១៦
១ មនុស្ស​គិតគូរ​គំរោងការ​របស់​ខ្លួន តែ​ការ​សំរេច​ស្ថិត​នៅ​លើ​ព្រះអម្ចាស់
២ មនុស្ស​រមែង​នឹក​ស្មាន​ថា អំពើ​ទាំង​អស់​ដែល​ខ្លួន​ប្រព្រឹត្ត សុទ្ធ​តែ​ត្រូវ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់ឈ្វេង​យល់​ចិត្ត​គំនិត​របស់​មនុស្ស។
៣ ចូរ​ថ្វាយ​កិច្ចការ​ដែល​អ្នក​ធ្វើ​ទៅ​ព្រះអម្ចាស់ នោះ​គំរោងការ​របស់​អ្នក​មុខ​ជា​បាន​សំរេច។
៤ អ្វីៗ​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​ធ្វើ​សុទ្ធ​តែ​មាន​គោលដៅ គឺ​សូម្បី​តែ​មនុស្ស​អាក្រក់ ក៏​ព្រះអង្គ​បាន​គ្រោង​ទុក​សំរាប់​ទទួល​ទណ្ឌកម្ម នៅ​ថ្ងៃ​ព្រះអង្គ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​ដែរ។
៥ ព្រះអម្ចាស់​មិន​សព្វ​ព្រះហឫទ័យ​នឹង​មនុស្ស​វាយ​ឫក​ខ្ពស់​ទេ ព្រះអង្គ​ពិត​ជា​ដាក់​ទោស​គេ​មិន​ខាន។
៦ ព្រះជាម្ចាស់​លើកលែង​ទោស​អោយ​អ្នក​ដែល​មាន​ចិត្ត​សប្បុរស និង​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់។ អ្នក​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះអម្ចាស់​រមែង​ចៀស​ផុត​ពី​អំពើ​បាប។
៧ កាល​ណា​ព្រះអម្ចាស់​សព្វ​ព្រះហឫទ័យ​នឹង​កិរិយា​មារយាទ​របស់​អ្នក​ណា​ម្នាក់ សូម្បី​តែ​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​គេ​ក៏​ព្រះអង្គ​ផ្សះផ្សា​អោយ​ជា​នា​គ្នា​វិញ​ដែរ។
៨ រក​បាន​ប្រាក់​តិច​ដោយ​យុត្តិធម៌ ប្រសើរ​ជាង​រក​បាន​ប្រាក់​ច្រើន​ដោយ​អយុត្តិធម៌។
៩ មនុស្ស​គិតគូរ​ពី​ផ្លូវ​ដែល​ខ្លួន​ត្រូវ​ដើរ តែ​ព្រះអម្ចាស់​ជា​អ្នក​ណែនាំ​ផ្លូវ។
១០ ស្ដេច​តែងតែ​មាន​រាជឱង្ការ ក្នុង​នាម​ព្រះជាម្ចាស់​ទ្រង់​ជំនុំ​ជំរះ​ក្ដី​ដោយ​ឥត​លំអៀង។
១១ ជញ្ជីង និង​កូន​ទម្ងន់​ត្រឹម​ត្រូវ​ជា​ទី​គាប់​ព្រះហឫទ័យ​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ហើយ​ព្រះអង្គ​ក៏​សព្វ​ព្រះហឫទ័យ​នឹង​ការ​លក់​ដូរ​ទៀងត្រង់​ដែរ។
១២ ស្ដេច​មិន​ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់​ទេ​ ដ្បិត​រាជ​សម្បត្តិ​អាច​រឹងមាំ​បាន ដោយសារ​សេចក្ដី​សុចរិត។
១៣ ស្ដេច​សព្វ​ព្រះហឫទ័យ​នឹង​អ្នក​និយាយ​ត្រង់ ហើយ​ស្រឡាញ់​អ្នក​និយាយ​ការ​ពិត។
១៤ សេចក្ដី​ក្រោធ​របស់​ស្ដេច ប្រៀប​បាន​នឹង​ពេជ្ឈឃាត​នាំ​គេ​យក​ទៅ​សម្លាប់ តែ​មនុស្ស​មាន​ប្រាជ្ញា​អាច​ទប់​កំហឹង​របស់​ស្ដេច។
១៥ ព្រះភក្ត្រ​រីករាយ​របស់​ស្ដេច រមែង​ផ្ដល់​ជីវិត ហើយ​ព្រះហឫទ័យ​សប្បុរស​របស់​ស្ដេច​ប្រៀប​បាន​នឹង​ទឹក​ភ្លៀង​នៅ​ដើម​រដូវ។
១៦ ស្វែង​រក​ប្រាជ្ញា​ប្រសើរ​ជាង​រក​មាស ស្វែង​រក​ការ​ចេះ​ដឹង​ប្រសើរ​ជាង​រក​ប្រាក់។
១៧ ផ្លូវ​របស់​មនុស្ស​ទៀងត្រង់​ស្ថិត​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​អំពើ​អាក្រក់ អ្នក​ណា​ចេះ​ប្រយ័ត្ន​ខ្លួន អ្នក​នោះ​ចេះ​រក្សា​ជីវិត។
១៨ អំនួត​រមែង​នាំ​អោយ​អន្តរាយ ចិត្ត​ព្រហើន​រមែង​នាំ​អោយ​វិនាស។
១៩ ដាក់​ខ្លួន​រស់​នៅ​ជា​មួយ​ជន​ក្រីក្រ ប្រសើរ​ជាង​ចែក​ជយភ័ណ្ឌ​ជា​មួយ​មនុស្ស​អួតអាង។
២០ អ្នក​ណា​ចេះ​គិតគូរ​មុន​នឹង​ធ្វើ​កិច្ចការ​អ្វី​មួយ អ្នក​នោះ​រមែង​ចំរុងចំរើន រីឯ​អ្នក​ដែល​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះអម្ចាស់​រមែង​មាន​សុភមង្គល។
២១ មនុស្ស​ដែល​ចេះ​គិត​ពិចារណា ជា​មនុស្ស​ឈ្លាសវៃ រីឯ​អ្នក​ដែល​ចេះ​និយាយ​ទន់ភ្លន់ រមែង​ធ្វើ​អោយ​គេ​ទុក​ចិត្ត។
២២ សុភនិច្ឆ័យ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ប្រភព​នៃ​ជីវិត​សំរាប់​អ្នក​ចេះ​គិតគូរ រីឯ​ជន​ល្ងង់ខ្លៅ​ត្រូវ​ទទួល​ទោស ព្រោះ​តែ​ភាព​ល្ងង់ខ្លៅ​របស់​ខ្លួន។
២៣ មនុស្ស​ដែល​ចេះ​ពិចារណា​រមែង​រិះគិត​មុន​នឹង​និយាយ ហើយ​អ្វីៗ​ដែល​អ្នក​នោះ​និយាយ រមែង​ធ្វើ​អោយ​គេ​ទុក​ចិត្ត។
២៤ សំដី​ទន់ភ្លន់​ប្រៀប​បាន​នឹង​ទឹក​ឃ្មុំ មាន​រសជាតិ​ឆ្ងាញ់​ជា​ទី​គាប់​ចិត្ត ហើយ​ផ្ដល់​សុខភាព​ល្អ។
២៥ មនុស្ស​ខ្លះ​យល់​ថា ផ្លូវ​ដែល​ខ្លួន​ដើរ​ជា​ផ្លូវ​ត្រឹម​ត្រូវ ប៉ុន្តែ នៅ​ទី​បំផុត​ផ្លូវ​នោះ​នាំ​ទៅ​រក​សេចក្ដី​ស្លាប់។
២៦ ការ​អត់​ឃ្លាន​បង្ខំ​អោយ​មនុស្ស​ធ្វើ​ការ ដ្បិត​ក្រពះ​គេ​ទាមទារ។
២៧ មនុស្ស​ចោលម្សៀត​គិត​តែ​ពី​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់ អណ្ដាត​របស់​គេ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ភ្លើង​ឆេះ​បំផ្លាញ។
២៨ មនុស្ស​ទុយ៌ស​រមែង​បង្ក​ជំលោះ ហើយ​អ្នក​អុជអាល​រមែង​បំផ្លាញ​មិត្តភាព។
២៩ មនុស្ស​ឃោរឃៅ​តែងតែ​បោក​បញ្ឆោត​មិត្ត​សម្លាញ់​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​នាំ​គេ​អោយ​ដើរ​ក្នុង​ផ្លូវ​អាក្រក់។
៣០ អ្នក​ណា​បិទ​ភ្នែក​ហើយ​ខាំ​បបូរ​មាត់ អ្នក​នោះ​ក៏​ដូច​ជា​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់ ដែល​ខ្លួន​គ្រោង​ទុក​រួច​ហើយ។
៣១ សក់​ស្កូវ​ជា​មកុដ​ដ៏​រុងរឿង មាន​តែ​មនុស្ស​សុចរិត​ទេ ដែល​ទទួល​មកុដ​នេះ។
៣២ មនុស្ស​មិន​ចេះ​ខឹង​ប្រសើរ​ជាង​វីរបុរស រីឯ​មនុស្ស​ចេះ​ទប់​ចិត្ត ប្រសើរ​ជាង​អ្នក​វាយ​យក​បាន​ទីក្រុង​មួយ។
៣៣ មនុស្ស​តែងតែ​រក​គ្រូ​គន់គូរ​មើល​ជោគវាសនា ប៉ុន្តែ គឺ​ព្រះអម្ចាស់​ទេ ដែល​សំរេច​អ្វីៗ​ទាំង​អស់។