141
David’in mezmuru
1 Ey Yahve, seni çağırdım.
Bana tez gel!
Seni çağırdığımda sesimi dinle.
2 Duam buhur gibi,
el kaldırışım akşam kurbanı gibi
senin önünde dursun.
3 Ey Yahve, ağzıma bekçi koy.
Dudaklarımın kapısını koru.
4 Yüreğimi kötülüğe meyletme,
kötülük yapan adamlarla fesat işlemeyeyim.
Onların lezzetlerinden yemeyeyim.
5 Doğru bana vursun, iyiliktir bu,
azarlasın beni, başa sürülen yağ gibidir,
başım onu reddetmesin,
ama benim duam hep kötü işlere karşıdır.
6 Onların yargıçları kayanın yanına atıldı.
Sözlerimi duyacaklar,
çünkü yerinde söylenmiştir.
7 “Nasıl biri toprağı sürüp yararsa,
kemiklerimiz de Şeol'ün*Şeol ölüler diyarıdır. ağzında
öyle dağılmış durumda.”
8 Çünkü gözlerim senin üzerinde,
ey Efendimiz Yahve.
Sana sığınıyorum.
Canımı yoksul bırakma.
9 Bana kurdukları tuzaktan,
kötülük işçilerinin kapanlarından koru beni.
10 Ben geçip giderken,
kötüler hep birlikte kendi ağlarına düşsünler.