1 Yahve'nin meleği Gilgal'dan Bokim'e çıktı. Ve şöyle dedi, “Sizi Mısır'dan çıkardım ve atalarınıza vermeye ant içtiğim ülkeye getirdim. 'Sizinle olan antlaşmamı asla bozmayacağım dedim. 2 Bu ülkenin sakinleriyle antlaşma yapmayacaksınız. Sunaklarını yıkacaksınız.' Ama sözümü dinlemediniz. Bunu neden yaptınız? 3 Bu yüzden şunu da dedim, 'Onları önünüzden kovmayacağım; ama böğrünüzde olacaklar, ilâhları da size tuzak olacak.'”

4 Yahve'nin meleği bu sözleri bütün İsrael'in çocuklarına söylediğinde, halk seslerini yükseltip ağladı. 5 O yerin adına Bokim dediler ve orada Yahve'ye kurban kestiler. 6 Yeşu halkı gönderdiğinde, İsrael'in çocukları ülkeyi mülk edinmek için her biri kendi mirasına gitti. 7 Halk, Yeşu'nun bütün günlerinde ve Yahve'nin İsrael için yaptığı bütün büyük işi görmüş olup Yeşu'dan sonra yaşayan ihtiyarların günlerinde Yahve'ye hizmet etti. 8 Yahve'in hizmetkârı Nun oğlu Yeşu yüz on yaşında öldü. 9 Onu, Efraim dağlık bölgesindeki Timnat Heres'te, Gaaş Dağı'nın kuzeyindeki mirasının sınırına gömdüler. 10 O kuşağın hepsi atalarına kavuştuktan sonra, onlardan sonra Yahve'yi ve İsrael için yaptığı işi bilmeyen başka bir kuşak yetişti. 11 İsraelliler Yahve'nin gözünde kötü olanı yaptılar ve Baal'lara hizmet ettiler. 12 Onları Mısır diyarından çıkaran atalarının Tanrısı Yahve'yi bıraktılar, çevrelerinde olan ulusların ilâhlarından olan başka ilâhların ardına düştüler ve onlara eğildiler; Yahve'yi öfkelendirdiler. 13 Yahve'yi bırakıp Baal'a ve Aştarot'a hizmet ettiler. 14 Yahve'nin öfkesi İsrael'e karşı alevlendi ve onları yağmalayan akıncıların eline teslim etti. Onları çevredeki düşmanlarının eline sattı, böylece artık düşmanlarının önünde duramaz oldular. 15 Her nereye çıktılarsa, Yahve'nin eli kötülük için onlara karşıydı, Yahve'nin söylemiş olduğu gibi ve Yahve'nin onlara ant içmiş olduğu gibi; çok da sıkıntı çektiler. 16 Yahve, onları yağmalayanların elinden kurtaran hâkimler çıkardı. 17 Yine de hâkimlerini dinlemediler; çünkü başka ilâhlarla fahişelik ettiler ve onlara eğildiler. Atalarının Yahve'nin buyruklarını tutarak yürüdüğü yoldan onlar hemen saptılar. Onlar öyle yapmadılar. 18 Yahve onlar için hâkimler çıkardığında, Yahve hâkimlerle birlikteydi ve hâkimin bütün günlerinde onları düşmanlarının elinden kurtardı; çünkü onları ezen ve sıkıntıya sokanların yüzünden inlemeleri Yahve'yi üzüyordu. 19 Ama hâkim ölünce geri döndüler, başka ilâhlara hizmet edip onlara eğilmek için, onların peşinden gitmekte atalarından daha da çok yozlaştılar; Yaptıklarını bırakmadılar ve inatçı yollarından vazgeçmediler. 20 Yahve'nin öfkesi İsrael'e karşı alevlendi ve şöyle dedi: “Çünkü bu ulus atalarına buyurduğum antlaşmamı bozdu ve sözümü dinlemedi, 21 ben de Yeşu öldüğünde bıraktığı uluslardan hiçbirini artık önlerinden kovmayacağım, 22 ta ki, atalarının tuttuğu gibi Yahve'nin yolunda yürüyüp yürümeyeceklerini, görmek için onlarla İsrael'i sınayacağım.” 23 Böylece Yahve o ulusları çabucak kovmadan bıraktı. Onları Yeşu'nun eline teslim etmedi.