๓
การกระทำอันชอบธรรม
๑ จงเตือนพวกเขาให้ยอมเชื่อฟังบรรดาผู้อยู่ในระดับปกครองและผู้มีสิทธิอำนาจ และพร้อมเสมอที่จะกระทำความดีทุกประการ ๒ อย่าพูดใส่ร้ายผู้ใด อย่าทะเลาะวิวาท จงอ่อนโยน แสดงความสุภาพต่อคนทั่วไป ๓ เมื่อก่อนเราก็เคยโง่เขลาเช่นกัน ไม่เชื่อฟัง ถูกหลอกลวง และเป็นทาสต่อกิเลสและความสำราญต่างๆ ใช้ชีวิตในการปองร้าย อิจฉา เป็นที่เกลียดชัง และเกลียดชังผู้อื่น ๔ แต่เมื่อความกรุณาและความรักของพระเจ้าผู้ช่วยให้รอดพ้นของเราที่มีต่อมนุษย์ ปรากฏขึ้น ๕ พระองค์ช่วยให้เรารอดพ้น มิใช่ด้วยการกระทำอันชอบธรรมของเราเอง แต่เป็นเพราะความเมตตาของพระองค์โดยการชำระล้างในการเกิดใหม่ และเป็นขึ้นมาใหม่โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ ๖ พระองค์หลั่งพระวิญญาณนี้ให้แก่พวกเราอย่างเต็มเปี่ยม โดยผ่านพระเยซูคริสต์ผู้ช่วยให้รอดพ้นของเรา ๗ ในเมื่อเราพ้นผิดโดยพระคุณของพระองค์แล้ว เราจะได้เป็นผู้รับมรดกตามความหวัง ว่าจะได้ชีวิตอันเป็นนิรันดร์ ๘ ข้อความนี้เป็นที่ไว้ใจได้ ข้าพเจ้าอยากให้ท่านพูดถึงสิ่งเหล่านี้ด้วยความมั่นใจ เพื่อว่าบรรดาคนที่ได้เชื่อในพระเจ้าแล้ว จะได้อุตสาหะในการกระทำดีด้วยความระมัดระวัง สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งดีและเป็นประโยชน์แก่คนทั้งปวง ๙ จงเลี่ยงจากปัญหาโต้แย้งอันโง่เขลา และเรื่องการลำดับวงศ์ตระกูล เรื่องความเห็นที่ไม่ลงรอยกัน และการวิวาทเกี่ยวกับกฎบัญญัติ เพราะเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์และไม่มีคุณค่าเลย ๑๐ จงเตือนคนช่างยุที่ทำให้ผู้อื่นแตกแยกกันครั้งหนึ่งก่อน แล้วเตือนเขาอีกเป็นครั้งที่สอง หลังจากนั้นแล้วก็อย่าเกี่ยวข้องกับเขาอีก ๑๑ ท่านทราบว่าคนเช่นนั้นหันจากทางที่ถูกต้อง และไปกระทำบาปซึ่งเป็นการกล่าวโทษตนเอง
คำลงท้าย
๑๒ เมื่อข้าพเจ้าใช้อาร์เทมาสหรือทีคิกัสให้มาหาท่าน ท่านจงพยายามมาหาข้าพเจ้าที่นิโคบุรีให้ได้ เพราะข้าพเจ้าได้ตัดสินใจจะมาอยู่ที่นั่นตลอดช่วงฤดูหนาว ๑๓ จงพยายามอย่างที่สุดในการช่วยเหลือเศนาสผู้เป็นทนายความ* หรือ “ผู้เชี่ยวชาญฝ่ายกฎบัญญัติ”กับอปอลโลเวลาที่เขาเดินทาง และจงแน่ใจว่าเขาไม่ขาดเหลือสิ่งใดเลย ๑๔ คนของเราต้องมีความอุตสาหะในการกระทำดี เพื่อจะได้จัดหาสิ่งที่ขัดสนเมื่อคราวจำเป็น คือไม่เป็นคนที่ไร้ผล
๑๕ ทุกคนที่อยู่กับข้าพเจ้าฝากความคิดถึงมายังท่าน ช่วยฝากความคิดถึงมายังบรรดาผู้ที่รักเราซึ่งมีความเชื่อเดียวกัน
ขอพระคุณจงอยู่กับท่านทุกคนเถิด