1 چه ایسّا مَسیهئے هِزمتکار،*1‏:1 اَسلیگێن یونانی نبشتانکَ گوَشیت: «گُلام». پولُسئے نێمگا که په کاسِدیا گوانک جنَگ بوتگ و زِندی په هُدائے وشّێن مستاگا وَپْک†1‏:1 وَپْک، بزان چیزّے که نَدرَ بیت. اِنت، 2 هما وشّێن مستاگ که هُدایا پێسرا وتی نبیانی وَسیلها، پاکێن کتابانی تها واده داتگ‌اَت. 3‏-4 اے مستاگ آییئے چُکّ بزان مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے بارئوا اِنت که جسمی هسابا، داوودئے پُشتپد و اۆبادگ اِنت. وهدے چه مُردگانی نیاما جاهی جت، پاکێن روهئے واک و کدرتئے سئوَبا هُدائے زۆرمندێن چُکّ زانگ و جار جنَگ بوت. 5 مارا چه آییئے نێمگا اے رهمت و کاسِدیئے کار رَستگ که په هماییئے نامئیگی، سجّهێن درکئومانی نیاما اَنچێن پرمانبَرداریے بیارێن که چه ایمانا کئیت. 6 گۆن آیان شما هم هۆر اێت، شما که گوانک جنَگ بوتگێت که ایسّا مَسیهئے ببێت.

7 په رومئے هما سجّهێن مردمان که هُدایا دۆست اَنت و گوانک جنَگ بوتگ‌اَنت که پاک و پَلگار ببنت.

چه مئے هُداێن پت و هُداوندێن ایسّا مَسیها په شما رهمت و اێمنی سر بات.

8 هر چیزّا پێسر، چه ایسّا مَسیهئے راها په شما سجّهێنان وتی هُدائے شُگرا گران، چیا که شمئے ایمانئے تئوار سجّهێن دنیایا شنگ بوتگ. 9 هما هُدا که من په جان و دل، گۆن آییئے چُکّئے وشّێن مستاگئے سر کنگا آییئے هزمتا کنان، وت شاهد اِنت که وتی دْوایانی تها مُدام شمارا یاتَ کنان. 10 منی دَزبندی چه هُدایا اِش اِنت که گُڈسرا، گۆن هماییئے رزایا شمئے کرّا رسگا کامیاب ببان، 11 چیا که شمارا گِندگَ لۆٹان، تان په شما روهانیێن ٹێکیے برسێنان که شمارا مُهر و مُهکم بکنت، 12 بزان که مارا چه یکدومیئے باور و ایمانا دِلبڈّی برسیت، چه منیگ و شمئے ایمانا.

13 او براتان!‡1‏:13 «براتئے» مانا هر باورمند اِنت، مردێن و جنێن. لۆٹان شما بزانێت باز رَندا وتی دلا شئورُن کرتگ شمئے کِرّا بیایان بله هر رَندا یک نه یک مُشکلێا منا داشتگ. منی واهگ اَت شمئے نیاما بَر و سَمرے بکَٹّان، هما پئیما که چه آ دگه درکئومان کَٹّتگ. 14 من، وتا یونانی و بَربَر،§1‏:14 بَربَر په آ کئومان که یونانی زبان نزانتِش، یونانی گالے. دانا و نادانانی زمّهوارَ زانان. 15 پمێشکا، منی دل بازَ لۆٹیت شمارا هم که روما نندۆک اێت، مستاگ و بشارت بدئیان. 16 پرچا که چه ایسّائے وشّێن مستاگا پَشَل و شرمندگ نه‌آن، اے په هر هما کَسئے رَکّێنگا هُدائے زۆر و توان اِنت که باورَ کنت، ائولا په یَهودیان و رندا په درکئومان. 17 چیا که ایسّائے وشّێن مستاگئے تها هما پاکی و پَلگاری پَدّرَ بیت که چه هُدائے نێمگا اِنت، هما پاکی و پَلگاری که چه اَزل تان اَبد ایمانئے سرا اۆشتاتگ، اَنچش که نبیسگ بوتگ: «هما که چه ایمانئے راها پاک و پلگار اِنت، زندگَ مانیت». *1‏:17 یا: «پاک و پهرێزکار ایمانئے سرا زِندَ گوازێنیت». هَبَکوک نبیئے کتاب 2‏:4.

18 هُدائے کَهر و گَزب چه آسمانا زاهرَ بیت و مردمانی سجّهێن بێهُدایی و بدکاریانی سرا کپیت، که گۆن وتی رَدکاریان، راستیئے راها لَگَتمالَ کننت. 19 پرچا که آ چیزّ که هُدائے بارئوا زانگَ بیت، په آیان زاهر اِنت. هُدایا آ چیزّ په آیان تچک و زاهر کرتگ. 20 چه دنیائے جۆڑێنگا بگر تان انّون هُدائے چێر و اندێمێن جئوهر، بزان آییئے اَبدمانێن زۆر و هُدایی سَرِشت†1‏:20 سَرِشت، بزان باتِن، فِترت، جئوهر. چه آییئے جۆڑێنتگێن چیزّان گِندگ و زانگَ بیت، نون مردمان نامَه و نیمّۆنے نێست. 21 هرچُنت که هُدااِشَ زانت، بله هُدایی اِزّتِشَ ندات و شُگرِشَ نگپت. اِشیئے بدلا، وتی ناهودگێن پِگر و هئیالانی تها گُمراه بوتنت و آیانی ناسرپدێن دل تهاریا پۆشِت. 22 هرچُنت که وتا دانا گوَشتِش بله هۆڈ و اَهمک بوتنت. 23 نمیرانێن هُدائے شان و شئوکتِش گۆن هما بُتان سئودا کرت که هاکیێن انسان، بالی مُرگ، چارپادێن هئیوان و مار و گۆجانی رنگ و دْرۆشما‡1‏:23 دْرۆشم، بزان شِکل. اتنت. 24 پمێشکا هُدایا آ، آیانی دلئے سِلّ و بدێن واهگانی تها یله کرتنت تان گۆن ناپاکیا وتی جِسمان وت‌مان‌وتا سُبکّ و بےاَرزش بکننت. 25 آیان هُدائے هَکّ و راستی گۆن درۆگا سئودا کرت و اڈّ کنۆکێن هُدائے بدلا، اڈّ کرتگێنانی پرستش و هِزمتِشَ کرت، هما اڈّ کنۆک که تان اَبد ستا و سنا کرزیت. اَنچش اِنت، آمین.

26 پمێشکا هُدایا هم آ، آیانی شَرمناکێن هئوا و هئوسانی تها یله کرتنت. آیانی جنێنان وتی وپت و وابئے اَسلێن راه یله دات و ناراهێن کِشکا شتنت. 27 همے پئیما، مردێنان گۆن وتی جنێنان راه و رهبندێن نزّیکی یله دات و وت‌مان‌وتا هئوا و هئوسانی آسا کپتنت، مردێنان گۆن مردێنان شَرمناکێن کارَ کرت و اے بدراهیانی اَلّمێن سزااِش جندا رَست. 28 آیان هُداپجّاری پُراَرزش و اَلّمێن کارے نزانت و هُدایا هم آ، بێننگێن پِگر و هئیالانی تها یله کرتنت تان ناراهێن کارانی تها بکپنت. 29 آ چه هر پئیمێن بدکاری، گَندهی، تَمَه و بدێن هئیالان پُرّ و سررێچ بوتگ‌اَنت، چه هَسَدّ و کُنّت، هۆن و کۆش، جنْگ و جدال، مَندر و پرێب و بدواهیا پُرّ، مردمانی باپُشتا هبر کنۆک، 30 بُهتام جنۆک، هُدابێزار، بےاَدب، گُروناک، بٹاک جنۆک، بدکِردیئے جۆڑێنۆک، پت و ماتئے ناپرمان، 31 اَهمک، بێوپا، بےاِهساس و بێرهم اَنت. 32 هرچُنت آ چه هُدائے هُکما سهیگ اَنت که چُشێن کارانی کنۆک مرکئے لاهک اَنت، بله اَنگت نه تهنا وت آ کارانَ کننت، دگرانی هم چُشێن کارانی پُشتَ بنت.