23
David’in mezmuru
Yahve benim çobanımdır,
Hiç eksiğim olmaz.
Beni yeşil çayırlarda yatırır.
Sakin suların yanına götürür.
Canımı yeniler.
Adı uğruna doğruluk yollarında bana rehberlik eder.
Ölüm gölgesindeki vadiden geçsem bile,
Kötülükten hiç korkmam çünkü sen benimlesin.
Senin asan, değneğin,
Onlar rahatlatır beni.
Düşmanlarımın huzurunda,
Önüme sofra kurarsın.
Başımı yağla meshedersin.
Kâsem taşmakta.
Kesin olarak yaşamımın bütün günlerinde iyilik ve sevgi izleyecek beni,
Ve daima Yahve’nin evinde oturacağım.