๓๓
ขอพระผู้เป็นเจ้ากรุณาต่อพวกเรา
๑ วิบัติจงเกิดแก่ท่าน ผู้สังหาร
ซึ่งยังไม่ถูกสังหาร
ท่านผู้ทรยศ
ซึ่งไม่มีใครเคยทรยศท่าน
เมื่อท่านหยุดสังหารแล้ว
ท่านจะถูกสังหาร
และเมื่อท่านทรยศเสร็จสิ้นแล้ว
พวกเขาจะทรยศท่าน
๒ โอ พระผู้เป็นเจ้า ขอพระองค์กรุณาต่อพวกเรา
พวกเรารอคอยพระองค์
ขอพระองค์เป็นกำลังของเราทุกเช้า
ให้พวกเราได้รับความรอดพ้นเมื่อถึงยามลำบาก
๓ บรรดาชนชาติยเผ่นหนีเมื่อได้ยินเสียงคำราม
เมื่อพระองค์ลุกขึ้น บรรดาประชาชาติก็กระเจิดกระเจิงไป
๔ ของที่พวกท่านริบมาได้ก็ถูกกวาดไปเหมือนกับที่ตัวบุ้งกัดกิน
มันถูกตะครุบเหมือนพวกตั๊กแตนกระโดดตะครุบ
๕ พระผู้เป็นเจ้าได้รับการยกย่อง เพราะพระองค์พำนักอยู่เบื้องบน
พระองค์จะให้ศิโยนอิ่มเอิบด้วยความเป็นธรรมและความชอบธรรม
๖ และพระองค์จะเป็นความมั่นคงแห่งช่วงเวลาของท่าน
อุดมด้วยความรอดพ้น สติปัญญา และความรู้
ความเกรงกลัวในพระผู้เป็นเจ้าเป็นสมบัติอันมีค่าของศิโยน
๗ ดูเถิด บรรดาวีรบุรุษของพวกเขาร้องไห้อยู่ที่ถนน
บรรดาผู้ส่งสาสน์แห่งสันติร่ำไห้อย่างขมขื่น
๘ ถนนหนทางตกอยู่ในสภาพร้าง
ผู้คนหยุดเดินทาง
ไม่รักษาพันธสัญญา
ดูหมิ่นเมืองทั้งหลาย
ไร้ความนับถือต่อเพื่อนมนุษย์
๙ แผ่นดินเศร้าโศกและทรุดโทรม
เลบานอนอับอายและเหี่ยวเฉา
ชาโรนเป็นเหมือนอาราบาห์
บาชานและคาร์เมลสลัดใบ
๑๐ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า “บัดนี้เราจะลุกขึ้น
บัดนี้ เราจะแสดงอานุภาพของเรา
บัดนี้ เราจะได้รับการยกย่อง
๑๑ ความคิดของพวกเจ้าเป็นเพียงแกลบ
และพวกเจ้าผลิตได้ก็เพียงฟาง
ลมหายใจของเจ้าเป็นไฟที่จะเผาไหม้ตัวเจ้าเอง
๑๒ และบรรดาชนชาติก็จะเหมือนถูกเผาจนเป็นปูน
เหมือนพุ่มไม้หนามที่ถูกตัดทิ้ง แล้วถูกไฟเผา
๑๓ พวกเจ้าที่อยู่ห่างไกล จงฟังว่าเราได้ทำอะไร
และพวกเจ้าที่อยู่ใกล้ จงเรียนรู้ถึงอานุภาพของเรา”
๑๔ พวกคนบาปในศิโยนกลัว
คนที่ไร้คุณธรรมสั่นสะท้านยิ่งนัก
“ใครในพวกเราที่สามารถอยู่กับไฟที่เผาผลาญได้
ใครในพวกเราที่สามารถอยู่กับไฟที่เผาไหม้อยู่ตลอดกาล”
๑๕ ผู้ที่ดำเนินชีวิตด้วยความชอบธรรม
และพูดตามความถูกต้อง
ผู้ที่ดูแคลนผลประโยชน์ที่ได้จากการกดขี่ข่มเหง
ผู้ที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับการรับสินบน
ผู้ที่ไม่ยินยอมรับฟังเรื่องการฆ่าฟัน
และปิดตาไม่เห็นด้วยกับสิ่งชั่วร้าย
๑๖ เขาจะอยู่ในที่สูง
ป้อมปราการหินจะเป็นที่ป้องกันของเขา
เขาจะได้รับอาหาร
และน้ำที่เตรียมพร้อมไว้ให้แล้ว
๑๗ ดวงตาของท่านจะเห็นความงามขององค์กษัตริย์
เขาทั้งหลายจะเห็นแผ่นดินที่แผ่กว้างออกไปไกล
๑๘ จิตใจของท่านจะหวนกลับไปใคร่ครวญเรื่องน่ากลัว
“คนนับอยู่ที่ไหน
คนชั่งของกำนัลอยู่ที่ไหน
คนนับจำนวนหอคอยอยู่ที่ไหน”
๑๙ ท่านจะไม่เห็นชนชาติยโสอีกต่อไป
ชนชาติที่พูดภาษาไม่ชัดเจน
ลิ้นของเขาตะกุกตะกักทำให้ท่านไม่เข้าใจ
๒๐ ดูเถิด ศิโยน เมืองแห่งการฉลองเทศกาลต่างๆ
ดวงตาของท่านจะเห็นเยรูซาเล็ม
ที่อยู่อาศัยซึ่งไร้ความยากลำบาก กระโจมที่ไม่ถูกขยับเขยื้อน
ไม่มีวันที่ใครจะถอนหมุดออกได้
เชือกโยงกระโจมก็จะไม่ขาด
๒๑ แต่พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่จะอยู่ที่นั่นเพื่อพวกเรา
เป็นที่ซึ่งมีแม่น้ำลำธารกว้างใหญ่
ไม่มีเรือแจวจะล่องไปได้
หรือเรือขนาดใหญ่จะผ่านได้
๒๒ เพราะพระผู้เป็นเจ้าเป็นผู้พิพากษาของพวกเรา
พระผู้เป็นเจ้าเป็นผู้ตั้งกฎ
พระผู้เป็นเจ้าเป็นกษัตริย์ของพวกเรา
พระองค์จะช่วยพวกเราให้รอดพ้น
๒๓ เชือกโยงของท่านผูกไม่แน่น
ทำให้เสากระโดงโอนเอน
และกางใบไม่ได้
ครั้นแล้วพวกเขาก็จะแบ่งปันของที่ริบมาได้มากมาย
แม้คนง่อยเปลี้ยก็จะได้รับส่วนแบ่งนั้นด้วย
๒๔ และไม่มีผู้อยู่อาศัยคนใดจะพูดว่า “ฉันป่วย”
ชนชาติที่อาศัยอยู่ที่นั่นจะได้รับอภัยความผิดบาป