48
1 Bu şeylerden sonra biri Yosef'e, “Bak, baban hasta” dedi. Yosef iki oğlu Manaşşe ve Efraim'i yanına aldı. 2 Biri Yakov'a, “İşte, oğlun Yosef geliyor” dedi. İsrael kendini toparlayıp yatağın üzerine oturdu. 3 Yakov Yosef'e şöyle dedi: “Her Şeye Gücü Yeten Tanrı, Kenan diyarında, Luz'da bana görünerek beni kutsadı. 4 Bana, ‘Seni verimli kılacağım ve çoğaltacağım. Seni uluslar topluluğu yapacağım. Bu diyarı senden sonra sonsuzda dek mülk olarak senin soyuna vereceğim’ dedi. 5 Şimdi, ben senin yanına Mısır'a gelmeden önce Mısır ülkesinde doğmuş olan iki oğlun benimdir. Efraim ve Manaşşe, Ruven ve Şimon gibi benim olacaklar. 6 Onlardan sonra sana doğacak olan soyun senin olacaklar. Miraslarında kardeşlerinin adına göre çağırılacaklardır. 7 Bana gelince, Paddan'dan geldiğimde, Efrat'a daha biraz mesafe varken, Kenan diyarında, yolda Rahel yanımda öldü ve onu Efrat (Beytlehem de denir) yolunda oraya gömdüm.”
8 İsrael Yosef’in oğullarını görünce, “Bunlar kim?” dedi.
9 Yosef babasına, “Tanrı'nın burada bana verdiği oğullarımdır” dedi.
İsrael, “Lütfen onları bana getir de kutsayayım” dedi. 10 İsrael'in gözleri ihtiyarlıktan iyi göremiyordu. Yosef onları yanına getirdi ve onları öptü ve kucakladı. 11 İsrael Yosef'e, “Senin yüzünü göreceğimi sanmıyordum” dedi, “İşte, Tanrı senin soyunu bile görmeme izin verdi.” 12 Yosef onları onun dizlerinin arasından çıkardı ve yere kapandı. 13 Yosef, Efraim'i sağ eline İsrael'in sol eline doğru, Manaşşe'yi sol eline İsrael'in sağ eline doğru ikisini alıp ona yaklaştırdı. 14 İsrael sağ elini uzatıp küçüğü olan Efraim’in başına koydu, sol elini Manaşşe'nin başına koydu ve ellerini kasten değiştirdi, çünkü Manaşşe ilk doğandı. 15 Yosef'i kutsayarak şöyle dedi:
“Atalarım Avraham ve İshak'ın önünde yürüdükleri Tanrı,
bugüne dek hayatım boyunca beni güden Tanrı, 16 Beni tüm kötülüklerden kurtaran melek, bu çocukları kutsasın,
Benim adım ve atalarım Avraham’la İshak’ın adları onların üzerlerinde anılsın,
Yeryüzünde çoğaldıkça çoğalsınlar.” 17 Yosef babasının sağ elini Efraim'in başına koyduğunu görünce, bu hoşuna gitmedi. Efraim'in başından Manaşşe'nin başına getirmek için babasının elini kaldırdı. 18 Yosef babasına, “Öyle değil baba” dedi, “Çünkü bu ilk doğandır. Sağ elini onun başının üzerine koy.”
19 Babası koymak istemedi ve “Biliyorum oğlum, biliyorum” dedi. “O da bir halk olacak ve o da büyük olacak. Ancak küçük kardeşi ondan daha büyük olacak ve onun soyu uluslar topluluğu olacak.” 20 O gün onları kutsayarak, “ ‘Tanrı seni Efraim ve Manaşşe gibi etsin’ diyerek İsrael sizin adınızla kutsayacak” dedi. Efraim'i Manaşşe'nin önüne geçirdi. 21 İsrael Yosef’e, “Ben ölüyorum” dedi, “Ama Tanrı sizinle olacak ve sizi yeniden atalarınızın ülkesine götürecek. 22 Ben sana kardeşlerinden bir pay fazla veriyorum, onu kılıcımla ve yayımla Amorlular’ın elinden aldım.”