1 Başkâhin, “Bu şeyler böyle mi?” dedi.

2 Stefanos, “Kardeşler ve babalar, dinleyin” dedi. “Atamız Avraham, Harran’da yaşamadan önce daha Mezopotamya’dayken Yüce Tanrı ona göründü. 3 Ve ona şöyle dedi: ‘Ülkenden ve akrabalarının yanından çık, sana göstereceğim diyara gel.’ 4 Bundan sonra Avraham Keldaniler’in ülkesinden çıkıp Harran’da yaşadı. Babası öldükten sonra, oradan, Tanrı onu şimdi yaşamakta olduğunuz bu ülkeye getirdi. 5 Ona orada miras, ayak basacak kadar bile yer vermedi. Ona ve kendisinden sonra gelecek soyuna, henüz çocuğu yokken, orayı mülk olarak vereceğine söz verdi. 6 Tanrı şöyle dedi: Soyundan gelenler yabancı bir memlekette yabancı olarak yaşayacak, dört yüz yıl köle olarak çalıştırılacak ve kötü muamele görecekler. 7 Tanrı, “Köle olacakları ulusu yargılayacağım” dedi, “ve ondan sonra çıkıp bu yerde bana hizmet edecekler.” 8 Tanrı ona sünnet antlaşmasını verdi. Böylece Avraham İshak’ın babası oldu ve onu sekizinci gün sünnet etti. İshak Yakov’un babası oldu, Yakov da on iki büyük ataların babası oldu.”

9 “Büyük atalar Yosef’i kıskanıp onu Mısır’a sattılar. Tanrı onunla birlikteydi. 10 Onu bütün sıkıntılarından kurtardı ve Mısır Kralı Firavun’un önünde Yosef’e lütuf ve bilgelik verdi. Firavun onu Mısır’a ve bütün evi üzerine vali olarak atadı. 11 Bütün Mısır ve Kenan diyarı üzerine kıtlık ve büyük sıkıntı geldi. Atalarımız yiyecek bulamadılar. 12 Ama Yakov Mısır’da buğday olduğunu duyunca, ilk kez atalarımızı oraya gönderdi. 13 İkinci seferde Yosef kardeşlerine belli edildi, Yosef’in soyu da Firavun'a belli edildi. 14 Yosef haber gönderip babası Yakov’u, bütün akrabalarını, yetmiş beş canı çağırttı. 15 Yakov Mısır’a indi. Kendisi de atalarımız da orada öldüler. 16 Ve Şekem’e götürülerek, Avraham’ın Şekemli Hamor oğullarından gümüş karşılığında satın almış olduğu mezara yatırıldı.”

17 “Ama Tanrı’nın Avraham’a verdiği sözün zamanı yaklaştığında, halk Mısır’da büyüyüp çoğalmıştı.

18 Ülkede Yosef’i tanımayan başka bir kral çıktı. 19 O, bizim soyumuzdan yararlandı ve atalarımıza kötü davrandı ve hayatta kalmasınlar diye, onları bebeklerini terk etmeye zorladı. 20 O sırada Moşe doğdu ve Tanrı önünde son derece güzel bir çocuktu. Üç ay babasının evinde beslendi.

21 Moşe dışarı atılınca, Firavun’un kızı onu alıp öz oğlu gibi büyüttü.

22 Moşe’ye Mısırlılar’ın her bilgeliğinde öğretildi. Sözlerinde ve işlerinde güçlü biriydi. 23 Ama kırk yaşına gelince, yüreğine kardeşleri olan İsrael'in çocuklarını görme isteği geldi. 24 Onlardan birinin haksızlığa uğradığını görünce onu savundu. Mısırlı’ya vurup ezilenin öcünü aldı.

25 Tanrı’nın onun eliyle kendilerini kurtaracağını kardeşlerim anlar diye düşünüyordu. Ama onlar anlamadılar.”

26 “Ertesi gün onlar kavga ederken onlara göründü. Onları barıştırmak isteyerek, ‘Efendiler, siz kardeşsiniz. Neden birbirinize haksızlık ediyorsunuz?’ dedi. 27 Ama komşusuna haksızlık eden onu itip, ‘Seni kim başımıza yönetici ve yargıç yaptı? 28 Dün o Mısırlı’yı öldürdüğün gibi, beni de mi öldürmek istiyorsun?’ dedi. 29 Moşe bu söz üzerine kaçtı. Midyan diyarından bir yabancı olarak yaşadı ve iki oğul babası oldu.”

30 “Kırk yıl dolunca çölde, Sina Dağı yakınında, yanan bir çalının alevleri içinde Efendi’nin bir meleği Moşe’ye göründü.

31 Moşe gördüklerine şaştı. Görmek için yaklaşınca, Efendi’nin sesi ona geldi. 32 ‘Ben atalarının Tanrısı, Avraham’ın, İshak’ın ve Yakov’un Tanrısı’yım.’ Moşe titredi ve bakmaya cesaret edemedi. 33 Efendi ona, ‘Çarıklarını çıkar, çünkü durduğun yer kutsal topraktır’ dedi. 34 Mısır’da olan halkımın sıkıntısını gerçekten gördüm, iniltilerini duydum ve onları kurtarmak için aşağıya indim. Şimdi gel, seni Mısır’a göndereceğim.’ ”

35 “Bu Moşe, ‘Seni kim yönetici ve yargıç atadı?’ diyerek reddettikleri Moşe’ydi. Tanrı onu çalıda kendisine görünen meleğinin eliyle hem yönetici hem de kurtarıcı olarak gönderdi. 36 Bu adam kırk yıl boyunca Mısır’da, Kızıldeniz’de ve çölde harikalar ve belirtiler yaparak onları dışarı çıkaran kişidir. 37 İsrael'in çocuklarına, ‘Tanrımız Efendi size kardeşleriniz arasından benim gibi bir peygamber çıkaracak’ diyen adam Moşe’dir. 38 Bu, Sina Dağı’nda kendisine konuşan melekle birlikte çöldeki toplulukta bulunan ve bize vermek üzere diri vahiyleri alan kişidir. 39 Atalarımız ona itaat etmediler, onu reddettiler ve yüreklerinde Mısır’a döndüler. 40 Aron’a, ‘Bize öncülük edecek ilâhlar yap; çünkü bizi Mısır diyarından çıkaran o Moşe’ye ne olduğunu bilmiyoruz’ dediler. 41 O günlerde bir buzağı yaptılar ve o puta kurban sundular. Ellerinin işleriyle sevindiler. 42 Ama Tanrı onlardan dönüp peygamberlerin kitabında yazılmış olduğu gibi, onları gökyüzü ordusuna hizmet etmeye terk etti.

‘Ey İsrael evi,

Çölde kırk yıl boyunca

Bana mı sunular ve kurbanlar sundunuz?

43 Siz Molek’in çadırını

İlâh Refan’ın yıldızını,

Tapınmak için yaptığınız suretleri taşıdınız. Bu nedenle sizi Babil’in ötesine götüreceğim.’ ”

44 “Çölde atalarımızın Tanıklık Çadırı vardı. Moşe bunu, kendisiyle konuşan Tanrı’nın buyurduğu gibi, gördüğü örneğe göre yapmıştı.

45 Tanıklık Çadırı’nı kendi sıralarında teslim alan atalarımız, Yeşu’yla birlikte ülkelerin mülküne onu yanlarında getirdiler; o ulusları Tanrı David'in günlerine kadar atalarımızın önünden kovdu. 46 Tanrı’nın gözünde lütuf bulmuş olan David, Yakov’un Tanrısı’na bir konut yapmak için izin istedi. 47 Ama Tanrı için ev yapan Solomon'du. 48 Ancak En Yüce Olan, elle yapılmış tapınaklarda oturmaz. Peygamberin dediği gibi,

51 “Sizi sert enseli, yürekleri ve kulakları sünnetsiz olanlar! Tıpkı atalarınızın yaptığı gibi, sizler de her zaman Kutsal Ruh’a karşı koyuyorsunuz. 52 Atalarınız hangi peygambere zulmetmedi ki? Adil Olan’ın geleceğini önceden bildirenleri öldürdüler. Siz de şimdi onun hainleri ve katilleri oldunuz. 53 Yasa’yı meleklerin düzenledikleri gibi siz aldınız ve onu tutmadınız!”

54 Bunları duyduklarında yürekleri öfkeyle doldu ve ona karşı dişlerini gıcırdattılar. 55 Ama Kutsal Ruh’la dolu olan Stefanos, gözlerini dikkatle göğe dikti. Tanrı’nın yüceliğini ve O’nun sağında duran Yeşua’yı gördü. 56 “İşte! Göklerin açıldığını ve İnsanoğlu’nun Tanrı’nın sağında durmakta olduğunu görüyorum!” dedi.

57 Onlar yüksek sesle bağırıp kulaklarını tıkadılar, sonra hep birden ona saldırdılar. 58 Onu kent dışına atıp taşa tuttular. Tanıklar giysilerini Saul adındaki genç bir adamın ayaklarının dibine koydular. 59 Taşa tutarlarken Stefanos, “Efendi Yeşua, ruhumu al!” diye haykırdı. 60 Diz çöküp yüksek sesle, “Efendi, bu günahı onlara yükleme!” diye bağırdı. Bunu söyleyince uykuya daldı.