1 بله مردمانی نیاما درۆگێن نبی هم هست‌اَت، هما دابا که شمئے نیاما درۆگێن استاد ودیَ بنت که چێراَندری بێران کنۆکێن باوران رئواجَ دئینت، تنتنا وتی هُداوندا هم نمَنّنت که گۆن وتی هۆنا په بهایی زرتنت. آ گۆن تێزێن گار و بێگواهیێا دُچارَ کپنت. 2 بازێنے اِشانی بدکاریانی رَندگیریا کنت و راستیئے راه، اے استادانی سئوَبا کلاگ گِرگ و بێهُرمت کنگَ بیت. 3 اے استاد، وتی تَمَه و جۆپهانی هاترا گۆن هبرانی چال و پرێبا شمارا پُلنت. بازێن وهدے بیت که آیانی سرا مئیارباریئے شئور بُرّگ بوتگ. اے شئور پوره کنگَ بیت و آیانی تباهی وابے نه‌اِنت.

4 هُدا تنتنا چه هما پرێشتگان سر نگوَست که گناهِش کرت و تَهتَرونئے*2‏:4 تَهتَرون، بزان جهنّم، دۆزه. تهارترێن تهارۆکیا بند و زمزیلی کرتنت تان دادرسیئے رۆچ برسیت. 5 چه کوَهنێن جهانا هم سر نگوَست و هُداناباورانی دنیائے سرا توپّانی آورت و تهنا نوه که راستی و پهرێزکاریئے جار جنۆک اَت، گۆن هپت کَسا رَکّێنتی. 6 هُدایا، سُدوم و گُمورَهئے شهر هم سۆتک و پُر کرت و چه زمینئے سرا گار کرتنت، تان په هُداناباوران درس و اِبرتے ببنت و 7 پهرێزکارێن لوت که چه ناشَرێن مردمانی سِلّی و بدکاریان سکّ دلرنج اَت، رَکّێنتی 8 (پرچا که آ نێک و پهرێزکارێن مردا همایانی نیاما زِندَ گوازێنت و لوتئے پهرێزکارێن روه، هر رۆچ چه آ ناشَرێن کاران سکّ پدردَ بوت که لوت گِندگ و اِشکنگا اَتِش). 9 گڑا همے پئیما هُداوندَ زانت که وتی پهرێزکارێن مردمان چۆن چه چَکّاسان برَکّێنیت و بدکاران سزا بدنت تان هما وهدا که دادرسیئے رۆچ برسیت. 10 هُدائے کَهر و سزا هاس هما مردمانی سرا کپیت که وتی جسمئے مهارِش سِلّ و ناپاکێن واهگانی تها یله کرتگ و هچ واک و کدرتا نمَنّنت و مانَ نئیارنت. همینچُک تَمَرْد و پُرکِبر اَنت که چه آسمانی زۆرمندانی سُبکّ کنگا تُرسِش نێست. 11 بله پرێشتگ که چه اے زۆرمندان زۆراکتر اَنت، اَنگت هُداوندئے بارگاها اِشان سُبکّ و بےاِزّتَ نکننت.

12 اے مردم ناسرپد و بێزبانێن جانوَرانی پئیما اَنت. هما کارانَ کننت که آیانی سَرِشتَ†2‏:12 سَرِشت، بزان باتِن، فِترت، جئوهر. گوَشیت و تهنا په گِرگ و کُشگا پێدا بوتگ‌اَنت. هما کارانی سرا مسکرا و ریشکندَ کننت که سرپدِشَ نبنت و جانوَرانی پئیما گار و بێگواهَ بنت. 13 وتی گندهێن کارانی سزا و پدمُزِّشَ رسیت. آیانی شادهی همِش اِنت که رۆچئے رُژناییا مَست و هنۆش ببنت. گۆن شما هۆر وراک ورگئے وهدا، آ وتی ائیش و نۆشانی تها گَرک اَنت و اے په شما بَنّامی و پۆلنگے بیت. 14 گۆن ناپاک و زِنهکارێن چمّان، هچبر چه گناها سێرَ نبنت و سُست و نِزۆرێن مردمان په مَندر و رِپک وتی داما پِرّێننت. اے مردم تمه و لالچا بلد و زانتکار اَنت، نالت بوتگێن اَنت. 15 چه راستێن راها در شتگ و چه بَهورئے چُکّ بَلیامئے راهئے رَندگیریا گُمراه بوتگ‌اَنت که وتی سِلّێن کارئے مُزّی دۆست اَت. 16 بله بَلیام وتی گناهئے سرا سرزنش کنگ بوت. آییئے بێزبانێن هر، انسانێئے پئیما هبرا لگِّت و آ نبی‌ای چه گنۆکیا داشت.

17 اے پئیمێن مردم هُشتگێن چمّگ و اَنچێن باپ و هُرم اَنت که توپّان آیان هر نێمگا بارت. تهارترێن تهارۆکی آیانی آسر و آکبت اِنت. 18 اے بَٹاکَ جننت و هبرِش پوچ و هالیگ اَنت. هما مردمان گۆن جسمی بدێن واهگان پرێبَ دئینت و وتی داما پِرّێننت که نۆکی چه رَدکارانی دستا رَکّتگ‌اَنت. 19 آیان آزاتیئے کئول و وادهَ دئینت بله وت سِلکاریئے گُلام و بندیگ اَنت. چیا که هرکَس چیزّێا وتی واجه و مسترَ کنت، وت آییئے گُلام و بندیگَ بیت. 20 هما مردم که گۆن مئے هُداوند و رَکّێنۆک ایسّا مَسیهئے زانگ و پجّارگا چه اے دنیائے سِلکاریانَ رَکّنت، اگن پدا هما سِلکاریانی تۆکا بکپنت، رندی هالِش چه پێسریگێنا هم گنترَ بیت. 21 اے مردمان، اگن چه پاکی و پهرێزکاریئے راها هچ مزانتێن، په آیان گهتر اَت چه اشیا که زانگا و رند، چه اے پاکێن هُکما ببجّنت که آیانی سپرده کنگ بوتگ. 22 اے بَتَل آیانی بارئوا چۆن وشَّ گوَشیت که:

و