១១
ក្រុង​ដ៏វិសុទ្ធ និង​បន្ទាល់​ពីរ​រូប
១ បន្ទាប់​មក ទេវតា*​បាន​ប្រគល់​ដើម​ត្រែង​មួយ​មក​ខ្ញុំ ស្រដៀង​នឹង​ដំបង​សំរាប់​វាស់​ហើយ​ប្រាប់​ថា៖ «ចូរ​ក្រោក​ឡើង​ទៅ​វាស់​ព្រះវិហារ*​របស់​ព្រះជាម្ចាស់ វាស់​អាសនៈ និង​រាប់​អស់​អ្នក​ដែល​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះអង្គ​នៅ​ទី​នោះ​ផង។ ២ ក៏​ប៉ុន្តែ ត្រូវ​ទុក​ទីលាន​ដែល​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ព្រះវិហារ​ដោយ​ឡែក កុំ​វាស់​អោយ​សោះ ដ្បិត​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រគល់​លាន​នោះ​អោយ​ជាតិ​សាសន៍​នានា ហើយ​ពួក​គេ​នឹង​ជាន់​ឈ្លី​ក្រុង​ដ៏វិសុទ្ធ​អស់​រយៈ​ពេល​សែសិប​ពីរ​ខែ។
៣ យើង​នឹង​អោយ​បន្ទាល់​របស់​យើង​ទាំង​ពីរ​រូប​ស្លៀក​បាវ​ ទៅ​ថ្លែង​ព្រះបន្ទូល ក្នុង​រយៈ​ពេល​មួយ​ពាន់​ពីរ​រយ​ហុកសិប​ថ្ងៃ​នោះ។ ៤ អ្នក​ទាំង​ពីរ​នេះ គឺ​ជា​ដើម​អូលីវ​ទាំង​ពីរ និង​ជា​ជើង​ចង្កៀង​ទាំង​ពីរ​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ខាង​មុខ​ព្រះអម្ចាស់​នៃ​ផែនដី៥ ប្រសិន​បើ​មាន​នរណា​ម្នាក់ ចង់​ធ្វើ​ទុក្ខ​អ្នក​ទាំង​ពីរ​នោះ​នឹង​មាន​ភ្លើង​ចេញ​ពី​មាត់​គាត់ មក​ឆេះ​បំផ្លាញ​មារ​សត្រូវ​របស់​គាត់​ជា​មិន​ខាន។ ប្រាកដ​ណាស់ ប្រសិន​បើ​អ្នក​ណា​ចង់​ធ្វើ​ទុក្ខ​អ្នក​ទាំង​ពីរ អ្នក​នោះ​ពិត​ជា​ត្រូវ​ស្លាប់​បែប​នេះ​ឯង។ ៦ អ្នក​ទាំង​ពីរ​មាន​អំណាច​ធ្វើ​អោយ​មេឃ​រាំង គ្មាន​ភ្លៀង​ធ្លាក់​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​គាត់​ថ្លែង​ព្រះបន្ទូល ហើយ​ក៏​មាន​អំណាច​ធ្វើ​អោយ​ទឹក​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ឈាម ព្រម​ទាំង​ធ្វើ​អោយ​គ្រោះ​កាច​គ្រប់​យ៉ាង​អាច​កើត​មាន​នៅ​លើ​ផែនដី​ពេល​ណា​ក៏​បាន តាម​តែ​គាត់​ចង់។
៧ ពេល​អ្នក​ទាំង​ពីរ​បាន​ផ្ដល់​សក្ខីភាព​របស់​ខ្លួន​ចប់​សព្វ​គ្រប់​ហើយ មាន​សត្វ​តិរច្ឆាន​ឡើង​ពី​នរក​អវិចី​មក​ច្បាំង​នឹង​គេ វា​នឹង​ឈ្នះ ហើយ​ប្រហារ​ជីវិត​គេ​ទៀត​ផង។ ៨ សាកសព​របស់​អ្នក​ទាំង​ពីរ​នឹង​ត្រូវ​ទុក​ចោល​នៅ​តាម​ទី​ផ្សារ ក្នុង​ក្រុង​ដ៏​ធំ​នោះ ជា​ក្រុង​ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ជា​និមិត្តរូប ថា “សូដុម” ឬ​“អេស៊ីប” គឺ​នៅ​ក្រុង​នោះ​ហើយ​ដែល​គេ​ឆ្កាង​ព្រះអម្ចាស់​របស់​អ្នក​ទាំង​ពីរ។ ៩ មនុស្សម្នា​ពី​ចំណោម​ប្រជាជន​នានា ពី​ចំណោម​កុលសម្ព័ន្ធ ពី​ចំណោម​ភាសា និង​ពី​ចំណោម​ជាតិ​សាសន៍​ទាំងឡាយ​នឹង​ឃើញ​សាកសព​របស់​អ្នក​ទាំង​ពីរ ក្នុង​រវាង​បី​ថ្ងៃ​កន្លះ ហើយ​ពួក​គេ​មិន​អនុញ្ញាត​អោយ​យក​សាកសព​អ្នក​ទាំង​ពីរ​ទៅ​បញ្ចុះ​ក្នុង​ផ្នូរ​ឡើយ។ ១០ មនុស្សម្នា​ដែល​រស់​នៅ​ផែនដី​នឹង​មាន​ចិត្ត​ត្រេក​អរ ដោយ​ឃើញ​អ្នក​ទាំង​ពីរ​ស្លាប់ គឺ​គេ​មាន​អំណរ​សប្បាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ពួក​គេ​នឹង​ផ្ញើ​ជំនូន​អោយ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ព្រោះ​ព្យាការី*​ទាំង​ពីរ​រូប​បាន​ធ្វើ​អោយ​មនុស្សម្នា​ដែល​រស់​នៅ​លើ​ផែនដី​រងទុក្ខ​លំបាក​ខ្លាំង​ណាស់។
១១ បី​ថ្ងៃ​កន្លះ​ក្រោយ​មក មាន​ដង្ហើម​ជីវិត​មួយ​ចេញ​ពី​ព្រះជាម្ចាស់ មក​ចូល​ក្នុង​សាកសព​អ្នក​ទាំង​ពីរ។ អ្នក​ទាំង​ពីរ​ក៏​ក្រោក​ឈរ​ឡើង​ធ្វើ​អោយ​អស់​អ្នក​ដែល​បាន​ឃើញ​ភ័យ​ខ្លាច​ជា​ខ្លាំង។ ១២ អ្នក​ទាំង​ពីរ​បាន​ឮ​សំឡេង​មួយ​ពី​លើ​មេឃ បន្លឺ​យ៉ាង​ខ្លាំង​មក​កាន់​គេ​ថា “សូម​ឡើង​មក​នេះ!”។ អ្នក​ទាំង​ពីរ​ក៏​ឡើង​ទៅ​លើ​មេឃ​ក្នុង​ពពក* រីឯ​ពួក​សត្រូវ​ក៏​បាន​ឃើញ​ដែរ។ ១៣ ខណៈ​នោះ ស្រាប់​តែ​មាន​រញ្ជួយ​ផែនដី​យ៉ាង​ខ្លាំង ក្រុង​រលំ​អស់​មួយ​ភាគ​ដប់ មនុស្ស​ប្រាំពីរ​ពាន់​នាក់​បាន​បាត់​បង់​ជីវិត​នៅ​ពេល​រញ្ជួយ​ផែនដី។ អ្នក​សល់​ពី​ស្លាប់​ភ័យ​ញ័រ​រន្ធត់ នាំ​គ្នា​លើក​តម្កើង​សិរីរុងរឿង​ព្រះជាម្ចាស់​នៃ​ស្ថាន​បរមសុខ*»។
១៤ ទុក្ខ​វេទនា​ទី​ពីរ​នេះ​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ ទុក្ខ​វេទនា​ទី​បី​នឹង​មក​ដល់​ក្នុង​ពេល​ឆាប់ៗ។
សំឡេង​ត្រែ​ទី​ប្រាំពីរ
១៥ ទេវតា*​ទី​ប្រាំពីរ​ផ្លុំ​ត្រែ​ឡើង ស្រាប់​តែ​មាន​សំឡេង​លាន់​ឮ​រំពង​នៅ​លើ​មេឃ​ថា៖ «រាជ្យ​ក្នុង​លោក​នេះ ត្រូវ​ផ្ទេរ​ថ្វាយ​ទៅ​ព្រះអម្ចាស់​នៃ​យើង និង​ថ្វាយ​ព្រះគ្រិស្ដ​របស់​ព្រះអង្គ ហើយ​ទ្រង់​នឹង​គ្រង​រាជ្យ​អស់កល្ប​ជា​អង្វែង​ត​រៀង​ទៅ!»។
១៦ ពេល​នោះ ព្រឹទ្ធាចារ្យ*​ទាំង​ម្ភៃ​បួន​រូប​ដែល​អង្គុយ​លើ​បល្ល័ង្ក​នៅ​ខាង​មុខ​ព្រះជាម្ចាស់ ក៏​នាំ​គ្នា​ក្រាប​អោន​មុខ​ដល់​ដី ហើយ​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះជាម្ចាស់ ១៧ ទាំង​ពោល​ថា៖
«បពិត្រ​ព្រះជាអម្ចាស់
ជា​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះចេស្ដា​លើ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់
ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះជន្ម​គង់​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ
ហើយ​ក៏​មាន​ព្រះជន្ម​គង់​នៅ
តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក​ដែរ!
យើង​ខ្ញុំ​សូម​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ
ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​យក​ឫទ្ធានុភាព​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា
របស់​ព្រះអង្គ
មក​តាំង​ព្រះរាជ្យ​របស់​ព្រះអង្គ​ឡើង។
១៨ ជាតិ​សាសន៍​នានា​បាន​នាំ​គ្នា​ខឹង
ហើយ​ពេល​ដែល​ព្រះអង្គ​សំដែង​ព្រះពិរោធ
ក៏​មក​ដល់​ដែរ
គឺ​ជា​ពេល​កំណត់​ដែល​ព្រះអង្គ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស
មនុស្ស​ស្លាប់។
នៅ​ពេល​នោះ ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រទាន​រង្វាន់​ដល់
ពួក​ព្យាការី*​ជា​អ្នក​បំរើ​របស់​ព្រះអង្គ
ដល់​ប្រជាជន​ដ៏វិសុទ្ធ*
និង​ដល់​អស់​អ្នក​ដែល​គោរព​កោត​ខ្លាច
ព្រះនាម​ព្រះអង្គ ទាំង​អ្នក​តូច ទាំង​អ្នក​ធំ
ហើយ​ក៏​ជា​ពេល​ដែល​ព្រះអង្គ​ត្រូវ​បំផ្លាញ
អស់​អ្នក​ដែល​បាន​បំផ្លាញ​ផែនដី​ដែរ»។
១៩ ពេល​នោះ ទ្វារ​ព្រះវិហារ*​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​នៅ​ស្ថាន​បរមសុខ​ក៏​បើក​ចំហ​ឡើង ហើយ​ហិប​នៃ​សម្ពន្ធមេត្រី*​របស់​ព្រះអង្គ ក៏​លេច​មក​នៅ​ក្នុង​ព្រះវិហារ ហើយ​ក៏​មាន​ផ្លេក​បន្ទោរ មាន​ឮ​សូរ​សំឡេង មាន​ផ្គរលាន់ មាន​រញ្ជួយ​ផែនដី និង​មាន​ព្រឹល​ធ្លាក់​មក​យ៉ាង​ខ្លាំង​ផង​ដែរ។