1 بئیت‌اَنیائے مێتگا، ایل‌آزَر نامێن مردے ناجۆڑ اَت. بئیت‌اَنیا مَریم و آییئے گهار مُرتائے مێتگ اَت. 2 مَریم هما اَت که هُداوندێن ایسّائے پادی اَتر پِر مُشتنت و گۆن وتی مودان هُشکی کرتنت، انّون آییئے برات ایل‌آزَر ناجۆڑ اَت. 3 آییئے گهاران په ایسّایا کُلئو کرت: «او هُداوند! تئیی دۆست نادْراه اِنت.» 4 وهدے ایسّایا اے هبر اِشکت گوَشتی: «اے نادْراهی آییا دێم په مَرکا نبارت، په هُدائے شان و شئوکتا یک نشانیے بیت، تانکه هُدائے چُکّ هم چه اے راها په مزنی و شئوکت برسیت.» 5 ایسّایا، مَرتا و آییئے گهار و ایل‌آزَر دۆستَ بوتنت.

6 وهدے چه ایل‌آزَرئے ناجۆڑیا سَهیگ بوت، دگه دو رۆچ هما جاها که داشتگ‌اَتی مهتل بوت. 7 گڑا گۆن مریدان گوَشتی: «بیاێت پدا دێم په یَهودیَها برئوێن.» 8 مریدان گوَشت: «او استاد! اے هبرا دێر نگوَستگ که یَهودیان لۆٹت ترا سِنگسار بکننت. پدا همۆدا رئوگَ لۆٹئے؟» 9 ایسّایا پَسّئو دات: «رۆچئے رُژنایی دوازده ساهت نه‌اِنت؟ کَسے که رۆچا راهَ رئوت نلَکُشیت و ٹَگلَ نئوارت، چیا که جهانئے رُژناییا گندیت. 10 بله اگن کَسے شپا راه برئوت لَکُشیت، چیا که آییا هچ رُژناییے دێما نێست.» 11 اے هبران و رند، ایسّایا گوَشت: «مئے دۆستێن ایل‌آزَر وپتگ، بله منَ رئوان و آییا پادَ کنان.» 12 مریدان گوَشت: «او هُداوند! اگن واب اِنت، اَلّما دْراهَ بیت.» 13 ایسّایا آییئے مَرکئے بارئوا هبر کرت، بله آیان هئیال کرت که ایل‌آزَر اَنچش وپتگ و واب اِنت. 14 آ وهدی ایسّایا سَرکِچ داتنت که «ایل‌آزَر مُرتگ. 15 نون په شُمئیگی شادمان آن که اۆدا نبوتگان. په چے که نون باور کرتَ کنێت. بیاێت، آییئے گوَرا رئوێن.» 16 توما که آاِش «جاڑۆ»*11‏:16 بزان تومایا جاڑے بوتگ. نامێنتگ‌اَت، گۆن آ دگه مریدان گوَشتی: «بیاێت، ما هم برئوێن و گۆن آییا هۆر بمرێن.»

17 وهدے ایسّا اۆدا آتک و رَست، سَهیگ بوت چار رۆچ اِنت که ایل‌آزَر کَبر کنگ بوتگ. 18 بئیت‌اَنیا تان اورْشَلیما، کِساس سئے کیلومیتر†11‏:18 اَسلیگێن یونانی نبشتانکَ گوَشیت: «پانزده سْتادیُس». یک سْتادیُس 190 میترئے کِساسا اِنت. اِنت. 19 بازێن یَهودیے، مَرتا و مَریمئے کِرّا په آیانی براتئے پُرسا آتکگ‌اَت. 20 وهدے مَرتا سَهیگ بوت که ایسّا پێداک اِنت، آییئے پێشوازیا شت، بله مَریم مَنت. 21 مَرتایا گۆن ایسّایا گوَشت: «او هُداوند! اگن تئو اِدا بوتێنئے، منی برات نمُرتگ‌اَت. 22 بله اَنگتَ زانان، هر چیزّ که تئو چه هُدایا بلۆٹئے ترا دنت.» 23 ایسّایا گوَشت: «تئیی برات پدا زندگَ بیت.» 24 مَرتایا گوَشت: «منَ زانان که آهِرزمانا زندگَ بیت.» 25 ایسّایا گوَشت: «من زِندمان و آهِرَت آن. اگن کَسے منی سرا ایمان بیاریت تُرے بمریت، پدا هم زندگَ بیت. 26 هرکَس که زندگ اِنت و منی سرا باورَ کنت، هچبرَ نمریت. اے هبرا باورَ کنئے؟» 27 مَرتایا گوَشت: «هئو منی هُداوند! منا باور اِنت که تئو مَسیه ائے، هُدائے هما چُکّ ائے که باید اِنت اے جهانا بیئیت.»

28 چه اے گپّانی گوَشگا و رَند، مَرتا شت وتی گهار مَریمی تئوار کرت و په هَلوَتے گوَشتی: «استاد آتکگ و ترا لۆٹیت.» 29 وهدے مَریما اے اِشکت، هما دمانا چست بوت و ایسّائے کِرّا شت. 30 ایسّا اَنگت آ مێتگا نرَستگ‌اَت و همۆدا اَت که مَرتا آییئے گِندگا شتگ‌اَت. 31 هما یَهودی که مَریمئے لۆگا اتنت و آییا تسلّا دئیگا اتنت، وهدے دیستِش که آ په اِشتاپی پاد آتکگ و چه لۆگا در آیگا اِنت، آییئے رَندا کپتنت. گۆن وت گوَشتِش: «بلکێن په گرێوگا کَبرئے سرا رئوت.»

32 بله مَریم همۆدا شت و سر بوت که ایسّا اۆدا اَت و آ دیستی. نون ایسّائے پادان کپت و گوَشتی: «او هُداوند! اگن تئو اِدا بوتێنئے، منی برات نمُرتگ‌اَت.» 33 وهدے ایسّایا مَریم گۆن آ یَهودیان که آییئے همراه اتنت گرێوان دیست، چه دلا آهے کَشّت و سکّ پَدَرْد بوت. 34 گوَشتی: «شما ایل‌آزَر کجا کبر کرتگ؟» گوَشتِش: «او هُداوند! بیا و بچار.» 35 چه ایسّائے چمّان اَرس رِتکنت. 36 یَهودی گوَشگا اتنت: «بچارێت چنکدر دۆستی بوتگ.» 37 چه آیان لهتێنا گوَشت: «اے مرد که کۆرئے چمّی بینا کرتنت، ایل‌آزَری چه مَرکا رَکّێنت نکرت؟»

38 رَندا، ایسّا اَنچش که چه دلا آه کَشّگا اَت، کَبرئے سرا آتک. کَبر، یک گارے اَت که ڈۆکے آییئے دپا اێر اَت. 39 ایسّایا گوَشت: «ڈۆکا دور کنێت.» ایل‌آزَرئے گهار مَرتایا گوَشت: «او واجه! آییئے مَرکا چار رۆچ گوَستگ و بۆَ کنت.» 40 ایسّایا پَسّئو دات: «من نگوَشت اگن ترا ایمان ببیت، هُدائے شان و شئوکتا گندئے؟» 41 گڑا ڈۆکِش چه کَبرئے دپا دور کرت، ایسّایا آسمانئے نێمگا چارت و گوَشتی: «او پت! تئیی شُگرا گران که منی هبرِت اِشکت. 42 من زانت که تئو مُدام منی هبرا گۆشَ دارئے، بله اے هبرُن په آ مردمان گوَشت که اِدا اۆشتاتگ‌اَنت، تان باور بکننت که تئو منا رئوان داتگ.» 43 چه اے هبران و رَند، ایسّایا گۆن بُرزێن تئوارے گوانک جت: «ایل‌آزَر! در کپ.» 44 هما مُردگ، که دست و پادی کپُنا اتنت و دێمی دَزمالێا پۆشتگ‌اَت، ڈنّا در آتک. ایسّایا گوَشت: «آییا پَچ کنێت، بِلّێتی که رئوت.»

45 مَریمئے گوَرا آتکگێن بازێن یَهودیان، وهدے ایسّائے اے کار دیست، آییئے سرا ایمانِش آورت. 46 بله لهتێن، پَریسیانی کِرّا شت و ایسّائے کرتگێن کارئے هالِش برت و سر کرت. 47 مزنێن دینی پێشوا و پَریسیان وتی سرۆکانی دیوانئے باسک لۆٹتنت و گوَشتِش: «ما چے کنگا اێن؟ اے مرد بازێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی پێش دارگا اِنت. 48 اگن آییا همے ڈئولا یله بدئیێن، سجّهێن آییئے سرا باورَ کننت، آ وهدی رومیَ کاینت و مئے کئوم و مزنێن پرستشگاها گرنت.» 49 چه آیان، کیاپا نامێن مردێا، که آ سالا مسترێن دینی پێشوا اَت، گوَشت: «شما چه بُن و بێها چیزّے نزانێت. 50 نزانێت که په شما، سَرجمێن کئومئے تباهیئے بدلا، شرتر همِش اِنت که کئومئے جاها یک مردمے بمریت.» 51 اے گپّ، آییا وتسر نگوَشت، چیا که آ سالا، کیاپا مسترێن دینی پێشوا اَت، آییا پێشگۆیی کرت که ایسّا باید اِنت په کئوما بمریت، 52 تهنا په آ کئوما نه، په هُدائے سجّهێن شِنگ و شانگێن چُکّان تان آیان یکجاه و یکراه بکنت. 53 چه آ رۆچا و رَند، آییئے کُشگئے بند و بستِش بُنگێج کرت. 54 چه اِد و رَند، دگه برے ایسّایا وتا یَهودیانی نیاما زاهر نکرت. گیابانئے نزّیکا، اِپراییم نامێن شهرێا، گۆن وتی مریدان شت و نِشت.

55 یَهودیانی سَرگوَزئے ایید نزّیک اَت و بازێن مردمے چه مُلکئے سجّهێن هَند و دَمگان، اورْشَلیما آتکگ‌اَت که چه اییدا پێسر پاکیزگیئے رسمان پوره بکننت. 56 آ ایسّائے جُست و پُرسا اتنت و مزنێن پرستشگاها گۆن یکدگرا گوَشگا اتنت: «بارێن، اے اییدا نئیئیت؟ شما چے گوَشێت؟» 57 بله مزنێن دینی پێشوایان و پَریسیان هُکم کرتگ‌اَت، هرکَسے که بزانت ایسّا کجا اِنت، هال بدنت تان آییا دَزگیر بکننت.