៤៩
កុំទុកចិត្តលើទ្រព្យសម្បត្តិ!
ទំនុករបស់កូនចៅកូរេ ដែលលើកសំរាប់មេភ្លេង។
១ អស់ទាំងសាសន៍អើយ ចូរស្តាប់សេចក្តីនេះ
មនុស្សទាំងឡាយនៅលោកីយ៍អើយ
ចូរផ្ទៀងត្រចៀកស្តាប់ចុះ
២ គឺទាំងធំទាំងតូច ទាំងមានទាំងក្រគ្រប់គ្នា
៣ មាត់ខ្ញុំនឹងបញ្ចេញប្រាជ្ញា ហើយចិត្តខ្ញុំនឹងរំពឹងគិតតែពី
សេចក្តីត្រឹមត្រូវ
៤ ខ្ញុំនឹងផ្ទៀងត្រចៀកស្តាប់ពាក្យឧបមា
ខ្ញុំនឹងផ្តើមច្រៀងសេចក្តីអាថ៌កំបាំងរបស់ខ្ញុំតាមសូរស៊ុង។
៥ ៙ ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំត្រូវមានចិត្តភ័យខ្លាចក្នុងគ្រាអាក្រក់
គឺកាលណាសេចក្តីទុច្ចរិត ដែលតាមជាប់កែងជើង
បានព័ទ្ធខ្ញុំជុំវិញហើយ
៦ ឯក្នុងពួកអស់អ្នកដែលទុកចិត្តនឹងរបស់ទ្រព្យខ្លួន
ហើយអួតអាងពីទ្រព្យសម្បត្តិដ៏មានជាបរិបូរ
៧ នោះគ្មានអ្នកណាមួយនឹងអាចលោះបងប្អូនខ្លួន
ឬយកដំឡៃសំរាប់លោះគេទៅថ្វាយដល់ព្រះបានឡើយ
៨ ដ្បិតដំឡៃលោះព្រលឹងគេ នោះថ្លៃពេកណាស់
ឥតដែលអាចនឹងលោះបានឡើយ
៩ នឹងឲ្យគេរស់នៅជាដរាប ឥតឃើញសេចក្តីពុករលួយ
មិនបានទេ។
១០ ៙ អើ គេនឹងឃើញពិតថា ពួកមនុស្សប្រាជ្ញក៏ស្លាប់ដែរ
ហើយមនុស្សខ្លៅល្ងង់ និងមនុស្សកំរោល គេវិនាស
ទៅដូចគ្នា
ព្រមទាំងចោលរបស់ខ្លួនទុកឲ្យអ្នកដទៃផង
១១ អ្នកទាំងនោះគិតស្មានក្នុងចិត្តថា ពូជពង្សរបស់គេ
នឹងនៅជាប់ជានិច្ច
ហើយថា ទីលំនៅគេនឹងធន់នៅគ្រប់ទាំងដំណតទៅ
គេក៏ដាក់ឈ្មោះស្រុក តាមឈ្មោះរបស់ខ្លួនដែរ
១២ ប៉ុន្តែមនុស្សមិនស្ថិតស្ថេរនៅ ដោយមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះទេ
គឺគេដូចជាសត្វតិរច្ឆានដែលត្រូវវិនាសវិញ។
១៣ ៙ ឯផ្លូវគេ នោះសុទ្ធតែផ្តេសផ្តាសទទេ
ប៉ុន្តែមនុស្សដែលកើតមកខាងក្រោយ
ក៏ចូលចិត្តនឹងពាក្យសំដីរបស់គេដែរ –បង្អង់
១៤ គេដូចជាហ្វូងសត្វដែលដំរង់ទៅឯទីស្លាប់
សេចក្តីស្លាប់នឹងស៊ីគេ
ហើយមនុស្សទៀងត្រង់នឹងជាន់ឈ្លីគេតាំងពីព្រលឹម
រូបល្អរបស់គេនឹងត្រូវសូន្យទៅ
នៅស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់
ឥតមានទីអាស្រ័យឡើយ
១៥ ប៉ុន្តែព្រះទ្រង់នឹងលោះព្រលឹងខ្ញុំ ឲ្យរួចពីអំណាចនៃ
ស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់នោះវិញ
ដ្បិតទ្រង់នឹងទទួលខ្ញុំទុក។ –បង្អង់
១៦ ៙ កុំឲ្យភ័យខ្លាច ដោយអ្នក១បានមានឡើង
ក្នុងកាលដែលសេចក្តីរុងរឿងនៅផ្ទះបានបរិបូរនោះឡើយ
១៧ ដ្បិតកាលណាគេស្លាប់ទៅ នោះនឹងយកអ្វីៗទៅ
ផងមិនបាន
ហើយសេចក្តីរុងរឿងរបស់គេនឹងមិនចុះទៅតាមឡើយ
១៨ ទោះបើអ្នកនោះបានរាប់ខ្លួនជាមានពរ
ក្នុងកាលដែលនៅរស់នៅឡើយ
ហើយបាននាំឲ្យមនុស្សសរសើរខ្លួន ដោយបាន
លៀងជីវិតយ៉ាងល្អក៏ដោយ
១៩ គង់តែនឹងត្រូវទៅតាមពួកឰយុកោខ្លួន
ដែលមិនឃើញពន្លឺទៀត
២០ មនុស្សណាដែលមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះ តែឥតមានយោបល់
នោះធៀបដូចជាសត្វតិរច្ឆាន ដែលវិនាសទៅនោះឯង។