1 وهدے ما سجّهێن په وشّی و سلامَتی هُشکیا اێر کپتێن گڑا زانتێن که آ جَزیرهئے نام مالٹا اِنت. 2 اۆدئے مردمان گۆن ما بێدروَرێن مهربانیَ کرت، هئور گوارگا اَت و سکّ سارت اَت، آیان مزنێن آسے رۆک کرت و مارا وشّ‌آتک کنانا گوَشت: «وتا بتاپێت و گرم بکنێت.» 3 پولُسا لهتێن لَنش و دار چِت و مُچّ کرت و اَنچش که آسئے تها دئور دئیگا اَت، چه آسئے گرمیا یک گرّمارے در آتک و آییئے دستا مَنگَل بوت. 4 مردمان وهدے پولُسئے دستا پتاتگێن مار دیست، وت‌مان‌وتا گوَشتِش: «اَلّما اے مرد هۆنیگے که چه دریایا رَکّتگ بله نون اِنساپئے هُدا*28‏:4 مالٹائے مردم بُت‌پرست بوتگ‌اَنت. آیانی اِنساپئے بانُکێن هُدائے نام «دیکی» اَت. آییا زندگا نئیلیت.» 5 بله پولُسا وتی دست چَنڈت، مار آسا کپت و پولُسا هچّ نبوت. 6 مردم چارگا اتنت که اَلّما آییئے جسم و جان گواتَ گیپت یا کپیت و مریت. تان دێرا ودارِش کرت بله وهدے دیستِش آییا چُشێن هچ چیزّے نبوت، گڑا آیانی هئیال بدل بوت و گوَشتِش: «اے چه هُدایان یکّے.»

7 جَزیرهئے سردار پوبْلیوسئے مِلکت و جایداد نزّیک اتنت، سردار مئے کِرّا آتک و مارا وتی لۆگا برتی و تان سئے رۆچا مهمانی کرت. 8 هما رۆچان سردارئے پت تپیگ اَت و لاپ‌رِچێا گپتگ‌اَت. پولُس آییئے کِرّا شت، دستی بَڈّا جت و گۆن وتی دْوایا دْراهی کرت. 9 رَندا آ جَزیرهئے اے دگه ناجۆڑێن مردم پولُسئے کِرّا آتکنت و دْراه بوتنت. 10 آیان هر پئیما مارا باز شرپ دات و رندا، رئوگئے وهدا په سات و سپرا هرچے تۆشگ که مارا پکار اَت داتِش.

11 مالٹائے جَزیرها سئے ماها جَلّگا رَند، چه اِسْکَنْدَریَهئے شهرا آتکگێن بۆجیگێا سوار بوتێن. بۆجیگئے دێمی نێمگا دریائے جاڑێن بُتانی†28‏:11 اے دوێن بُتانی نام کاستُر و پولوکْس اتنت که جئوزا هم زانگَ بنت. نشان پِر اَت. 12 وهدے بۆجیگ سیراکوسئے بندنا رَست، گڑا تان سئے رۆچا همۆدا مهتل بوتێن. 13 ما چه اۆدا راه گپت و رێگیومئے بندنا آتک و رَستێن. دومی رۆچا زِرباری گواتێا سر کرت، سئیمی رۆچا پوتیولیئے بندنا رَستێن. 14 اۆدا ما وتی لهتێن باورمندێن برات دیست و آیان لۆٹت تان هپتگێا آیانی کِرّا بدارێن. چه اۆدا رومئے شهرا رَستێن. 15 وهدے اۆدئے باورمندێن براتان اِشکتگ‌اَت که ما پێداک اێن، گڑا تان «آپیوسئے بازارا» و «سئے مُساپرجاه» نامێن مێتگێا مئے پێشوازیا آتکنت. پولُسا که دیستنت، آییا دِلبڈّیے رَست و هُدائے شُگری گپت. 16 رومئے شهرئے رسگا، پولُسا اے مۆکل دئیگ بوت که جتاێن لۆگێئے تها، تهنا گۆن یک نِگهپانێن سپاهیگێا بنندیت.

17 سئے رۆچا رَند، پولُسا رومئے شهرئے یَهودیانی کماش وتی کِرّا لۆٹتنت. وهدے آتک و یکجاه بوتنت، گۆن آیان گوَشتی: «او منی براتان! هرچُنت من په وتی کئوم و پت و پیرُکی دۆد و رَبێدگان هچ ڈئولێن رَدێن کارے نکرتگ، بله اَنگت لهتێن مردما منا اورْشَلیما گراێنتگ و رومیانی دستا داتگ. 18 رومیان بازێن پَٹّ و پۆلا رَند، په من هچ چُشێن مئیارے ندیست که کُشگ ببان، پمێشکا لۆٹتِش منا یله بدئینت. 19 بله یَهودیان آیانی اے شئور نمَنِّت، نون من ناچار بوتان که چه کئیسرا په وت اِنساپ بلۆٹان، اَنگت هم وتی کئومئے زنگا نجنان و منا چه آیان گِلگے نێست. 20 پمێشکا شمارا وتی کِرّا لۆٹتگ تان شمارا بگندان و گپّ و تْران بکنێن. من په ‹اِسراییلئے اَرمانا›‡28‏:20 «اِسراییلئے اَرمان»، بزان مَسیهئے آیگ. گۆن اے زمزیل و سانکلان بندیگ آن.» 21 گوَشتِش: «تئیی بارئوا چه یَهودیَها په ما هچ کُلئو و کاگدے نئیاتکگ و چه مئے براتان که اِدا آتکگ‌اَنت، نه کَسێا تئیی بارئوا گۆن ما هال و هئوال کرتگ، نه کَسێا بَد و رَدێن هبرے گوَشتگ.» 22 بله ما تئیی پِگر و هئیالان چه تئیی جِندئے دپا گۆش دارگَ لۆٹێن. پرچا که ما زانێن شمئے ایسّایی ٹۆلیئے بارئوا هر جاگه مردم بد گوَشگا اَنت.

23 آیان گۆن پولُسا په گِند و نِندا یک رۆچے گیشّێنت و آ رۆچا، چه پێسرا گێشتر مردم پولُسئے لۆگا آتک و مُچّ بوت. گڑا پولُسا سباها بگر تان بێگاها گۆن آیان هُدائے بادشاهیئے بارئوا تْران کرت و گواهی دات. آییا چه موسّائے شَریَت و گوَستگێن نبیانی کتابانی گواهی و دَلیلان اے جُهد کرت که ایسّائے مَنّۆگریا آیانی دلان بنادێنیت. 24 آییئے هبرانی گۆش دارگا رَند لهتێن باورمند بوت بله دگه لهتێنا باور نکرت. 25 آ وت‌مان‌وت ناتِپاک بوت و چه اۆدا شتنت، بله آیانی رئوگا پێسر، پولُسا وتی گُڈّی هبر کرت: «پاکێن روها چه اِشئیا نبیئے زبانا گۆن شمئے پت و پیرێنان چۆن وشّ و راست گوَشتگ:

30 پولُس تان دو سالا وتی جندئے کِرێه کرتگێن لۆگێا جهمنند بوت و هرکَس په گِندُکا بیاتکێن آییا وشّ‌آتکَ کرت. 31 په نَتُرسی هُدائے بادشاهیئے جاریَ جت و هُداوندێن ایسّا مَسیهئے بارئوا مردمی تالیمَ داتنت و هچکَسێا آ، مکنَ نکرت.