1 او منی براتان! شما که مئے مَزَن‌شانێن هُداوند ایسّا مَسیهئے باورمند اێت، مردمانی نیاما پَرک و پێر کرتَ نکنێت. 2 په مِسالے، اگن یکّے گۆن تلاهێن چَلّه و مُندریک و وشّێن پۆشاکان شمئے دیوانا بیئیت و دگه دِرتگ‌پُچّێن بَزّگے هم بپُتریت و 3 شما اَتلس‌پۆشا گۆن شَرّێن چمّے بچارێت و بگوَشێت: «بیا، بیا بُرزا بنند»، بله گۆن آ بَزّگا بگوَشێت: «اۆدا بۆشت»، یا: «منی پادانی دێما بنند»، 4 گڑا شما وتی نیاما پَرک و پێرے نه‌اِشت و گۆن وتی سِلّێن هئیالان اێر جنَگی کارے نکرت؟ 5 او دُردانگان! گۆش دارێت. هُدایا اے دنیائے نێزگارێن مردم گچێن نکرتگ‌اَنت که باورا هستۆمند ببنت و هما بادشاهیا میراس ببرنت که هُدایا په وتی دۆست دارۆکان لبز و کئول کرتگ؟ 6 بله شما نێزگارانی بےاِزّتی کرتگ. اے هستۆمند نه‌اَنت که شمئے سرا سِتمَ کننت و شمارا گِّرێننت و هَکدیوانانَ برنت؟ 7 همے نه‌اَنت که هما شرپدارێن نامئے*2‏:7 هما شرپدارێن نام، بزان ایسّا مَسیهئے نام. سرا کُپر کننت که هُدایا شمارا بَکشتگ؟

8 اگن شاهانگێن شَریَتا، هما دابا برجاه بدارێت که پاکێن کتاب هُکمَ کنت: «گۆن وتی همساهگا وتی جندئے ڈئولا مِهر بکن» گڑا شما شَرّ کرتگ. 9 بله اگن پَرک و پێرے بِلّێت، گناهَ کنێت و شَریَت هم شمارا هما ڈئولا مئیاریگَ کنت، که گُنهکارانَ کنت. 10 پرچا که اگن کَسے شَریَتئے سجّهێن رهبندانی سرا کار بکنت بله یک رهبندے هم بپرۆشیت، بزان سجّهێن شَریَتی پرۆشتگ. 11 آییا که گوَشتگ: «زنا مکن،» اَنچش هم گوَشتگی: «هۆن مکن.» نون اگن زنا مکنئے بله هۆن بکنئے، تئو شَریَت پرۆشتگ. 12 گڑا همایانی دابا کار و هبر بکنێت که آزاتیئے شَریَتئے سرا دادرسی کنگَ بنت. 13 چیا که آ مردم که مِهر و رهمَ نکننت، آیانی دادرسی په بێرهمیَ بیت. بله مِهر و رهم، دادرسیئے سرا بالادست و سۆبێنَ†2‏:13 سۆبێن، بزان پێرۆز، کامیاب. بیت.

14 او براتان! بے کار و کِردا، تهنا گۆن باورمندیئے گپّ و هبرا، کَسێا چے سوتّ و پایدگے رسیت؟ اے پئیمێن باورمندی، چۆن آییا رَکّێنتَ کنت؟ 15 اگن برات یا گهارے رۆزیگ و پۆشاکا مهتاج ببیت و 16 چه شما یکّے گۆن آییا بگوَشیت: «په سلامتی برئو، شَرّێن پۆشاک بپۆش و لاپئے سێرا بوَر،» بله په آییئے جسمی زلورتانی پوره کنگا هچ مکنت، آییئے کارے شَرَّ بیت؟ 17 اَچه، بے کار و کِردا، باورمندی مُرتگ.

18 نون بوتَ کنت کَسے بگوَشیت: «تئیی کِرّا باور هست و منی کِرّا کار و کِرد. تئو وتی باورا بے کار و کِردا منا پێش بدار و من چه وتی کار و کِردا، ترا وتی باورا پێشَ داران.» 19 ترا باور اِنت که هُدا یکّے. شَرّ اِنت. دێه و جِنّانی باور هم همِش اِنت و چه تُرسا لَرزنت.

20 او نادان! په بێکِردێن باورمندیئے بێبَر و بێسَمَریا دَلیل و نشانیَ لۆٹئے؟ 21 مئے بُنپیرُک اِبراهێم، چه وتی کار و کِردا پاک و پهرێزکار هساب آرگ نبوت هما وهدا که وتی چُکّ، اِسْهاکی کُربانجاها برت؟ 22 گندئے که آییئے باورمندی و کارکِرد، هۆریگا دێما شتنت و باورمندی گۆن کارکِردا سَرجم بوت. 23 اے ڈئولا، هما نبشته په سر رَست و سَرجم بوت که گوَشیت: اِبراهێما هُدائے سرا باور کرت و همے باور، په آییا پاکی و پهرێزکاری هساب آرگ بوت و آ هُدائے دۆست زانگ بوت. 24 گڑا گندێت که هرکَس چه وتی کارکِردا پاک و پهرێزکار زانگَ بیت، تهنا چه باور و ایمانا نه.

25 اَنچش هم، بَنّامێن جنێن رَهاب چه وتی کار و کِردا پاک و پهرێزکار هساب آرگ نبوت، هما وهدا که چاریگی‡2‏:25 چاریگ، بزان جاسوس، مُخبر. جاه و پناه داتنت و چه دگه راهێا تاچێنتنت؟ 26 هئو! بزان، هما دابا که بے روها، جسم و جان مُرتگ، بے کار و کِردا باور هم مُرتگ.