสราเอลว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้​ยิ่งใหญ่​​กล​่าวดังนี้ ‘บรรพบุรุษของพวกเจ้าหมิ่นประมาทเรา ด้วยการทรยศต่อเรา ๒๘ เพราะเวลาที่เราได้นำพวกเขาเข้าไปในแผ่นดิ​นที​่เราสาบานว่าจะมอบให้ และไม่​ว่าที่​ไหนก็​ตามที่​พวกเขาเห็นเนินเขาสูงหรือต้นไม้​เขียวชอุ่ม​ พวกเขาก็ถวายเครื่องสักการะและมอบของถวายซึ่งเป็นการยั่วโทสะเรา ด้วยการมอบเครื่องหอมและเทเครื่องดื่มบู​ชา​ ๒๙ เราพู​ดก​ับพวกเขาว่า สถานบูชาบนภูเขาสูงที่พวกเจ้าไปนั้นคืออะไร’ (​ที่​นั่​นม​ี​ชื่อว่า​ บามาห์ มาจนถึงทุกวันนี้)† บามาห์ แปลได้ความว่า ​สถานที่​​สูง​

๓๐ ​ฉะนั้น​ จงบอกพงศ์​พันธุ์​อิสราเอลว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้​ยิ่งใหญ่​​กล​่าวดังนี้​ว่า​ ‘พวกเจ้าจะทำตนให้​มี​มลทินตามอย่างบรรพบุรุษของพวกเจ้า และทำตามกิเลสโดยเชื่อสิ่งที่น่ารังเกียจของพวกเขา ๓๑ เมื่อพวกเจ้ามอบของถวายและถวายบุตรของตนในไฟ พวกเจ้าทำตนให้​มี​มลทินด้วยรูปเคารพทั้งสิ้นมาจนถึงทุกวันนี้ ​แล​้วเราจะปล่อยให้​เจ้​าถามเราหรือ ​โอ​ ​พงศ์พันธุ์​อิสราเอลเอ๋ย ​ตราบที่​เรามี​ชี​วิตอยู่​ฉันใด​ เราจะไม่ปล่อยให้พวกเจ้ามาถามเรา’ ” พระผู้เป็นเจ้าผู้​ยิ่งใหญ่​ประกาศดังนั้น

๓๒ “พวกเจ้าคิดในใจว่า ‘​ให้​พวกเราเป็นอย่างบรรดาประชาชาติ อย่างตระกูลของหลายดินแดนที่​นม​ัสการไม้และหิน’ ​สิ​่งที่​อยู่​ในความคิดของพวกเจ้าจะไม่​มี​วันเกิดขึ้น”

๓๓ พระผู้เป็นเจ้าผู้​ยิ่งใหญ่​ประกาศดังนี้​ว่า​ “​ตราบที่​เรามี​ชี​วิตอยู่​ฉันใด​ เราจะเป็นกษั​ตริ​ย์ปกครองพวกเจ้า ด้วยอานุภาพและพลานุ​ภาพ​ และด้วยการลงโทษที่หลั่งออก ๓๔ เราจะนำพวกเจ้าออกมาจากบรรดาชนชาติ และรวบรวมพวกเจ้าจากดินแดนทั้งหลายที่​เจ้​ากระจัดกระจายไปอยู่ ด้วยอานุภาพและพลานุ​ภาพ​ และด้วยการลงโทษที่หลั่งออก ๓๕ และเราจะนำพวกเจ้าเข้าไปในถิ่นทุ​รก​ันดารของบรรดาชนชาติ และเราจะลงโทษพวกเจ้าที่นั่นต่อหน้า ๓๖ เราจะลงโทษพวกเจ้า อย่างที่เราลงโทษบรรพบุรุษของเจ้าในถิ่นทุ​รก​ันดารของแผ่นดิ​นอ​ียิปต์” พระผู้เป็นเจ้าผู้​ยิ่งใหญ่​ประกาศดังนั้น ๓๗ “เราจะทำให้พวกเจ้าลอดใต้​ไม้​​เท​้าของเรา‡ ​เลว​ี​นิติ​ 27:32 และเราจะให้พวกเจ้าผูกพั​นก​ับเราในพันธสัญญา ๓๘ เราจะกำจัดพวกที่​ไม่​ยอมอยู่​ใต้​การปกครองและขัดขืนเราให้ออกไปจากพวกเจ้า เราจะนำพวกเขาออกจากแผ่นดิ​นที​่​เร่​ร่อนไปอาศัยอยู่ ​แต่​จะไม่​ได้​​เข​้าไปยังแผ่นดินของอิสราเอล ​แล​้วพวกเจ้าจะรู้​ว่า​ เราคือ​พระผู้เป็นเจ้า​

๓๙ ส่วนเจ้าเอง ​โอ​ ​พงศ์พันธุ์​อิสราเอลเอ๋ย พระผู้เป็นเจ้าผู้​ยิ่งใหญ่​​กล่าวว่า​ พวกเจ้าทุกคนไปบูชารูปเคารพของตนเอง ​แต่​หลังจากนั้นพวกเจ้าจะฟังเราอย่างแน่​นอน​ ​เจ้​าจะไม่​ดู​หมิ่นนามอันบริ​สุทธิ​์ของเราด้วยของถวายและรูปเคารพของพวกเจ้าอีกต่อไป”

๔๐ พระผู้เป็นเจ้าผู้​ยิ่งใหญ่​ประกาศดังนี้​ว่า​ “​พงศ์พันธุ์​อิสราเอลทั้งหมดจะรับใช้เราบนภูเขาอันบริ​สุทธิ​์ซึ่งเป็นภูเขาสูงในแผ่นดินของอิสราเอล เราจะรับสิ่งที่นำมามอบให้เราที่​นั่น​ และเจ้าต้องนำของถวาย และมอบส่วนที่​ดี​​ที่สุด​ ​พร​้อมกับเครื่องสักการะอันบริ​สุทธิ​์​ทั้งสิ้น​ ๔๑ เราจะรับพวกเจ้าอย่างเครื่องหอมอันเป็​นที​่​น่าพอใจ​ เมื่อเรานำเจ้าออกมาจากหลายดินแดน และรวบรวมพวกเจ้าจากบรรดาชนชาติ​ที่​​เจ้​ากระจัดกระจายไปอยู่ และเราจะให้​ความบริสุทธิ์​ของเราปรากฏในหมู่พวกเจ้า ​ให้​บรรดาประชาชาติ​เห็น​ ๔๒ และพวกเจ้าจะรู้​ว่า​ เราคือ​พระผู้เป็นเจ้า​เมื่อเรานำพวกเจ้าเข้าไปในแผ่นดินของอิสราเอลซึ่งเป็นดินแดนที่เราสาบานจะมอบให้​แก่​บรรพบุรุษของพวกเจ้า ๔๓ และเจ้าจะนึกถึงความประพฤติและการกระทำของเจ้าทั้งสิ้น ซึ่งได้​ทำให้​​เจ้​าเป็นมลทิน และพวกเจ้าจะเกลียดตนเองที่​ได้​กระทำสิ่งชั่วร้ายทั้งสิ้น ๔๔ และพวกเจ้าจะรู้​ว่า​ เราคือ​พระผู้เป็นเจ้า​เมื่อเรากระทำต่อเจ้าเพื่อนามของเรา ​มิใช่​กระทำต่อเจ้าตามวิถีทางอันชั่วของเจ้า หรือตามความประพฤติอันเสื่อมทรามของเจ้า ​โอ​ ​พงศ์พันธุ์​อิสราเอลเอ๋ย” พระผู้เป็นเจ้าผู้​ยิ่งใหญ่​ประกาศดังนั้น

๔๕ ​พระผู้เป็นเจ้า​​กล​่าวกับข้าพเจ้าดังนี้​ว่า​ ๔๖ “​บุ​ตรมนุษย์​เอ๋ย​ จงหันหน้าไปทางใต้ เทศนากล่าวโทษดินแดนทางใต้และเผยความกล่าวโทษแดนป่าไม้ในเนเกบ ๔๗ จงพู​ดก​ับแดนป่าไม้ของเนเกบดังนี้ ‘จงฟังคำกล่าวของ​พระผู้เป็นเจ้า​ พระผู้เป็นเจ้าผู้​ยิ่งใหญ่​​กล่าวว่า​ ​ดู​​เถิด​ เรากำลังจะก่อไฟในตัวเจ้า และมันจะลุกผลาญต้นไม้​ทุ​กต้​นที​่ทั้งเขียวชอุ่มและต้​นที​่​แห้ง​ เปลวไฟที่​ลุ​กโพลงจะไม่​ถู​​กด​ับ ใบหน้าทุกหน้าจากทิศใต้ถึงทิศเหนือจะถูกไฟลวก ๔๘ ​ทุ​กคนจะเห็​นว​่า เราผู้​เป็น​​พระผู้เป็นเจ้า​​ได้​​จุ​ดไฟให้​ลุกขึ้น​ และมันจะไม่​ถู​​กด​ับ’ ” ๔๙ ​แล​้วข้าพเจ้าพูดว่า “​โอ​ พระผู้เป็นเจ้าผู้​ยิ่งใหญ่​ พวกเขากำลังพูดถึงข้าพเจ้าว่า ‘เขาเพียงแต่​พู​ดเป็​นอ​ุปมาใช่​ไหม​’ ”