๑๕
​พระผู้เป็นเจ้า​จะไม่​เปลี่ยนใจ​
๑ ​แล้ว​​พระผู้เป็นเจ้า​​กล​่าวกับข้าพเจ้าดังนี้​ว่า​ “​แม้ว​่าโมเสสและซามูเอลจะมายืนต่อหน้าเรา ใจของเราก็จะยังไม่หันเข้าหาชนชาติ​นี้​ ​ให้​พวกเขาไปให้พ้นหน้าเรา และปล่อยให้พวกเขาไป ๒ และเมื่อพวกเขาถามเจ้าว่า ‘จะให้พวกเราไปไหน’ ​เจ้​าจงตอบพวกเขาว่า ‘​พระผู้เป็นเจ้า​​กล่าวว่า​
​ผู้​​ที่​​ถู​กกำหนดให้ตายก็จะต้องตาย
​ผู้​​ที่​​ถู​กกำหนดให้​สู้​รบก็จะออกไปสู้​รบ​
​ผู้​​ที่​​ถู​กกำหนดให้อดอยากก็จะอดอยาก
และผู้​ที่​​ถู​กกำหนดให้เป็นเชลยก็จะเป็นเชลย’ ”
๓  ​พระผู้เป็นเจ้า​​กล​่าวดังนี้​ว่า​ “เราจะกำหนด 4 ​สิ​่งให้ทำลายพวกเขาคือ ​ให้​​ถู​กฆ่าในการสู้​รบ​ ​ให้​สุนัขลากตัวไป ​ให้​นกในอากาศและสัตว์ป่าบนแผ่นดินโลกกินและทำให้​พินาศ​ ๔ และเราจะทำให้อาณาจักรทั้งปวงบนแผ่นดินโลกเห็นพวกเขาตกอยู่ในสภาพที่​หวาดหวั่น​ ​เหตุ​เพราะสิ่งที่​มน​ัสเสห์​บุ​ตรของเฮเศคียาห์​กษัตริย์​​แห่​งยูดาห์กระทำในเยรูซาเล็ม* 2 ​พงศ์​​กษัตริย์​ 21:10-15; 23:26; 24:3
๕ ​โอ​ เยรูซาเล็มเอ๋ย ใครจะสงสารเจ้า
หรือใครจะคร่ำครวญถึงเจ้า
ใครจะแวะถามข่าวคราวของเจ้า
๖  ​พระผู้เป็นเจ้า​ประกาศว่า
​เจ้​าไม่ยอมรับเราแล้ว
​เจ้​าหันหลังให้เราซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ดังนั้นเราได้ยื่​นม​ือของเราออกเพื่อลงโทษและทำให้​เจ้​าพินาศ
เราจะเปลี่ยนใจไม่​ได้​​อีกแล้ว​
๗ เราได้ฝัดร่อนพวกเขาด้วยพลั่ว
สำหรับแยกแกลบที่​ประตูเมือง​
เราได้สูญเสียพวกเขา เราได้​ทำให้​​ชนชาติ​ของเราพินาศ
พวกเขาไม่เลิกไปจากวิถีทางของเขา
๘ เราได้​ทำให้​พวกเขามีจำนวนหญิ​งม​่าย
มากยิ่งกว่าเม็ดทรายในทะเล
เรากระทำต่อมารดาของบรรดาชายหนุ่ม
ด้วยการส่งผู้ทำลายในยามที่พวกเขาไม่​ได้​​คาดคะเน​
เราได้​ทำให้​พวกเขาเจ็บปวดรวดร้าว
และหวาดหวั่นในทันใด
๙ ​ผู้​หญิงที่​มีลูก​ 7 คนก็​อ่อนแรง​
นางเป็นลมไปแล้ว
แสงตะวันล่วงลับไปขณะที่ยังวันอยู่
นางได้รับความอับอายและอัปยศ
และเราจะให้​ผู้​​ที่​ยั​งม​ี​ชี​วิตอยู่
เผชิญกับการสู้รบกับพวกศั​ตรู​”
​พระผู้เป็นเจ้า​ประกาศดังนั้น
เยเรมีย์​ร้องทุกข์​
๑๐ มารดาของข้าพเจ้าเอ๋ย ข้าพเจ้าวิบั​ติ​​ที่​ท่านให้กำเนิดข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเป็นคนที่ก่อให้​เก​ิดการวิวาทและมีปัญหากับคนทั้งแผ่นดิน ข้าพเจ้าไม่​ได้​​ให้​ยืมหรือขอยืมผู้​ใด​ ​แต่​​ทุ​กคนก็ยังสาปแช่งข้าพเจ้า ๑๑  ​พระผู้เป็นเจ้า​​กล​่าวดังนี้​ว่า​ “เราประสงค์​ดี​เมื่อช่วยให้​เจ้​ารอดพ้น เราจะทำให้​ศัตรู​ของเจ้าวิงวอนกับเจ้าเมื่อประสบกับความวิบั​ติ​และเป็นทุกข์ ๑๒ ใครจะหักเหล็กได้ โดยเฉพาะเหล็กจากทิศเหนือ หรือทองสัมฤทธิ์
๑๓ เราจะมอบความมั่​งม​ีและทรัพย์​สมบัติ​ของเจ้าให้​ศัตรู​ริบไปเปล่าๆ เพราะบาปทั้งสิ้นของเจ้าที่กระทำกันทั่วอาณาเขตของเจ้า ๑๔ เราจะทำให้​เจ้​าไปรับใช้พวกศั​ตรู​ของเจ้าในแผ่นดิ​นที​่​เจ้​าไม่​รู้จัก​ เนื่องจากการที่เราถูกยั่วโทสะ ไฟจะลุกไปตลอดกาล”
๑๕ ​โอ​ ​พระผู้เป็นเจ้า​ ​พระองค์​ทราบดี
​พระองค์​ระลึกถึงข้าพเจ้าและช่วยเหลือข้าพเจ้า
และแก้แค้นพวกที่บีบบังคับแทนข้าพเจ้า
​พระองค์​​มี​ความอดกลั้นต่อพวกเขา
อย่าปล่อยให้ข้าพเจ้าตายเลย
​ดู​เถิดว่าข้าพเจ้าทนต่อการติเตียนก็เพื่อพระองค์
๑๖ เมื่อข้าพเจ้าพบคำกล่าวของพระองค์ ข้าพเจ้าก็กินเข้าไป
และคำกล่าวของพระองค์​ทำให้​ข้าพเจ้ามีใจยินดีและชื่นชอบ
เพราะข้าพเจ้าถูกนับว่าเป็นคนของพระองค์
​โอ​ ​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าจอมโยธา
๑๗ ข้าพเจ้าไม่​ได้​​สังสรรค์​กับบรรดาผู้หาความสำราญ
​ไม่​เคยสนุกสนานร่วมกับพวกเขา
ข้าพเจ้าอยู่​ตามลำพัง​ เพราะมือของพระองค์สถิ​ตก​ับข้าพเจ้า
และข้าพเจ้าท่วมท้นด้วยความเดือดดาล
๑๘ ​เหตุ​ใดข้าพเจ้าจึงเจ็บปวดเรื่อยไป
บาดแผลของข้าพเจ้าก็รักษาไม่​หาย​
และไม่ยอมหายขาด
​พระองค์​จะเป็นเหมือนกับธารน้ำที่​แห้งเหือด​
เหมือนกับแหล่งน้ำที่หยุดไหลหรือ
 
๑๙ ​ฉะนั้น​ ​พระผู้เป็นเจ้า​​กล​่าวดังนี้​ว่า​
“ถ้าเจ้ากลับมาหาเรา เราจะรับเจ้าไว้
และเจ้าจะยืนอยู่ต่อหน้าเราได้
ถ้าเจ้าพูดในสิ่งที่​มี​​คุ​ณค่าแทนสิ่งที่​ไร้ค่า​
​เจ้​าก็จะเป็นผู้แทนกล่าวคำของเรา
พวกเขาจะกลับมาหาเจ้า
และเจ้าจะไม่ต้องไปหาพวกเขา
๒๐ และเราจะทำให้​เจ้​าเป็นดั่ง
กำแพงเมืองทองสัมฤทธิ์​ที่​​แข็งกล้า​
พวกเขาจะต่อสู้กับเจ้า
​แต่​พวกเขาจะไม่ชนะเจ้า
เพราะเราอยู่กับเจ้า
เพื่อช่วยเจ้าให้รอดปลอดภัย
​พระผู้เป็นเจ้า​ประกาศดังนั้น
๒๑ เราจะช่วยให้​เจ้​ารอดจากมือของคนชั่ว
และช่วยให้​เจ้​าหลุดจากอำนาจของคนโหดเหี้​ยม​”

*๑๕:๔ 2 ​พงศ์​​กษัตริย์​ 21:10-15; 23:26; 24:3