៥៩
អំពើ​បាប​របស់​ប្រជាជន
១ មើល ព្រះហស្ត​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា​មិន​មែន​រួញ​ខ្លី​ដែល​នឹង​ជួយ​សង្គ្រោះ​មិន​បាន​នោះ​ទេ ព្រះកាណ៌​ទ្រង់​ក៏​មិន​បាន​ទៅ​ជា​ធ្ងន់ ដែល​នឹង​ស្តាប់​មិន​ឮ​នោះ​ដែរ ២ គឺ​ជា​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​ឯង​រាល់​គ្នា ដែល​បាន​ខណ្ឌ​ជា​កណ្តាល​ឯង ហើយ​នឹង​ព្រះ​នៃ​ឯង​ទេ​តើ ហើយ​អំពើ​បាប​របស់​ឯង​រាល់​គ្នា​បាន​បាំង​ព្រះភក្ត្រ​ទ្រង់​មិន​ឲ្យ​ឯង​ឃើញ ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ជា​ទ្រង់​មិន​ព្រម​ស្តាប់​ទេ ៣ ដ្បិត​ដៃ​របស់​ឯង​រាល់​គ្នា​ប្រឡាក់​ដោយ​ឈាម ហើយ​ម្រាម​ដៃ​ដោយ​អំពើ​ទុច្ចរិត​ដែរ បបូរ​មាត់​ឯង​បាន​ពោល​ពាក្យ​កំភូត ហើយ​អណ្តាត​ឯង​ពោល​ងាំៗ​ចេញ​ជា​សេចក្តី​ទុច្ចរិត ៤ គ្មាន​អ្នក​ណា​មួយ​ហៅ​រក​សេចក្តី​សុចរិត ឬ​អ្នក​ណា​ដែល​ប្តឹង​ដោយ​សេចក្តី​ពិត​ឡើយ គេ​ទុក​ចិត្ត​នឹង​សេចក្តី​សោះសូន្យ ហើយ​ពោល​តែ​សេចក្តី​ភូតភរ​ទទេ គេ​មាន​ទំងន់​ជា​គំនិត​បៀតបៀន ហើយ​សំរាល​ចេញ​ជា​អំពើ​ទុច្ចរិត ៥ គេ​ភ្ញាស់​ពង​របស់​ពស់វែក ហើយ​ក៏​ព័ទ្ធ​ជា​មង​ពីងពាង អ្នក​ណា​ដែល​ស៊ី​ពង​នោះ នោះ​រមែង​ស្លាប់​ទៅ ហើយ​ពង​ណា​ដែល​ត្រូវ​ជាន់​បែក នោះ​ក៏​ញាស់​ចេញ​ជា​ពស់វែក ៦ មង​របស់​គេ​នឹង​ប្រើ​ធ្វើ​ជា​សំលៀកបំពាក់​មិន​បាន ហើយ​គេ​នឹង​បិទ​បាំង​ខ្លួន ដោយ​ការ​ដែល​គេ​ធ្វើ​ក៏​មិន​បាន​ដែរ ការ​របស់​គេ​សុទ្ធ​តែ​ជា​អំពើ​ទុច្ចរិត​ទាំង​អស់ ហើយ​មាន​អំពើ​ច្រឡោត​នៅ​ដៃ​គេ ៧ ជើង​គេ​រត់​ទៅ​តាម​សេចក្តី​អាក្រក់ គេ​ក៏​រហ័ស​នឹង​កំចាយ​ឈាម​ដែល​ឥត​ទោស គំនិត​របស់​គេ​គិត​តែ​ពី​សេចក្តី​ទុច្ចរិត​ទទេ មាន​សេចក្តី​វិនាស និង​សេចក្តី​បំផ្លាញ​នៅ​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​របស់​គេ​ដែរ ៨ គេ​មិន​ស្គាល់​ផ្លូវ​នៃ​សេចក្តី​សុខ​ទេ ហើយ​សេចក្តី​យុត្តិធម៌​ក៏​គ្មាន នៅ​ក្នុង​អស់​ទាំង​ដំណើរ​របស់​គេ​ផង គេ​បាន​ធ្វើ​ផ្លូវ​ច្រក​ក្ងិចក្ងក់​សំរាប់​ខ្លួន ឯ​អ្នក​ណា​ដែល​ចូល​តាម​ផ្លូវ​នោះ ជា​អ្នក​មិន​ស្គាល់​សេចក្តី​សុខ​ឡើយ។
ប្រជារាស្ត្រ​របស់​ព្រះអម្ចាស់​ទទួល​ស្គាល់​កំហុស
៩ ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​សេចក្តី​យុត្តិធម៌​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​យើង​ខ្ញុំ ឯ​សេចក្តី​សុចរិត​ក៏​មក​តាម​យើង​ខ្ញុំ​មិន​ទាន់​ផង យើង​ខ្ញុំ​រង់ចាំ​ពន្លឺ តែ​យើង មាន​សុទ្ធ​តែ​ងងឹត​ទទេ ក៏​ចាំ​ឲ្យ​ស្វាង​ឡើង តែ​យើង​ខ្ញុំ​ដើរ​ក្នុង​សេចក្តី​សូន្យសុង​វិញ ១០ យើង​ខ្ញុំ​ស្រវា​រាវ​រក​កំផែង​ដូច​ជា​មនុស្ស​ខ្វាក់ អើ ស្រវា​រាវ​រក​ដូច​ជា​មនុស្ស​ដែល​គ្មាន​ភ្នែក​សោះ យើង​ខ្ញុំ​ចំពប់​នៅ​ពេល​ថ្ងៃ​ត្រង់ ដូច​ជា​នៅ​ពេល​ព្រលប់​ដែរ ក៏​ប្រៀប​ដូច​ជា​មនុស្ស​ស្លាប់​នៅ​កណ្តាល​ទី​សាបសូន្យ ១១ យើង​ខ្ញុំ​គ្រហឹម​ទាំង​អស់​គ្នា ដូច​ជា​ខ្លាឃ្មុំ ហើយ​ថ្ងូរ​ជា​ខ្លាំង ដូច​ជា​ព្រាប យើង​ខ្ញុំ​រង់ចាំ​សេចក្តី​យុត្តិធម៌ តែ​គ្មាន​សោះ ក៏​រង់ចាំ​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​តែ​សេចក្តី​នោះ​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​យើង​ខ្ញុំ​ទេ ១២ ដ្បិត​អំពើ​រំលង​របស់​យើង​ខ្ញុំ បាន​ចំរើន​ជា​ច្រើន​ឡើង​នៅ​ចំពោះ​ទ្រង់ ឯ​ចំណែក​អំពើ​បាប​របស់​យើង​ខ្ញុំ ក៏​ធ្វើ​បន្ទាល់​ទាស់​នឹង​យើង​ខ្ញុំ​ដែរ ពី​ព្រោះ​អំពើ​រំលង​របស់​យើង​ខ្ញុំ​នៅ​ជាប់​នឹង​យើង​ខ្ញុំ ឯ​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​យើង​ខ្ញុំ នោះ​យើង​ខ្ញុំ​ក៏​ស្គាល់​ទាំង​អស់​ហើយ ១៣ គឺ​យើង​ខ្ញុំ​តែងតែ​ប្រព្រឹត្ត​រំលង ហើយ​មិន​ស្មោះត្រង់​ចំពោះ​ព្រះយេហូវ៉ា ក៏​បែរ​ចេញ​លែង​តាម​ព្រះ​នៃ​យើង​ខ្ញុំ ហើយ​ពោល​តែ​ពី​ការ​សង្កត់សង្កិន និង​ការ​បះបោរ ព្រម​ទាំង​គិត​បង្កើត ហើយ​ពោល​ពាក្យ​ភូតភរ​ចេញ​ពី​ចិត្ត​មក ១៤ ឯ​សេចក្តី​យុត្តិធម៌ បាន​ត្រឡប់​ថយ​ចេញ​ទៅ ហើយ​សេចក្តី​សុចរិត​ក៏​ឈរ​នៅ​ទី​ឆ្ងាយ ដ្បិត​សេចក្តី​ពិត​បាន​ដួល​នៅ​កណ្តាល​ផ្លូវ ហើយ​សេចក្តី​ទៀង​ត្រង់​ចូល​មក​មិន​បាន ១៥ អើ សេចក្តី​ពិត​ក៏​គ្មាន​ដែរ ហើយ​អ្នក​ណា​ដែល​លែង​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់ នោះ​សុខ​ចិត្ត​ធ្វើ​ជា​រំពា​ដល់​គេ​ហើយ។
ព្រះយេហូវ៉ា​ក៏​ទត​ឃើញ​ហើយ ឯ​ការ​ដែល​ឥត​មាន​សេចក្តី​យុត្តិធម៌​ដូច្នេះ ក៏​អាក្រក់​នៅ​ព្រះនេត្រ​ព្រះយេហូវ៉ា ១៦ ទ្រង់​ឃើញ​ថា ឥត​មាន​អ្នក​ណា​មួយ​ឡើយ ហើយ​ក៏​នឹក​ប្លែក​ពី​ការ​ដែល​ឥត​មាន​អ្នក​ណា សំរាប់​ជួយ​អង្វរ​ជំនួស​គេ ដូច្នេះ ព្រះពាហុ​របស់​ទ្រង់​បាន​នាំ​យក​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​មក​ឯ​ទ្រង់ ហើយ​សេចក្តី​សុចរិត​របស់​ទ្រង់​ក៏​ទប់ទល់​ទ្រង់ ១៧ ទ្រង់​បាន​ប្រដាប់​អង្គ​ដោយ​សេចក្តី​សុចរិត ទុក​ជា​អាវ​ក្រោះ ហើយ​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​នៅ​លើ​ព្រះសិរ​ទុក​ជា​មួក​សឹក ក៏​ទ្រង់​ព្រះពស្ត្រ​ដោយ​សេចក្តី​សងសឹក និង​សេចក្តី​ខ្មីឃ្មាត ទុក​ជា​ព្រះភូសា​គ្រលុំ​អង្គ ១៨ ទ្រង់​នឹង​សង​ដល់​គេ តាម​អំពើ​ដែល​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត គឺ​ជា​សេចក្តី​ក្រោធ​ដល់​ពួក​ទាស់​ទទឹង​នឹង​ទ្រង់ ហើយ​ជា​សំណង តប​ដល់​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ​ទ្រង់​នឹង​សង​ដល់​អស់​ទាំង​ស្រុក​ក្បែរ​សមុទ្រ យ៉ាង​នោះ​ដែរ ១៩ យ៉ាង​នោះ​គេ​នឹង​កោតខ្លាច ដល់​ព្រះនាម​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា​ចាប់​តាំង​ពី​ទិស​ខាង​លិច ហើយ​ដល់​សិរីល្អ​នៃ​ទ្រង់ ចាប់​តាំង​ពី​ទិស​ខាង​ថ្ងៃ​រះ កាល​ណា​ខ្មាំង​នឹង​ចូល​មក​ដូច​ជា​ទឹក​ជន់ នោះ​ព្រះវិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា​នឹង​លើក​ទង់ជ័យ​ឡើង​ទាស់​នឹង​វា ២០ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា នឹង​មាន​អ្នក​ដ៏​ជួយ​ប្រោស​លោះ​មក​ឯ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន ហើយ​ដល់​ពួក​អ្នក​ពូជពង្ស​យ៉ាកុប ដែល​លះលែង​ពី​អំពើ​រំលង ២១ ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា ឯ​អញ នេះ​ឯង​ជា​សេចក្តី​សញ្ញា​ដែល​អញ​បាន​តាំង​នឹង​គេ គឺ​ថា​វិញ្ញាណ​របស់​អញ​ដែល​សណ្ឋិត​នៅ​លើ​ឯង ហើយ​ពាក្យ​អញ​ដែល​អញ​បាន​ដាក់​នៅ​ក្នុង​មាត់​ឯង នោះ​នឹង​មិន​ដែល​ឃ្លាត​ចេញ​ពី​មាត់​ឯង ឬ​ពី​មាត់​នៃ​ពូជពង្ស​របស់​ឯង ឬ​ពី​មាត់​នៃ​កូន​ចៅ​គេ ចាប់​តាំង​ពី​ឥឡូវ​នេះ​ដរាប​ដល់​អស់​កល្ប​រៀង​ទៅ នេះ​ហើយ​ជា​ព្រះបន្ទូល​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា។