137
1 Babil ırmakları kıyısında,
orada oturduk.
Siyon'u hatırladığımızda, evet ağladık.
2 O diyardaki söğütlere,
arplarımızı astık.
3 Çünkü orada bizi tutsak edenler
bizden ezgiler.
Bize eziyet edenler
sevinç ezgileri istediler:
“Bize Siyon ezgilerinden birini söyleyin!” dediler.
4 Yahve'nin ezgisini
yabancı bir diyarda nasıl söyleriz?
5 Eğer seni unutursam, ey Yeruşalem,
sağ elim becerisini unutsun.
6 Eğer seni hatırlamazsam
eğer Yeruşalem’i baş sevincimden üstün tutmazsam,
dilim damağıma yapışsın,
7 Yeruşalem gününde,
“Yıkın! Onu temeline kadar yıkın!” diyen
Edom'un çocuklarına karşı,
hatırla, ey Yahve.
8 Ey sen, yıkıma mahkûmsun ey Babil kızı,
bize yaptığının karşılığını,
sana ödetecek olana ne mutlu.
9 Senin yavrularını alıp
kayaya çarpacak olana ne mutlu!