یَهودائے کاگد
1
1 چه آکوبئے برات، ایسّائے هِزمتکار، یَهودائے نێمگا،
په هما گوانک جتگێنان که پتێن هُدایا دۆست اَنت و په ایسّا مَسیهئیگی گۆن شَرّێن پهرێزے دارگ بوتگ‌اَنت.
2 شمئے سرا رهمت، سُهل و آسودگی و مِهر گێش و گێشتر بات.
درۆگێن استادانی آسر و آکبت
3 او دُردانگان! واهگدار اتان په شما هما رَکّگئے بارئوا بنبیسان که سجّهێن آییئے شریکدار اێن. بله زلورت دیستُن که گۆن اے چیزّانی نبیسگا، شمئے دلا شئوک پێدا بکنان تان په هما باورا جُهد بکنێت که یک رندے پَلگارتگێنان دئیگ بوتگ و تان اَبد گۆن ماشما گۆنَ بیت.
4 چیا که لهتێن اَنچێن مردم چێرکایی شمئے نیاما پُترتگ که وتی بێهُداییئے سئوَبا چه پێسرا مئیاریگ کنگ بوتگ‌اَنت. آ هُدائے رهمتان تابَ دئینت و په وتی بێننگێن کار و واهگان کارَ بندنت و مئے یک و یکدانگێن واجه و هُداوند، ایسّا مَسیها نمَنّنت.
5 شما اے سجّهێن چیزّان سرپد بوتگێت و زانێت، بله لۆٹان شمارا تَهتال بدئیان که هُداوندا یک برے وتی کئوم چه مِسرا رَکّێنت، بله آ که بێباور اتنت رندترا گار و بێگواهی کرتنت.
6 آییا هما پرێشتگ هم تان دادرسیئے مزنێن رۆچا تهارۆکیا گۆن اَبدمانێن زمزیلان بستگ‌اَنت که وتی اِهتیارئے بُرز و بلندێن کَدرِش نزانت و وتی جاگه‌اِش یله دات.
7 همے پئیما، سُدوم و گُمورَه و کِرّ و گوَرئے شهرانی مردم، که همایانی ڈئولا بێننگی‌اِش کرت و نارهبندێن واهگانی پدا کپتنت، اَبدی آسا پِرّێنگ بوتنت تان په دگران درس و اِبرت ببنت.
8 اَنچش، گۆن اے سجّهێن سرگوَستانی زانگا، هما مردم که وتی وابانی تها زندگ اَنت، وتی جسم و جانا پلیت و گندهَ کننت، اِهتیارا نمَنّت و آسمانی زۆرمندان سُبکَّ کننت.
9 تنتنا مزنێن پرێشتگ میکاییلا، آ وهدا که موسّائے جۆنئے بارئوا گۆن شئیتانا یک و دویی کرت، اے تَهم و جُریت نێست‌اَت که شئیتانا سُبکّ و مئیاریگ بکنت. تهنا گوَشتی: «هُداوند ترا سزا بدئیات.»
10 بله اے، هما چیزّانی سُبکّی و بێهُرمتیا کننت که چه آیان هچَّ نزاننت. اے مردم ناسرپد و بێزبانێن جانوَرانی پئیما، وتی سَرِشتئے رندا کپنت و اے پئیما گار و بێگواهَ بنت.
11 بَژن و اپسۆز په آیان! چیا که کایِنئے راها رئونت و وتی سوتّانی پدا بَلیامئے گُمراهیا کپنت و کۆرَهئے سرکشیا بێرانَ بنت.
12 اے مردم، شمئے پُرمِهرێن باورمندی دیوانان، وهدے په بێپرواهی گۆن شما هۆریگا وراکَ ورنت په شما بَنّامی و پۆلنگے بنت. اے هما شپانک اَنت که تهنا وتی جندئے پَزّۆر کنگئے رندا اَنت. هما بێهئورێن جمبر اَنت که گواتِشَ بارت. هما ڈکّالی درچک اَنت که بێبَر و بێریشّگ اَنت و دو بَر مُرتگ‌اَنت.
13 اے زِرئے هما مستێن چئول و مئوج اَنت که وتی شَرمناکێن کارانی کپ و گَجّان درَ رێچنت. هما گِسَر و سرگردانێن اِستار اَنت که تهارترێن تهارۆکی آیانی اَبدی آسر و آکبت اِنت.
14 هَنّوه که آدَمئے هپتمی نَسل و پدرێچ اَت، اِشانی بارئوا چُش پێشگۆییَ کنت و گوَشیت: «هُداوند گۆن وتی لَکّانی لَکّێن پَلگارتگێنانَ کئیت،
15 تان سجّهێنانی دادرسیا بکنت و اے بێهُداێن ناباوران په آیانی سجّهێن گندهکاریان و په هما سجّهێن سِلّێن هبران که اے بێباورێن گُنهکاران آییئے هلاپا گوَشتگ‌اَنت، مئیاریگ بکنت.»
16 اے مردم، گلّه‌گزار، ایرازگِر و وتی بدکاری و سِلّێن واهگانی بُڈّتگێن اَنت، په وت پهرَ بندنت و په وتی نپ و سوتّان گۆن چاپلوسی و چَرپ‌زبانی مردمان ستا کننت.
باورئے سرا مُهر اۆشتگ
17 جی، او دُردانگان! شما مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے کاسِدانی پێشگۆییان وتی یاتا بدارێت
18 که شمارا گوَشتِش: «گُڈّی زمانگا، اَنچێن ریشکند کنۆک ودیَ بنت و کاینت که وتی بێهُدایی و سِلّ و بدێن واهگانی رَندگیر اَنت.»
19 اے، دنیایی مردم اَنت، چه هُدائے روها زِبهر اَنت و جتایی دئورَ دئینت.
20 بله او دُردانگان! شما وتی پاک و بےائیبێن باورا مُهر و مُهرتر بکنێت و گۆن پاکێن روهئے مَدتا دْوا بلۆٹێت.
21 وتا هُدائے مِهرانی ساهگا بدارێت و مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے رهمتئے اِنتزار و ودارا ببێت که شمارا په نمیرانێن زِندا سرَ کنت.
22 گۆن آ لهتێنا که دودل اَنت مهربان ببێت،
23 لهتێنا چه آسا بکَشّێت و برَکّێنێت و دگه لهتێنا رهمت پێش بدارێت بله گۆن تُرس و لَرز و چه آیانی جامگان نپرت بکنێت که آیانی جسما پلیت کرتگ‌اَنت.
ستا و سنا
24 هماییا، که شمارا چه ٹَگل ورگ و کپگا مُهر داشتَ کنت و بےائیب و گۆن مزنێن شادمانیے شمارا وتی پرشئوکتێن درگاها برت و سر کرتَ کنت،
25 مئے یکّ و یکدانگێن هُدا و رَکّێنۆکا، چه مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے وَسیلها، چه اَزل، انّون و تان اَبد شان و شئوکت و واک و کدرت برسات! اَنچش بات. آمین.