ប៉ែកទី២
៤២
ពាក្យអធិស្ឋានរបស់មនុស្សជាប់ជាឈ្លើយសឹក
ទំនុករបស់កូនចៅកូរេ ដែលលើកសំរាប់មេភ្លេង ជាសេចក្តីបង្រៀន។
១ ឱព្រះអង្គអើយ ព្រលឹងទូលបង្គំដង្ហក់រកទ្រង់
ដូចជាក្តាន់ញីដង្ហក់រកជ្រោះទឹក
២ ព្រលឹងទូលបង្គំស្រេករកព្រះ គឺព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់នៅ
តើដល់កាលណាបានទូលបង្គំនឹងមកឈរចំពោះទ្រង់
៣ ទឹកភ្នែករបស់ទូលបង្គំជាអាហារទូលបង្គំទាំងថ្ងៃទាំងយប់
កំពុងដែលគេសួរមកទូលបង្គំជានិច្ចថា
តើព្រះឯងនៅឯណា។
៤ ៙ ឯដំណើរដែលទូលបង្គំបានទៅជាមួយនឹងហ្វូងមនុស្ស
ព្រមទាំងនាំមុខគេទៅដល់ដំណាក់នៃព្រះ
ដោយសំឡេងអរសប្បាយ និងសេចក្តីសរសើរ
គឺជាពួកកកកុញ ដែលកំពុងតែកាន់ថ្ងៃបរិសុទ្ធ
កាលណាទូលបង្គំនឹកចាំពីសេចក្តីនេះ
នោះទូលបង្គំក៏ប្លុងព្រលឹងចេញ
៥ ឱព្រលឹងអញអើយ ហេតុអ្វីបានជាត្រូវបង្អោនចុះ
ហើយមានសេចក្តីរសាប់រសល់នៅក្នុងខ្លួនដូច្នេះ
ចូរសង្ឃឹមដល់ព្រះចុះ ដ្បិតអញនឹងបានសរសើរ
ដល់ទ្រង់ទៀត
ដោយព្រោះព្រះភក្ត្រទ្រង់ដែលតែងតែជួយ។
៦ ៙ ឱព្រះនៃទូលបង្គំអើយ ព្រលឹងទូលបង្គំត្រូវបង្អោន
នៅក្នុងខ្លួន
ហេតុនោះបានជាទូលបង្គំនឹកចាំពីទ្រង់ នៅក្នុងស្រុក
ក្បែរទន្លេយ័រដាន់ ភ្នំហ៊ើម៉ូន និងភ្នំមីតសារ
៧ ទីជំរៅហៅរកទីជំរៅផងគ្នា ដោយសូរឈូឆរនៃរមូររលក
អស់ទាំងរលក នឹងរំកាញ់ទឹកនៃទ្រង់
បានហូរមកគ្របទូលបង្គំហើយ
៨ ប៉ុន្តែព្រះយេហូវ៉ានឹងចាត់សេចក្តីសប្បុរសទ្រង់មក
នៅវេលាថ្ងៃ
ហើយនៅវេលាយប់ បទចំរៀងនៃទ្រង់នឹង
នៅជាមួយនឹងទូលបង្គំផង
គឺជាសេចក្តីអធិស្ឋានដល់ព្រះនៃជីវិតទូលបង្គំ។
៩ ៙ ទូលបង្គំនឹងទូលដល់ព្រះដ៏ជាថ្មដានៃទូលបង្គំថា
ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់ភ្លេចទូលបង្គំ
ហេតុអ្វីបានជាទូលបង្គំត្រូវដើរទាំងទុក្ខព្រួយ
ដោយព្រោះការសង្កត់សង្កិនរបស់ខ្មាំងសត្រូវដូច្នេះ
១០ ពួកខ្មាំងសត្រូវ គេចំអកឲ្យទូលបង្គំ ប្រៀបដូចជាដាវ
ចាក់ក្នុងឆ្អឹងទូលបង្គំ
ដោយគេសួរជានិច្ចថា តើព្រះឯងនៅឯណា
១១ ឱព្រលឹងអញអើយ ហេតុអ្វីបានជាឯងត្រូវបង្អោនចុះ
ហើយមានសេចក្តីរសាប់រសល់នៅក្នុងខ្លួនដូច្នេះ
ចូរសង្ឃឹមដល់ព្រះចុះ
ដ្បិតអញនឹងបានសរសើរដល់ទ្រង់ទៀត
ដែលទ្រង់ជាសេចក្តីជំនួយ ហើយជាព្រះនៃអញ។