៥៧ «យើង​នឹង​បង្អក​មន្ត្រី អ្នក​ប្រាជ្ញ ចៅហ្វាយ​ខេត្ត ទេសាភិបាល និង​ទាហាន​ដ៏​អង់អាច​របស់​ពួក​គេ​អោយ​ស្រវឹង។ ពួក​គេ​ដេក​លក់​រហូត​លែង​ភ្ញាក់​ទៀត» - នេះ​ជា​ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះមហាក្សត្រ​ដែល​មាន​នាម​ថា​ព្រះអម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល។ ៥៨ ព្រះអម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា៖

៥៩ នេះ​ជា​សេចក្ដី​ដែល​ព្យាការី​យេរេមា បង្គាប់​ដល់​លោក​សេរ៉ាយ៉ា​ជា​កូន​របស់​លោក​នេរីយ៉ា និង​ជា​ចៅ​របស់​លោក​ម៉ាសេយ៉ា នៅ​ពេល​ដែល​គាត់​ទៅ​ស្រុក​បាប៊ីឡូន ជា​មួយ​ព្រះបាទ​សេដេគា នៅ​ឆ្នាំ​ទី​បួន​ក្នុង​រជ្ជកាល​របស់​ស្ដេច​នេះ។ កាល​នោះ​លោក​សេរ៉ាយ៉ា​មាន​មុខ​តំណែង​ជា​មេ​លើ​ពួក​មហាតលិក។ ៦០ លោក​យេរេមា​សរសេរ​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​កើត​មាន​ដល់​ស្រុក​បាប៊ីឡូន​ទុក​ក្នុង​ក្រាំង​មួយ គឺ​ព្រះបន្ទូល​ទាំង​អស់​ស្ដី​អំពី​ស្រុក​បាប៊ីឡូន ដូច​មាន​ចែង​ទុក​ខាង​លើ​នេះ​ស្រាប់។ ៦១ លោក​យេរេមា​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​កាន់​លោក​សេរ៉ាយ៉ា​ថា៖ «ពេល​លោក​ទៅ​ដល់​បាប៊ីឡូន​លោក​ត្រូវ​អាន​សេចក្ដី​ទាំង​នេះ ៦២ រួច​ពោល​ថា: បពិត្រ​ព្រះអម្ចាស់ គឺ​ព្រះអង្គ​ផ្ទាល់​ដែល​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា ក្រុង​នេះ​នឹង​ត្រូវ​បំផ្លាញ លែង​មាន​មនុស្ស មាន​សត្វ​រស់​នៅ​ទៀត​ហើយ គឺ​ក្រុង​នេះ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ទី​ស្មសាន​រហូត​ត​ទៅ។ ៦៣ ពេល​លោក​អាន​សេចក្ដី​ក្នុង​ក្រាំង​នេះ​ចប់ សូម​ចង​ភ្ជាប់​នឹង​ថ្ម​មួយ​ដុំ រួច​យក​ទៅ​ទម្លាក់​នៅ​កណ្ដាល​ទន្លេ​អឺប្រាត។ ៦៤ បន្ទាប់​មក សូម​ប្រកាស​ថា: ក្រុង​បាប៊ីឡូន​នឹង​ត្រូវ​លិច​លង់​ដូច្នេះ​ដែរ គឺ​ក្រុង​នេះ​រង​ទុក្ខ​លំបាក​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​ធ្វើ​អោយ​កើត​មាន​ដល់​ពួក​គេ​ពួក​គេ​នឹង​រលំ ក្រោក​ឡើង​វិញ​ពុំ​រួច​ឡើយ»។

ពាក្យ​របស់​លោក​យេរេមា​ចប់​តែ​ត្រឹម​ណេះ។