1 «باور کنێت، اگن کَسے چه پَسانی گواش و واڑئے دپا مپُتریت و چه دگه نێمگے کُپّ بکنت، بزان دُزّ و رَهزنے. 2 بله آ کَس که چه گواشئے دپا رئوت، پَسانی شپانک اِنت. 3 نِگهپان، گواشئے دپا په آییا پَچَ کنت و پَس آییئے تئوارا اِشکننت. آ وتی پَسان په نام گوانک و تئوارَ جنت و آیان ڈنّا بارت. 4 وهدے وتی پَسان ڈنّا بارت، وت پێسرَ بیت و پَس آییئے رَندا کپنت، چیا که آییئے تئوارا پَجّاهَ کارنت. 5 بێگانگانی رَندا نکپنت، چه آیانَ تچنت، چیا که بێگانگانی تئوارا پَجّاهَ نئیارنت و نزاننت.» 6 ایسّایا، اے مِسال په آیان پێش کرت، بله مردمان آییئے مکسد سَرکِچ نئوارت.

7 گڑا پدا گوَشتی: «باور کنێت، من پَسانی گواشئے دپ و دروازگ آن. 8 آ سجّهێن که چه من و پێسر آتکگ‌اَنت دُزّ و رَهزن اتنت*10‏:8 ایسّائے مکسد هما دگابازێن سرۆک اتنت که مردمانَ رێپێننت. و پَسان آیانی تئوار گۆش نداشت. 9 من دروازگ آن، هرکَس که چه منی راها بگوَزیت، رَکّیت. تۆکا رئوت یا ڈنّا، په چَراگاهے سرَ بیت. 10 دُزَّ کئیت تان دُزّی بکنت، بکُشیت و تباه بکنت، من آتکگان که مردمان زِندمان برسیت و سَرجمیا آییئے واهند ببنت.

11 «من نێکێن شپانک آن، نێکێن شپانک وتی ساها په پَسان نَدرَ کنت. 12 بله کَسے که په مُزّ کارَ کنت، پَسانی واهند نه‌اِنت. وهدے گندیت که گُرک دێم په پَسان پێداک اِنت، آیان یلهَ کنت و تچیت. آ وهدی، گُرک پَسانی سرا هَمله و اُرُشَ†10‏:12 اُرُش، بزان هَمله. بارت و آیان شِنگ و شانگَ کنت. 13 آ تچیت، چیا که په مُزّ کارَ کنت، پَسانی هئیالداریا نکنت.

14 «من نێکێن شپانک آن، من وتی پَسان جاهَ کاران و آ هم منا زاننت، 15 هما ڈئولا که پت منا زانت و من پتا زانان. من وتی ساها په پَسان نَدرَ کنان. 16 منا دگه پَس هم هست، که چه اے رمگا نه‌اَنت،‡10‏:16 اَسلیگێن یونانی نبشتانکَ گوَشیت: «چه اے گواشا نه‌اَنت». باید اِنت آیان هم بیاران. آ منی تئوارا اِشکننت و یک رمگ و یک شپانکَ بنت. 17 پت منا دۆستَ داریت، چیا که من وتی ساها نَدرَ کنان که پدا وتی جان و زِندئے واهند ببان. 18 هچکَس منی ساها چه من گپتَ نکنت، من گۆن وتی هُبّ و واهگا آییا نَدرَ کنان. منا وتی ساهئے دئیگئے اِهتیار وتا گۆن اِنت و پدا آییئے پِر تَرّێنگئے مستر هم وت آن. اے هُکم، منا پتا داتگ.»

19 اے هبرانی بارئوا، پدا یَهودیانی نیاما ناتِپاکی کپت. 20 بازێنے گوَشگا اَت: «آییا جِنّے پِر، گنۆکے، په چے آییئے هبران گۆشَ دارێت.» 21 آ دگه گوَشگا اتنت: «کَسێا که جِنّ پِر اِنت، اے ڈئولێن گپّ جتَ نکنت. جِنّ کۆران بینا کرتَ کنت؟»

22 وهدے اورْشَلیما، مزنێن پرستشگاهئے شُشت و شۆد و وَپْکئے§10‏:22 وَپْک، بزان چیزّے که په هُدایا گیشّێنگَ بیت. ایید آتک، زمستان اَت. 23 ایسّایا مزنێن پرستشگاها، سُلئیمانئے پێشجاها*10‏:23 پێشجاه، بزان پێشگاه، لۆگئے چاردیوال، سَهن. کَدَمَ جت. 24 یَهودی آییئے چپّ و چاگردا مُچّ بوت و گوَشگا اتنت: «تان کَدێن مارا اے ڈئولا شکّئے تها دارئے؟ اگن تئو مَسیه ائے، راست و پکّا بگوَش.» 25 ایسّایا گوَشت: «من شمارا گوَشتگ، بله باورَ نکنێت. آ کاران که من چه پتئے نێمگا کنان وت په من گواهیَ دئینت. 26 بله شما که منی پَس نه‌اێت، باورَ نکنێت. 27 منی پَس منی تئوارا اِشکننت، من آیان جاهَ کاران و منی رَندگیریا کننت. 28 من آیان نمیرانێن زِندَ بَکشان و آ هچبرَ نمرنت. کَسّ آیان چه من پَچ گپتَ نکنت. 29 هما پت، که اے منا بَکشتگ‌اَنتی، چه سجّهێنان مستر اِنت و هچکَس آیان چه منی پتئے دستا پَچ گپتَ نکنت. 30 من و منی پت یکّ اێن.»

31 پدا یَهودیان ڈۆک چِت که آییا سِنگسار بکننت. 32 ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «من چه پتئے نێمگا بازێن نێکێن کارے کرتگ، په کجام کارا منا سِنگسارَ کنێت؟» 33 یَهودیان درّاێنت: «په نێکێن کارێا ترا سِنگسارَ نکنێن، په تئیی کُپران اے کارا کنێن. تئو بنی آدمے ائے بله گوَشئے: ‹من هُدا آن.›» 34 ایسّایا گوَشت: «شمئے شَریَتا نئیاتکگ که هُدایا گوَشتگ: ‹شما چه هما شئور بُرّۆکێن†10‏:34 شئور بُرّۆک، بزان پئیسله کنۆک.هُدایان اێت›؟‡10‏:34 زَبور 82‏:6. اے هبرئے مانا اِش اِنت که هُدایی شئور بُرّگئے اِهتیار مردمان دئیگ بوتگ. 35 اگن آ مردم که هُدائے هبر په آیان رَستگ، ‹هُدا› گوَشگ بوتگ‌اَنت و زانێن که هُدائے پاکێن کتاب هچبرَ نکپیت و ناکارَ نبیت، 36 گڑا منا که پتا گچێن کرتگ و اے جهانا رئوان داتگ، چۆن کُپرئے بُهتاما§10‏:36 بُهتام، بزان ملامت، تُهمت. جنێت؟ آ هم تهنا په اے هبرا که من گوَشتگ: ‹هُدائے چُکّ آن.› 37 اگن من وتی پتئے کاران مکنان، په من ایمان مئیارێت. 38 بله اگن آیانی سرا کارَ کنان، تُرے اگن په من ایمان مئیارێت، په منی کاران ایمان بیارێت. آ وهدی، سَرکِچَ ورێت که پت منی جسم و جانا اِنت و من آییئے اَرواه و جَبینا.» 39 گڑا لۆٹتِش پدا آییا دَزگیر بکننت، بله ایسّا چه آیانی دَزرسا دور بوت.

40 رَندا چه اُرْدُنئے کئورا گوَست و هما جاگها شت و مَنت که پێسرا یَهیایا اۆدا پاکشۆدی داتگ‌اَت. 41 بازێن مردمے آییئے کِرّا آتک و گوَشتِش: «یَهیایا هچ مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی پێش نداشت، بله اے مردئے بارئوا هر چیزّے که گوَشتی راست اِنت.» 42 اۆدا بازێن مردمێا ایسّائے سرا ایمان آورت.