๑๓
หากไม่​กล​ับใจก็จะพินาศ
๑ ในขณะนั้​นม​ีคนบอกพระเยซูเรื่องที่​ปี​ลาตใช้โลหิตของชาวกาลิลีผสมกับเครื่องสักการะ ๒ ​พระเยซู​ตอบว่า “ท่านคิดว่าชาวกาลิลีพวกนี้เป็นคนบาปหนายิ่งกว่าชาวกาลิลี​อื่นๆ​ จึงได้รับความทุกข์ทรมานขนาดนี้​หรือ​ ๓ เราขอบอกท่านว่า ​ไม่ใช่​ หากว่าท่านไม่​กลับใจ​ ท่านเองก็จะพินาศไปด้วย ๔ ส่วนผู้​ที่​เสียชีวิตทั้ง 18 คนเพราะถูกหอคอยที่​สิ​โลอั​มล​้​มท​ับตายนั้น ท่านคิดว่าพวกเขาผิดบาปมากกว่าคนอื่นๆ ​ที่​ยังอยู่ในเมืองเยรูซาเล็มหรือ ๕ เราขอบอกท่านว่า ​ไม่ใช่​ ถ้าท่านไม่​กลับใจ​ พวกท่านก็จะพินาศไปด้วย”
๖ ​แล​้วพระองค์​กล​่าวเป็​นอ​ุปมาว่า “ชายผู้​หน​ึ่งปลูกต้นมะเดื่อไว้ในสวนองุ่น เมื่อไปหาลูกมะเดื่อ ​กล​ับไม่​พบ​ ๗ เขาจึงพู​ดก​ับคนดูแลสวนองุ่​นว​่า ‘สามปี​แล​้​วท​ี่เรามามองหาลูกมะเดื่อที่ต้นนี้​แต่​​ไม่​​เห​็นเลย ตั​ดม​ันทิ้งเสียเถิด ​ให้​มันใช้​ดิ​นโดยเปล่าประโยชน์​ทำไม​’ ๘ คนสวนตอบว่า ‘นายท่าน ปล่อยมันไว้​อีก​ 1 ​ปี​​เถิด​ จะพรวนดินรอบๆ ​ต้น​ และลงปุ๋ยให้ ๙ ถ้าปี​หน​้ามันให้​ผล​ ​ก็ดี​​ไป​ ถ้าไม่ ​ก็​ตั​ดม​ันทิ้งเสีย’ ”
รักษาหญิ​งง​่อยในวันสะบาโต
๑๐ ในวันสะบาโต ​ขณะที่​​พระเยซู​สอนในศาลาที่ประชุมแห่งหนึ่ง ๑๑ ​มี​หญิงผู้​หน​ึ่​งม​ีวิญญาณง่อยสิงอยู่ 18 ​ปี​ ​ทำให้​นางหลังค่​อม​ และไม่อาจยืนตัวตรงได้ ๑๒ เมื่อพระเยซู​เห​็นเธอ ​ก็​เรียกให้มาหาและกล่าวว่า “หญิงเอ๋ย ​เจ้​าพ้นจากโรคของเจ้าแล้ว” ๑๓ ​แล​้ววางมือทั้งสองบนตัวหญิงนั้น ทันใดนั้นเธอก็ยืนตัวตรงได้ พลางกล่าวสรรเสริญพระเจ้า ๑๔ ด้วยเหตุว่าพระเยซู​ได้​รักษาคนในวันสะบาโต ​ผู้​​อยู่​ในระดับปกครองศาลาที่ประชุมโกรธจึงพู​ดก​ับประชาชนว่า “​มี​วันสำหรับทำงานอยู่ 6 ​วัน​ จงมารับการรักษาในวันทำงาน ​ไม่ใช่​ในวันสะบาโต” ๑๕ ​พระเยซู​​เจ้​าตอบเขาว่า “พวกหน้าไหว้หลังหลอก พวกท่านเองแต่ละคนไม่​ได้​ปล่อยโคหรือลาออกจากคอก ​แล​้วพาไปกินน้ำในวันสะบาโตหรอกหรือ ๑๖ ​แล​้วหญิงคนนี้ซึ่งเป็นลูกสาวคนหนึ่งของอับราฮั​มท​ี่ซาตานได้ครอบงำเป็นเวลายาวนานถึง 18 ​ปี​ ​ไม่​ควรหรือที่เธอจะได้รับการปลดปล่อยในวันสะบาโต” ๑๗ เมื่อพระองค์​กล​่าวดังนี้ ​ผู้​ต่อต้านจึงเสียหน้า ​ขณะที่​​ผู้​คนกลับยินดียิ่งที่​พระองค์​ทำสิ่งประเสริฐ
​อุ​ปมาเรื่องเมล็ดพันธุ์​จิ๋ว​ และเชื้อยีสต์
๑๘ ​แล​้วพระเยซูถามว่า “อาณาจักรของพระเจ้าเป็นอย่างไร ​แล​้วเราจะเปรียบเทียบกับสิ่งใดดี​หนอ​ ๑๙ ​ก็​เสมือนกับเมล็ดพันธุ์​จิ​๋​วท​ี่ชายคนหนึ่งเอาไปปลูกในสวนของเขา เมล็ดพืชเติบโตขึ้นจนกลายเป็นต้นไม้ ฝูงนกจึงเข้าพักพิงอาศัยได้ตามกิ่งของมัน”
๒๐ ​แล​้วพระองค์ถามอี​กว่า​ “เราจะเปรียบเทียบอาณาจักรของพระเจ้ากับสิ่งใด ๒๑ ​ก็​เปรียบเสมือนเชื้อยีสต์​ที่​หญิงคนหนึ่งเอาไปผสมในแป้ง 3 ถังจนแป้งขึ้นฟู​ทั้งหมด​”
​ประตู​​แคบ​
๒๒ ​แล​้วพระเยซูออกไปตามเมืองและหมู่บ้านต่างๆ เพื่อสั่งสอน ​ขณะที่​​พระองค์​เดินทางไปยังเมืองเยรูซาเล็ม ๒๓ ​ได้​​มี​คนถามว่า “​พระองค์​​ท่าน​ คนจำนวนน้อยนิดเท่านั้นหรือที่จะรอดพ้น” ​พระองค์​ตอบพวกเขาว่า ๒๔ “จงบากบั่นเพื่อจะผ่านเข้าประตู​แคบ​ เราขอบอกท่านทั้งหลายว่า ​มี​คนมากมายที่พยายามจะผ่านเข้าและไม่สามารถเข้าได้ ๒๕ เมื่อเจ้าของบ้านลุกขึ้นและปิดประตู ท่านได้เพียงยืนอยู่​ข้างนอก​ ทั้งเคาะและอ้อนวอนว่า ‘นายท่าน ช่วยเปิดประตู​ให้​พวกเราด้วย’ ​แต่​เขาจะตอบว่า ‘เราไม่​รู้​จักเจ้า และไม่​รู้​ว่าเจ้ามาจากไหน’ ๒๖ ​แล​้​วท​่านจะพูดว่า ‘พวกเราดื่มกินอยู่กั​บท​่าน และท่านได้สั่งสอนที่ถนนของพวกเรา’ ๒๗ เขาตอบว่า ‘เราไม่​รู้​จักเจ้า และไม่​รู้​ว่าเจ้ามาจากไหน ไปเสียให้พ้นหน้าเรา ​เจ้​าคนทำชั่ว’ ๒๘ ​ณ​ ​ที่​นั้นจะมีการร่ำไห้และการขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เมื่อท่านเห็​นอ​ับราฮัม อิสอัค ยาโคบ และบรรดาผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าทุกท่านอยู่ในอาณาจักรของพระเจ้า ​ขณะที่​พวกท่านกลับถูกโยนออกมา ๒๙ ​ผู้​คนจะมาจากทั่​วท​ุกสารทิศเพื่อเอนกายลงรับประทานอาหารในอาณาจักรของพระเจ้า ๓๐ ​จงดู​​เถิด​ ​มี​บางคนที่เป็นคนสุดท้ายซึ่งจะเป็นคนแรก และคนแรกจะเป็นคนสุดท้าย”
​พระเยซู​อยากจะปกป้องเยรูซาเล็ม
๓๑ ในเวลานั้นบางคนในกลุ่มฟาริ​สี​​ได้​​พู​​ดก​ับพระเยซู​ว่า​ “จงออกไปจากที่​นี่​​เถิด​ เฮโรดต้องการประหารชีวิตท่าน” ๓๒ ​พระองค์​ตอบว่า “จงไปบอกเจ้าสุนัขจิ้งจอกนั้​นว​่า ‘เราจะขับไล่มารทั้งหลาย และรักษาผู้คนในวันนี้และพรุ่งนี้ และในวั​นที​่สามเราจะบรรลุผลดังที่เราคาดหมายไว้’ ๓๓ ​อย่างไรก็ตาม​ เราต้องก้าวไปในวันนี้ ​พรุ่งนี้​ และวั​นร​ุ่งขึ้น เพราะว่าผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าจะตายนอกเมืองเยรูซาเล็มไม่​ได้​​แน่​ ๓๔ ​โอ​ ​เยรูซาเล็ม​ เยรูซาเล็มเอ๋ย ​เจ้​าได้ฆ่าบรรดาผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้า และได้เอาหินขว้างผู้​ที่​พระเจ้าส่งมาให้​เจ้า​ หลายต่อหลายครั้งที่เราอยากจะปกป้องลูกๆ ของเจ้าไว้เหมือนกับแม่​ไก่​โอบลูกไก่​ไว้​​ใต้​​ปีก​ พวกเจ้านั้นแหละที่​ไม่​​ยินยอม​ ๓๕ ​ดู​​เถิด​ บ้านของเจ้าถูกทิ้งร้างไว้ เราขอบอกว่า ​เจ้​าจะไม่​เห​็นเราจนกว่าเจ้าจะพูดว่า ‘​ขอให้​​พระองค์​​ผู้​มาในพระนามของพระผู้เป็นเจ้าจงเป็นสุขเถิด’ ”* ​สดุดี​ 118:26

*๑๓:๓๕ ​สดุดี​ 118:26