15
यीशु खीरलो अंगुरान वेल 
1 खीरलो अंगुर ने वेल मी हे, एने मारो आबोख माली हे। 
2 जी डाल मार माय रेन फोल नाह आपेत, तीह तो काट दिथे, पुण जी डाल फुलेह, तीह तो साटेह काहाकाय ती उंजु वोदार फोली। 
3 जी हिकवोण मी तुमूह होमलाड़ेल हे तान वोजेसे पेलुच रेन तुमू चोखाला हेते। 
4 तुमू मार माय बोणीन रिवो, एने मी तुमरे माय बोणीन रेह। एने जी डाल अंगुर ने वेलाम नाह रेत; ती तीन तीन नाह फोल सिकेत। तिहेच केरीन तुमू बी मार माय बोणीन रेया बिगेर फोल नाय लाव सिकहो। 
5 अंगुर ने विलो मी हे, तुमू डाल्यु हेते। जो माहु माय बोणीन रीथे ता माय मी बोणीन रेथु, तेवी तो जुलूम फुलेह; काहाकाय मार बिगेर तुमू काय नाय केर सिकहो। 
6 जो मार माय बोणीन नाह रेत, तो टुटेल डालीन गेत जुगाराय जाथे, एने ती हुक जाथे; तेवी माणहे त्युह टुलो केरीन आक्ठा माय हेलगाड़ देतेह। 
7 केदी तुमू मार माय रिहो एने मार हिकवोण तुमरे माय रेय, ते तुमूह जो बी जुवेह तो मांगहो, तो तुमरी केरता एय जाय। 
8 मारा आबाख ने बोड़ाय ज्यासकेरीन ईथे काय तुमू जुलूम होवटो फोल लावे; इहीचकेरीन तुमू मारा चेला ठेराहो। 
9 जिहकेरीन आबोख माहु मोंग किऱ्यो, तिहेच केरीन मी तुमूह मोंग किऱ्यो; तुमू मारा मोंग माय बोणीन रिवो। 
10 जीहे मी आबाख ने उकुमाह मानेन तान मोंगा माय बोणीन रियेल हे, तिहेच केरीन तुमू मारा उकुमाह मानहो, ताहार मारा मोंगा माय बोणीन रिहो। 
11 मी ज्यु वातु तुमूह ज्यानकेरता केथु, काय मारी खुसी तुमरे माय बोणीन रेय, एने तुमरी खुसी पुरी एय जाय। 
12  जीहे मी तुमूह मोंग किऱ्यो, तिहेच केरीन तुमू बी एका दिहरा हेऱ्या मोंग किरो, ज्यो मारो उकुम हे। 
13 केदी एगदो माणुह तान जोड़ीदारान केरता सोतान जीव आप देय, तान मोंगाह रेन मोठो काल्लो मोंग नाह। 
14 जो उकुम मी तुमूह आपथु, केदी ताह मानहो ते तुमू मारा जोड़ीदार हेते। 
15 मी एवी रेन तुमूह पावोर नाय केव, काहाकाय पावोर नाह जाणेत काय तान मालीक काय किरेह। पुण मी तुमूह जोड़ीदार केथु, काहाकाय मी जी बी वात मारा आबाख फाय रेन होमलेन हे, ती आखी तुमूह केय देनीह। 
16 तुमू माहु नाह निवाड्या; पुण मी तुमूह निवाड़ेल हे एने तुमू जाईन फोल लावो, एने तुमरो फोल जेलेम बोणीन रेय इहकेरीन मी तुमूह ठेरायेल हे। एने जो बी तुमू आबाख फाय मार नाव लेन मांगहो, ताहार बोगवान तुमूह आपी। 
17 मी तुमूह ज्यो उकुम ज्यानकेरता आपेल हे काय तुमू एका दिहरा हेऱ्या मोंग किरो। 
दुनियान दुसमोनाय 
18 केदी दुनियान माणहे तुमू हेऱ्या दुसमोनाय मेलतेह, ते तुमू एर मिलज्यु काय तुमूह रेन पेल मार हेऱ्या ता दुसमोनाय मेल्या। 
19 केदी तुमू ज्यी दुनियान रेता, ते दुनिया तुमूह तान गेत मोंग केरती। पुण तुमू दुनियान नाह सोता, काहाकाय मी तुमूह दुनियाम रेन निवाड़ लियेल हे, केरीन दुनिया तुमू हेरी दुसमोनाय मिलेह। 
20  मी तुमूह कियेल ईतो ती वातीह एर किरो: “पावोर तान मालक्याह रेन मुठो नाह सुतो,” ता माहु वेला केराया, तुमूह बी वेला केरावती; केदी ता मारी हिकवोणाह मानती, ताहार तुमरी बी हिकवोण मानती। 
21 पुण ता तुमूह वेला केरावती काहाकाय तुमू मारा हेते; एने माहु मोकेलनाराह ता नाह जाणते। 
22 मी आवीन तुमरी हिऱ्यो वात नाय किरतो, ताहार ता पापान दोसी नाय ठेराता; पुण एवी ता फाय तान पापान केरता काल्लो बी बाहानो नाह सोतो। 
23 जो मार हिऱ्यो दुसमोनाय मिलेह, तो मार आबाख हिऱ्यो बी दुसमोनाय मिलेह। 
24 केदी मी तान विची माय तो काम जो दिहरा केदिस नाह केऱ्या, ता नाय किरतो, ताहार ता पापान दोसी नाय ठेराता; पुण ता माहु एने मारा आबाख दुयाह बी देख्या एने दुयू हेऱ्या दुसमोनाय केऱ्या। 
25 “ता बिगेर कामान मार हेऱ्या दुसमोनाय केऱ्या।” ज्यो वचन जो तान नेम माय लिखेल हे, तो खेरलो एय जाय: ज्यानकेरता ज्यो एनो। 
26 पुण जेवी तो मोदेक केरनार आवी, जाह मी तुमरी फाय आबाख फाय रेन मोकलुह, मतलब खेरायीन जीव जो आबाख फाय रेन निकलेह, ते तो मारी गोवाय देय; 
27 एने तुमू बी मारा गोवा हेते, काहाकाय सुरवात माय रेन तुमू मार हेऱ्या रियेल हेते।