1 چه سَرگوَزئے اییدا شَش رۆچ پێسر، ایسّا بئیت‌اَنیایا شت که ایل‌آزَرئے لۆگ همۆدا اَت، هما ایل‌آزَر که چه مُردگان زندگ کرتگ‌اَتی. 2 آیان، په ایسّایا شامے جۆڑ کرتگ‌اَت، مَرتایا هِزمتَ کرت و ایل‌آزَر گۆن مهمانان ایسّائے کَشا پَرزۆنَگئے*12‏:2 پَرزۆنَگ، بزان سُپره. سرا نِشتگ‌اَت. 3 آ وهدی، مَریما نێم تاسێئے کِساسا،†12‏:3 اَسلیگێن یونانی نبشتانکَ گوَشیت: «یک لیترا»، بزان کِساس سێسد گِرام. سُمبلئے‡12‏:3 سُمبل، وشبۆێن گُل و پُلّے. گهتر و گران‌بهاێن اَتر آورت، ایسّائے پادان پِر مُشت و پاد گۆن وتی مود و مَلگۆران هُشک کرتنت. اَترئے وشّێن بۆ، آ لۆگئے هر کُنڈا تالان بوت.

4 همے وهدا یَهودا اِسْکَریوتیا، که چه ایسّائے مریدان اَت و په همے زوتّان، ایسّایی دْرۆهگی و دژمنانی دستا دئیگی اَت، گوَشت: 5 «پرچا اے اَتر په سێسَد دینارا بها نبوت و زرّ، گریب و نێزگاران دئیگ نبوتنت؟» 6 آییا اے هبر په بَزّگێن مردمانی گَمواریا نگوَشت، پمێشکا گوَشتی که آ وت ایسّائے رُمبئے کلیتدار§12‏:6 کلیتدار، بزان هَزانگئے هسابدار و سمبالۆک. اَت و دُزّے اَت. آییا هروهد چه زَرْتورَگا چیزّے په وتَ زرت. 7 ایسّایا گوَشت: «مَریمئے کارا کار مدارێت، آییا اے رۆگن په منی کبر کنگئے تئیاریا اێر کرتگ‌اَنت. 8 گریب و نێزگار مُدام شمئے کِرّا هست، بله من هروهد گۆن شما گۆن نه‌آن.» 9 چه یَهودیان بازێنێا، وهدے اِشکت که ایسّا اۆدا اِنت، تهنا ایسّائے دیدارا نئیاتکنت، ایل‌آزَرئے گِندگا هم آتکنت که زندگ بوتگ‌اَت. 10 پمێشکا مزنێن دینی پێشوایان ایل‌آزَرئے کۆشئے شئور هم بُرِّت. 11 چیا که آییئے سئوَبا، بازێن یَهودیے چه آیان پِر ترّتگ‌اَت و ایسّائے سرا باورمند بوتگ‌اَت.

12 اے دگه رۆچا، مزنێن رُمبے که په اییدا آتکگ‌اَت، وهدے زانتِش ایسّا اورْشَلیمئے راها اِنت، 13 گۆن مَچّانی سرسبزێن پیشّ و تَکان،*12‏:13 تَک، بزان مَچّئے تَرّێن لُٹّ که پیشّ پِر اِنتی. په ایسّائے پێشوازیا در آتک. کوکّارِشَ کرت:

14 ایسّایا کُرّگێن هَرے در گێتک و آییا سوار بوت، اَنچش که هُدائے پاکێن کتابَ گوَشیت: 15 «او سَهْیونئے جنک! نون متُرس. تئیی بادشاه کُرّگێن هَرێئے پُشتا نِشتگ و پێداک اِنت.»§12‏:15 زَکَریا نبیئے کتاب 9‏:9. سَهْیون یک کۆهے، که اورْشَلیمئے شهرئے بُنرِد اے کۆهئے سرا اێر کنگ بوتگ. سَهْیونئے جنک، بزان اورْشَلیمئے جهمنندێن مردم. 16 ائولا اے چیزّانی مکسد په مریدان پکّا نه‌اَت، بله رَندا که ایسّا په وتی مزنی و شئوکتا رَست، مرید یات و تْرانَگا کپتنت که اے چیزّ آییئے بارئوا نبیسگ بوتگ‌اَت و مردمان هم گۆن آییا اَنچش کرت. 17 وهدے ایسّایا ایل‌آزَر تئوار جت و چه کَبرا زندگ در آورت، بازێنے همۆدا اَت. آیان په وتی دیستگێن و اِشکتگێنان شاهدیَ دات. 18 آ مزنێن رُمب، په اے هاترا ایسّائے پێشوازیا آتکگ‌اَت، که اِشکتگ‌اَتِش ایسّایا اے مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی زاهر کرتگ. 19 پَریسیان گۆن یکدگرا گوَشت: «بچارێت، ماشما هچّ نکنگا اێن، سجّهێن دنیا آییئے راها اِنت.»

20 گۆن اے مردمان که اییدئے رۆچان په پرستشااورْشَلیما آتکگ‌اتنت، لهتێن یونانی هم گۆن اَت. 21 آ پیلیپُسئے کِرّا آتکنت. پیلیپُس جَلیلئے شهر بئیت‌سئیدائے مردمے اَت. گۆن آییا گوَشتِش: «واجه! ما لۆٹێن ایسّایا بگندێن.» 22 پیلیپُس شت و اے هبری گۆن اَنْدْریاسا گوَشت. آ دوێن شتنت و ایسّااِش هال دات. 23 ایسّایا آیانی پَسّئوا گوَشت: «آ وهد آتکگ که انسانئے چُکّ په وتی شان و شئوکتا برسیت. 24 اَلّم بزانێت، اگن گَندُمئے دانَگ هاکئے چێرا مرئوت و ممریت، هچبر چه یک دانَگێا گێشترَ نبیت، بله اگن کَلّ ببیت بازێن دانَگے کاریت. 25 هرکَسا که وتی زِند دۆست اِنت، آییا باهێنیت و هرکَس که اے جهانا چه وتی زِندا سرَ گوَزیت، آ وتی ساه و جانا رَکّێنیت و په نمیرانێن زِندا سرَ بیت. 26 اگن کَسے لۆٹیت منی هِزمتا بکنت، باید اِنت منی رَندگیریا بکنت. هر جاه که من آن، منی هِزمتکار همۆدا گۆن من اِنت و اگن کَسے منی هِزمتا کنت، منی پت آییا وشنامَ کنت.

27 «انّون منی دل بێتاهیر*12‏:27 بێتاهیر، بزان ناآرام، بێکرار. و جلاجۆش اِنت، چے بگوَشان؟ بارێن بگوَشان: ‹او منی پت! منا چه اے ساهتا برَکّێن›؟ نه، هبر اِش اِنت که منی آیگئے مُراد و مکسد همے وهد و دمان بوتگ. 28 او پت! وتی ناما مزنی و شئوکت بدئے.» همے وهدا، بُرزێن تئوارے چه آسمانا رُست که گوَشتی: «شان و مزنی‌اُن داتگ و اَنگت هم دئیان.» 29 رُمبے مردم که اۆدا اۆشتاتگ‌اَت، گۆن اے تئوارے اِشکنگا گوَشگا لگّتنت: «گْرندئے تئوار اَت،» آ دگرانَ گوَشت: «پرێشتگێا گۆن آییا گپّ کرت.» 30 ایسّایا گوَشت: «اے تئوار، په من نه، په شمئیگی آتک. 31 انّون اے جهانئے دادرسیئے وهد اِنت و جهانئے نالاهکێن سردار شئیتان، ڈنّا در کنگَ بیت. 32 وهدے چه زمینا چست کنگَ بان، سجّهێن مردمان وتی نێمگا کَشّان.» 33 ایسّایا اے هبر په هما ڈئولێن مَرکێا گوَشت که آییئے اِنتزار و ودارا اَت.

34 مردمان درّاێنت: «شَریَتَ گوَشیت که مَسیه تان اَبد گۆن ما مانیت. گڑا تئو چۆنَ گوَشئے که ‹انسانئے چُکّ چست کنگَ بیت›؟ انسانئے اے چُکّ کئے اِنت؟» 35 ایسّایا گوَشت: «تهنا یک گوَنڈێن وهدێا رُژنایی گۆن شما گۆن اِنت. تان وهدے که اے رُژنایی گۆن شما گۆن اِنت، گام جنان دێما برئوێت. چُش مبیت که تهارۆکی شمئے سرا بالادست ببیت و شمارا پرۆش بدنت. کَسے که تهارۆکیا راهَ رئوت، نزانت کجا رئوت. 36 تانکه شمارا رُژنایی گۆن اِنت، رُژنئے سرا ایمان بیارێت که رُژناییئے چُکّ ببێت.» ایسّایا اے گوَشت و چه آیانی نیاما شت و چێراَندێم بوت.

37 گۆن ایسّائے اے بازێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیان، اَنگت هم آیان ایمان نئیاورت، 38 تانکه اِشئیا نبیئے هبر پوره و سَرجم ببیت، که آییا گوَشتگ‌اَت: «او هُداوند! مئے کُلئو کئیا باور کرتگ و هُداوندئے واک و کدرت†12‏:38 اَسلیگێن یونانی نبشتانکَ گوَشیت: «هُداوندئے دست».په کئیا زاهر بوتگ؟»‡12‏:38 اِشئیا نبیئے کتاب 53‏:1. 39 گڑا آیان باور کرت نکرت، چیا که اِشئیایا اَنگت هم گوَشتگ‌اَت:

41 اِشئیایا ایسّائے مزنی و شئوکت دیست، پمێشکا آییئے بارئوا اے هبری کرت. 42 اَنگت هم یَهودیانی بازێن سرۆکان ایمان آورت. بله چه همے تُرسا که پَریسی آیان چه کَنیسَه و پرستشگاهان در مکننت، نامِشَ نگپت. 43 چیا که آیان، انسانئے داتگێن اِزَّت و سَتا چه هُدائے داتگێن اِزَّت و سَتایا گێشتر دۆستَ بوت.

44 گڑا ایسّایا گۆن بُرزێن تئوارے گوَشت: «هرکَس منی سرا باور بکنت، نه تهنا منی سرا، منی رَه دئیۆکئے سرا هم باورَ کنت. 45 هرکَس منا گندیت، منی رَه دئیۆکا هم گندیت. 46 من اے جهانئے آتکگێن رُژنایی آن، تان هرکَس که منی سرا باور بکنت، تهارۆکیا ممانیت. 47 بله اگن کَسے منی هبران بِشکنت و آیانی سرا کار مکنت، اَنگت هم من آییئے بارئوا شئور و هُکمے نبُرّان. چیا که من په جهانئے مئیاریگ کنگا نئیاتکگان، په جهانئے رَکّێنگا آتکگان. 48 شئور بُرّۆکے هست، تان هرکَس که منا چه وت بسِندیت و منی هبران ممَنّیت، آییا مئیاریگ بکنت. منی گوَشتگێن گپّ و هبر، جُست و پُرسئے رۆچا آییا مئیاریگَ کننت. 49 چیا که من وتسر گپّ و هبر نکرتگ، هما پتا که منا رئوان داتگ، هُکمی کرتگ که چے بگوَشان و چۆن هبر بکنان. 50 زانان که آییئے هُکم و پرمان، نمیرانێن زِند اِنت. اے چیزّان که منَ گوَشان، هما چیزّ اَنت که پتا منا گوَشتگ‌اَنت.»