៧៤
ព្រះអម្ចាស់​អើយ សូម​កុំ​ទុក​អោយ​សត្រូវ​ប្រមាថ​ព្រះអង្គ​ឡើយ!
កំណាព្យ​របស់​លោក​អេសាភ។
១ ព្រះជាម្ចាស់​អើយ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ព្រះអង្គ​បោះ​បង់​ចោល
យើង​ខ្ញុំ​រហូត​ដូច្នេះ?
ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ទ្រង់​ព្រះពិរោធ​នឹង​យើង​ខ្ញុំ
ដែល​ជា​ប្រជារាស្ត្រ​ផ្ទាល់​របស់​ព្រះអង្គ​?
២ សូម​កុំ​បំភ្លេច​ប្រជារាស្ត្រ​
ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​យក​មក​ធ្វើ
ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ព្រះអង្គ តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក
គឺ​ប្រជារាស្ត្រ​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​លោះ
យក​មក​ធ្វើ​ជា​កុលសម្ព័ន្ធ​របស់​ព្រះអង្គ​ផ្ទាល់
សូម​កុំ​បំភ្លេច​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន
ជា​កន្លែង​ដែល​ព្រះអង្គ​គង់​នៅ​នោះ​ឡើយ។
៣ សូម​ព្រះអង្គ​យាង​មក​កាន់​កន្លែង
ដែល​វិនាស​ខូច​ខាត​អស់
ខ្មាំង​សត្រូវ​បាន​កំទេច​បំផ្លាញ​អ្វីៗ
ទាំង​អស់​នៅ​ក្នុង​ទីសក្ការៈ
៤ បច្ចាមិត្ត​របស់​ព្រះអង្គ​បាន​នាំ​គ្នា
ស្រែក​ហ៊ោ​នៅ​ក្នុង​កន្លែង​ដ៏វិសុទ្ធ​របស់​ព្រះអង្គ
ហើយ​ពួក​គេ​បាន​បង្ហូត​ទង់ជ័យ
របស់​ពួក​គេ​នៅ​ទី​នោះ។
៥ ពួក​គេ​ប្រៀប​បាន​ទៅ​នឹង​អ្នក​កាប់​ព្រៃ
ដែល​លើក​ពូថៅ​របស់​ខ្លួន​ឡើង​កាប់​ដើម​ឈើ
៦ គឺ​ពួក​គេ​បាន​យក​ពូថៅ និង​ញញួរ
មក​វាយ​កំទេច​ក្បាច់​រចនា​ទាំង​ប៉ុន្មាន។
៧ គេ​បាន​ដុត​ទីសក្ការៈ​របស់​ព្រះអង្គ គេ​បាន​រំលំ
និង​បន្ទាប​បន្ថោក​ព្រះដំណាក់​របស់​ព្រះអង្គ។
៨ ពួក​គេ​គិត​គ្នា​ថា
«យើង​នឹង​បង្ក្រាប​សាសន៍​នេះ​អោយ​រាប
ហើយ​ដុត​បំផ្លាញ​កន្លែង​សក្ការបូជា
ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​នេះ!»។
៩ យើង​ខ្ញុំ​លែង​ឃើញ​អ្វី​ដែល​ជា​ទី​សំគាល់
របស់​ប្រជាជាតិ​យើង​ខ្ញុំ​ទៀត​ហើយ
រីឯ​ព្យាការី​ក៏​លែង​មាន​ទៀត​ដែរ។
ក្នុង​ចំណោម​យើង​ខ្ញុំ គ្មាន​នរណា​ដឹង​ថា
យើង​ខ្ញុំ​ត្រូវ​តែ​នៅ​ដូច្នេះ​ដល់​ពេល​ណា​ឡើយ។
១០ ឱ​ព្រះជាម្ចាស់​អើយ តើ​អោយ​បច្ចាមិត្ត
ត្មះតិះដៀល​ព្រះអង្គ​ដល់​ពេល​ណា?
តើ​អោយ​ខ្មាំង​សត្រូវ​ប្រមាថ
ព្រះនាម​ព្រះអង្គ​ដល់​កាល​ណា​ទៀត?
១១ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ព្រះអង្គ
មិន​ព្រម​យាង​មក​ជួយ​យើង​ខ្ញុំ
ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ព្រះអង្គ​ឱប​ដៃ​សំងំ​ស្ងៀម​ដូច្នេះ?
១២ ព្រះជាម្ចាស់​អើយ ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះមហាក្សត្រ
របស់​ទូលបង្គំ តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក
ព្រះអង្គ​តែងតែ​សង្គ្រោះ​យើង​ខ្ញុំ
ជា​ច្រើន​លើក​ច្រើន​សា​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​នេះ។
១៣ ព្រះអង្គ​បាន​បង្ក្រាប​សមុទ្រ
ដោយសារ​ឫទ្ធានុភាព​របស់​ព្រះអង្គ
ព្រះអង្គ​បាន​វាយ​កំទេច​ក្បាល​នាគ​នៅ​ក្នុង​សមុទ្រ
១៤ ព្រះអង្គ​បាន​វាយ​កំទេច​ក្បាល​ស្ដេច​ក្រពើ
ហើយ​បោះ​វា​ទៅ​អោយ​សត្វ​នានា
នៅ​វាល​រហោស្ថាន​ស៊ី​ជា​អាហារ។
១៥ ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ​អោយ​មាន​ទឹក​ផុស
ចេញ​ពី​ប្រភព​ទឹក​នានា
ហើយ​ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ​អោយ​ទន្លេ​ដែល​មិន​ចេះ​រីង
ប្រែ​ជា​រីង​ស្ងួត​ទៅ​វិញ។
១៦ ព្រះអង្គ​ជា​ម្ចាស់​លើ​ថ្ងៃ ជា​ម្ចាស់​លើ​យប់
ព្រះអង្គ​បាន​បង្កើត​ព្រះច័ន្ទ និង​ព្រះអាទិត្យ។
១៧ ព្រះអង្គ​បាន​កំណត់​ព្រំដែន​រវាង​ទឹក និង​ដី
ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​បង្កើត​រដូវ​ប្រាំង និង​រដូវ​វស្សា​ដែរ។
 
១៨ ឱ​ព្រះអម្ចាស់​អើយ
សូម​កុំ​ភ្លេច​អោយ​សោះ​ថា
បច្ចាមិត្ត​បាន​ត្មះតិះដៀល​ព្រះអង្គ
សាសន៍​ល្ងីល្ងើ​នោះ​បាន​ជេរ
ប្រមាថ​ព្រះនាម​ព្រះអង្គ!។
១៩ សូម​កុំ​ប្រគល់​ជីវិត​ប្រជារាស្ត្រ​របស់​ព្រះអង្គ
ដែល​កំពុង​តែ​អស់​សង្ឃឹម​នេះ
ទៅ​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​ខ្មាំង​ដ៏​សាហាវ
សូម​កុំ​បំភ្លេច​ប្រជារាស្ត្រ​ដ៏​កំសត់​ទុគ៌ត
របស់​ព្រះអង្គ​ជា​រៀង​រហូត​ឡើយ។
២០ សូម​នឹក​ដល់​សម្ពន្ធមេត្រី​ដែល​ព្រះអង្គ
បាន​ចង​ជា​មួយ​យើង​ខ្ញុំ!
ដ្បិត​ជន​រង​គ្រោះ​ដោយសារ​អំពើ​ឃោរឃៅ
នាំ​គ្នា​រត់​ពួន​សព្វ​ទី​កន្លែង​ក្នុង​ទឹក​ដី​នេះ។
២១ សូម​កុំ​អោយ​អស់​អ្នក​ដែល​គេ​ជិះជាន់
ត្រូវ​អាម៉ាស់​មុខ​ទៀត​ឡើយ
តែ​សូម​អោយ​ជន​ក្រីក្រ និង​ជន​ទុគ៌ត
អាច​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះនាម​ព្រះអង្គ។
២២ ព្រះជាម្ចាស់​អើយ សូម​ក្រោក​ឡើង
ការពារ​ព្រះកិត្តិនាម​របស់​ព្រះអង្គ
សូម​កុំ​បំភ្លេច​ពាក្យ​ដែល​ជន​ល្ងីល្ងើ​ទាំង​នេះ
បាន​ត្មះតិះដៀល​ព្រះអង្គ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។
២៣ សូម​កុំ​បំភ្លេច​សំរែក​នៃ​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​ព្រះអង្គ
គឺ​គេ​បាន​ស្រែក​យ៉ាង​អឺងកង​ទាស់​នឹង​ព្រះអង្គ
ឥត​ឈប់​ឈរ​ឡើយ។