១ យើង​ដឹង​ហើយ​ថា រូប​កាយ​របស់​យើង​នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ ប្រៀប​ដូច​ជា​ជំរក​មួយ​ដែល​ត្រូវ​រលាយ​សូន្យ​ទៅ តែ​យើង​មាន​វិមាន​មួយ​នៅ​ស្ថាន​បរមសុខ* ជា​លំនៅ​ស្ថិតស្ថេរ​អស់កល្ប​ជានិច្ច ដែល​ពុំ​មែន​ជា​ស្នា​ដៃ​របស់​មនុស្ស​ឡើយ គឺ​ជា​ស្នា​ព្រះហស្ដ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់។ ២ ឥឡូវ​នេះ យើង​តែងតែ​ត្អូញត្អែរ​សង្វាត​ចង់​បាន​រូប​កាយ​សួគ៌​មក​គ្រប​ពី​លើ​រូប​កាយ​នេះ​ថែម​ទៀត ៣ គឺ​អោយ​តែ​យើង​បាន​រូប​កាយ​ថ្មី ប្រសើរ​ជា​ជាង​គ្មាន។ ៤ ពេល​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​រូប​កាយ​នេះ​នៅ​ឡើយ យើង​តែងតែ​ត្អូញត្អែរ និង​ពិបាក​ចិត្ត។ យើង​មិន​ចង់​ដោះ​រូប​កាយ​នេះ​ចោល​ទេ គឺ​ចង់​ពាក់​រូប​កាយ​ថ្មី​ពី​លើ​ថែម​ទៀត ដើម្បី​អោយ​ជីវិត​លេប​បំបាត់​នូវ​អ្វីៗ​ដែល​តែងតែ​ស្លាប់​នេះ។ ៥ ព្រះជាម្ចាស់​ផ្ទាល់​បាន​តំរូវ​អោយ​យើង​ផ្លាស់​ប្រែ​ដូច្នេះ ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​ប្រទាន​ព្រះវិញ្ញាណ មក​បញ្ចាំ​ចិត្ត​យើង​ផង​ដែរ។
៦ ដូច្នេះ យើង​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន​ជានិច្ច។ យើង​ដឹង​ថា​ដរាប​ណា​យើង​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​រូប​កាយ​នេះ យើង​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះអម្ចាស់ ៧ ដ្បិត​យើង​ដើរ​ដោយ​មាន​ជំនឿ មិន​មែន​ដោយ​មើល​ឃើញ​នោះ​ទេ។ ៨ យើង​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន យើង​ចូល​ចិត្ត​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ពី​រូប​កាយ​នេះ ហើយ​ទៅ​នៅ​ជិត​ព្រះអម្ចាស់​ប្រសើរ​ជាង។ ៩ ទោះ​បី​យើង​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​រូប​កាយ​នេះ ឬ​ក៏​ត្រូវ​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ពី​រូប​កាយ​នេះ​ក្ដី យើង​មាន​បំណង​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​អោយ​តែ​បាន​គាប់​ព្រះហឫទ័យ​ព្រះអង្គ ១០ ដ្បិត​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​ទៅ​ឈរ​នៅ​មុខ​ទី​កាត់​ក្ដី​របស់​ព្រះគ្រិស្ដ ដើម្បី​អោយ​ម្នាក់ៗ​ទទួល​ផល តាម​អំពើ​ដែល​ខ្លួន​បាន​ប្រព្រឹត្ត កាល​ពី​នៅ​រស់​ក្នុង​រូប​កាយ​នេះ​នៅ​ឡើយ ទោះ​បី​ជា​អំពើ​នោះ​ល្អ ឬ​អាក្រក់​ក្ដី។
ការ​សំរុះសំរួល​អោយ​មនុស្ស​លោក​បាន​ជា​នា​នឹង​ព្រះជាម្ចាស់​វិញ
១១ ដោយ​យើង​បាន​ស្គាល់​ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះជាម្ចាស់​ហើយ យើង​ក៏​ខិតខំ​ណែនាំ​មនុស្ស​លោក​អោយ​ជឿ​ដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់​ស្គាល់​ចិត្ត​យើង (ខ្ញុំ​សង្ឃឹម​ថា នៅ​ក្នុង​សតិ​សម្បជញ្ញៈ​របស់​បង​ប្អូន បង​ប្អូន​ក៏​ស្គាល់​ចិត្ត​យើង​ដែរ)។ ១២ យើង​មិន​តែងតាំង​ខ្លួន​ឯង នៅ​ចំពោះ​មុខ​បង​ប្អូន​សា​ជា​ថ្មី​ទៀត​ទេ តែ​យើង​ជូន​ឱកាស​អោយ​បង​ប្អូន​បាន​ខ្ពស់​មុខ​ព្រោះ​តែ​យើង​វិញ ដើម្បី​អោយ​បង​ប្អូន​អាច​ឆ្លើយ​តប នឹង​អស់​អ្នក​ដែល​អួត​ខ្លួន​តែ​ពី​អ្វីៗ​នៅ​ខាង​ក្រៅ ហើយ​មិន​គិត​ពី​អ្វីៗ​ក្នុង​ចិត្ត​ទេ។ ១៣ ប្រសិន​បើ​គេ​ថា យើង​ជា​មនុស្ស​វង្វេង​ស្មារតី នោះ​យើង​វង្វេង​ស្មារតី​ព្រោះ​តែ​ព្រះជាម្ចាស់ ហើយ​ប្រសិន​បើ​គេ​ថា​យើង​ជា​មនុស្ស​ដឹង​ខុស​ត្រូវ នោះ​យើង​ដឹង​ខុស​ត្រូវ​ព្រោះ​តែ​បង​ប្អូន ១៤ ដ្បិត​ព្រះហឫទ័យ​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះគ្រិស្ដ​បាន​ជំរុញ​យើង ដោយ​យើង​យល់​ឃើញ​ថា បើ​មនុស្ស​ម្នាក់​ស្លាប់​សំរាប់​មនុស្ស​ទាំង​អស់ នោះ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ក៏​ដូច​ជា​បាន​ស្លាប់​ដែរ។ ១៥ ព្រះអង្គ​បាន​សោយ​ទិវង្គត​សំរាប់​មនុស្ស​ទាំង​អស់ ដើម្បី​អោយ​អស់​អ្នក​ដែល​មាន​ជីវិត លែង​រស់​សំរាប់​ខ្លួន​ឯង​ទៀត​ហើយ គឺ​រស់​សំរាប់​ព្រះអង្គ​ដែល​បាន​សោយ​ទិវង្គត និង​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ​សំរាប់​គេ។ ១៦ ដូច្នេះ ពី​ពេល​នេះ​ត​ទៅ​យើង​ឈប់​រាប់​នរណា​ម្នាក់​តាម​របៀប​មនុស្ស​ទៀត​ហើយ ទោះ​បី​យើង​ធ្លាប់​ស្គាល់​ព្រះគ្រិស្ដ កាល​ព្រះអង្គ​នៅ​ជា​មនុស្ស​ធម្មតា​ក៏​ដោយ ក៏​ឥឡូវ​នេះ យើង​មិន​ស្គាល់​ព្រះអង្គ តាម​របៀប​មុន​ទៀត​ឡើយ។ ១៧ ប្រសិន​បើ​អ្នក​ណា​ម្នាក់​នៅ​រួម​ជា​មួយ​ព្រះគ្រិស្ដ អ្នក​នោះ​បាន​កើត​ជា​ថ្មី អ្វីៗ​ពី​អតីតកាល​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ ហើយ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​បាន​ប្រែ​មក​ជា​ថ្មី​វិញ។ ១៨ ការ​ទាំង​នេះ​កើត​មក​ពី​ព្រះជាម្ចាស់ ដែល​សំរុះសំរួល​យើង​អោយ​ជា​នា​នឹង​ព្រះអង្គ​វិញ ដោយសារ​ព្រះគ្រិស្ដ ហើយ​ប្រទាន​អោយ​យើង​មាន​មុខងារ​សំរុះសំរួល​មនុស្សម្នា​អោយ​ជា​នា​នឹង​ព្រះអង្គ​វិញ​ដែរ។ ១៩ នៅ​ក្នុង​អង្គ​ព្រះគ្រិស្ដ ព្រះជាម្ចាស់​បាន​សំរុះសំរួល​មនុស្ស​លោក​អោយ​ជា​នា​នឹង​ព្រះអង្គ ដោយ​មិន​ប្រកាន់​ទោស​គេ​ឡើយ។ ព្រះអង្គ​ក៏​ដាក់​ព្រះបន្ទូល​នៃ​ការ​សំរុះសំរួល​នេះ​មក​ក្នុង​យើង​ដែរ។ ២០ ដូច្នេះ យើង​ជា​ទូត​របស់​ព្រះគ្រិស្ដ គឺ​ដូច​ជា​ព្រះជាម្ចាស់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ដាស់​តឿន​បង​ប្អូន តាម​រយៈ​យើង​ដែរ។ យើង​សូម​អង្វរ​បង​ប្អូន​ក្នុង​ព្រះនាម​ព្រះគ្រិស្ដ​ថា ទុក​អោយ​ព្រះជាម្ចាស់​សំរុះសំរួល​បង​ប្អូន អោយ​ជា​នា​នឹង​ព្រះអង្គ​វិញ​ទៅ។ ២១ ព្រះគ្រិស្ដ​គ្មាន​បាប​ទាល់​តែ​សោះ តែ​ព្រះជាម្ចាស់​បាន​ធ្វើ​អោយ​ព្រះអង្គ​ទៅ​ជា​តួ​បាប​សំរាប់​យើង ដើម្បី​ប្រោស​យើង​អោយ​បាន​សុចរិត*​រួម​ជា​មួយ​ព្រះគ្រិស្ដ​ដែរ។