1 سَرگوَز*14‏:1 اِشیا سَرگوَزئے ایید پمێشکا گوَشنت که، چه مِسریانی چێردستیا یَهودیانی آزاتیئے وهدا، مَرکئے پرێشتگ چه یَهودی چُکّانی کُشگا سر گوَست. و بێهُمیرێن نانئے اییدا†14‏:1 بێهُمیرێن نانئے ایید، سَرگوَزئے اییدا رَند هپت رۆچئے تها گِرگَ بیت. دو رۆچ پَشت کپتگ‌اَت، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر، راه و نیمّۆنے شۆهاز کنگا اتنت تان گۆن رِپک و پَندَل، ایسّایا بگرنت و بکۆشارێننت. 2 بله گوَشتِش: «اییدئے رۆچان نه، چُش مبیت که مردم آشۆپ بکننت.»

3 ایسّا، بئیت‌اَنیایا هما شَمونئے لۆگا مهمان اَت که چه جُزامئے نادْراهیا دْراه بوتگ‌اَت. همۆدا، یک جنێنے گۆن سِنگ‌مَرمَرێن اَتردانێا ایسّائے گوَرا آتک، اَتردانا سُمبلئے‡14‏:3 سُمبل وشبۆێن گُل و پُلّے. گهتر و گران‌بهاێن اَتر مان اَت. آییا اَتردان پَچ کرت و اَتر، ایسّائے سرا چَنڈتنت. 4 اۆدا، لهتێن نِشتگێن مردم چه اے کارا وتی دلا نئوَشّ بوت و گوَشتِش: «چیا اے اَتر زئوال کنگ بوت؟ 5 اے اَتر، چه سێسَد دینارا گێشترا بها بوتگ‌اَت و زرّ، گریب و نێزگاران دئیگ بوتگ‌اتنت.» پمێشکا، نون آ جنێنا مئیاریگ کنگا اتنت. 6 بله ایسّایا گوَشت: «بِلّێتی، شما په چے اِشیا رَنجێنگا اێت؟ اے جنێنا گۆن من نێکیے کرتگ. 7 گریب و نێزگار، مُدام شمئے کِرّا اَنت و شما هروهد که بلۆٹێت گۆن آیان نێکی کرتَ کنێت، بله من هر وهد گۆن شما گۆن نه‌آن. 8 اِشیا په منی کبر کنگئے تئیاریا، وتی هِزمت سَرجم کرت و منی سرا اَتر چَنڈت. 9 شمارا راستێنَ گوَشان، سجّهێن دنیایا، هر کُنڈے که منی وشّێن مستاگ جار جنَگَ بیت، اے جنێن و اِشیئے کار هم یات کنگَ بیت.»

10 یَهودا اِسْکَریوتی، که چه ایسّائے دوازدهێن مریدان یکّے اَت، مزنێن دینی پێشوایانی کِرّا شت تانکه ایسّایا بدرۆهیت و آیانی دستا بدنت. 11 آ چه یَهودائے هبرئے اِشکنگا باز وشّ بوتنت و لبزِش کرت آییا چیزّے زَرّ بدئینت. نون، یَهودا گوَم و گێگێن وهد و مۆهێئے شۆهازا اَت که ایسّایا آیانی دستا بدنت.

12 بێهُمیرێن نانئے اییدئے ائولی رۆچا، که گوَرانڈئے کُربانیگ کنگئے رۆچ اَت، مریدان چه ایسّایا جُست کرت: «چے لۆٹئے، سَرگوَزئے اییدئے شامئے تئیاریا کجا بکنێن که تئو بوَرئے‌ای؟» 13 گڑا، ایسّایا چه مریدان دو کَس دێم دات و گوَشتی: «شهرا برئوێت، اۆدا مردے گندێت که آپی کونزگے گۆن اِنتی، آییئے پُشتا رئوان بێت. 14 هما لۆگا که آ رئوت، شما هم برئوێت و لۆگئے واهندا بگوَشێت: ‹استاد جُستَ کنت: مهمانهانه کجا اِنت که من گۆن وتی مریدان سَرگوَزئے شاما همۆدا بوَران؟› 15 آ مرد، شمارا وتی لۆگئے سَربُرا، پْراهێن بان و دیوانجاهے پێشَ داریت که اۆدا هر چیزّ هست و تئیار اِنت، شامئے تئیاریا همۆدا بکنێت.» 16 دوێن مرید شت و شهرا رَستنت. اۆدا، آیان هر چیزّ هما پئیما دیست که ایسّایا گوَشتگ‌اَت. سَرگوَزئے شامِش همۆدا تئیار کرت.

17 بێگاه که بوت، ایسّا گۆن دوازدهێن مریدان همۆدا آتک. 18 وهدے پَرزۆنَگئے سرا نِشتگ‌اتنت و شام ورگا اتنت، گوَشتی: «باور کنێت، چه شما یکّے که انّون گۆن من نِشتگ و شام ورگا اِنت، منا دْرۆهیت و دژمنانی دستا دنت.» 19 مرید پرێشان و دِلتپرکه§14‏:19 دِلتَپَرکَه، بزان پرێشان، دِلتْرَکّ. بوتنت و باریگ باریگا جُستِش کرت: «واجه! من وه نه‌آن، نه؟» 20 ایسّایا پَسّئو دات: «چه شما دوازدهێنان یکّے، هما که انّون گۆن من همکاسگ اِنت.» 21 چیا که هما ڈئولا که نبیسگ بوتگ، انسانئے چُکّ چه اے دنیایا رئوگی اِنت، بله بَژن و اَپسۆز په هماییا که انسانئے چُکّا دْرۆهیت. په آییا شرتر اَت که هچبر چه ماتا پێدا مبوتێن.

22 وهدے شام ورگا اتنت، ایسّایا نَگنے زرت، شُگری گپت، چُنڈ چُنڈ کرت و مریدانا داتی. گوَشتی: «بزورێت! اے منی جسم اِنت.» 23 پدا جامے زرتی، هُدائے شُگری گپت، مریدانا داتی و سجّهێنان چه آ جاما نۆشِت. 24 نون گوَشتی: «اے منی نۆکێن اَهد و کَرارئے هۆن اِنت که په بازێنێا رێچگَ بیت. 25 شمارا راستێنَ گوَشان، نون دگه برے انگورئے دَهل و سَمَرا ننۆشان تان هما رۆچا که هُدائے بادشاهیا پدا بنۆشانی.» 26 هُدائے سِپَت و سَنایا*14‏:26 بزان زَبور 115‏–118. رَند، دێم په زئیتونئے کۆها راه گپتنت.

27 ایسّایا گۆن مریدان گوَشت: «شما سجّهێن ٹَگلَ ورێت و منا یلهَ کنێت. چیا که نبیسگ بوتگ: من شپانکا جنان و پس شِنگ و شانگَ بنت.†14‏:27 زَکَریا نبیئے کتاب 13‏:7. 28 بله زندگ بئیگ و جاه جنَگا رَند، چه شما پێسر جَلیلا رئوان.» 29 پِتْرُسا درّاێنت: «اگن سجّهێن ٹَگل بوَرنت و ترا یله بدئینت، من هچبر ٹَگلَ نئوَران.» 30 ایسّایا گوَشت: «ترا راستێنَ گوَشان، همے مرۆچی، هئو اِنشپی، تئو، تئیی جند، چه کرۆسئے دومی بانگا پێسر، منی پَجّاه آرگا سئے رَندا اِنکارَ کنئے و نمَنّئے.» 31 پِتْرُسا په دلجمی گوَشت: «اگن گۆن تئو منی سر هم برئوت، چه تئیی پَجّاه آرگا هچبرَ نبجّان.» اے دگه سجّهێن مریدان هم اَنچش گوَشت.

32 ایسّا و آییئے مرید، جِتْسیمانی نامێن جاگهێا شتنت. گۆن آیان گوَشتی: «همِدا بدارێت، منَ رئوان و دْوا کنان.» 33 پِتْرُس، آکوب و یوهَنّایی وتی همراه کرتنت. اَناگت، یک مزنێن اندۆه و بێتاهیریے‡14‏:33 بێتاهیری، بزان بے‌آرامی، بێکراری. آییئے جسم و جانا نِشت. 34 گۆن آیان گوَشتی: «سکّ پرێشان آن، گَم و اَندۆهان منا مَرکیگ کرتگ، شما اِدا بدارێت، مئوپسێت و آگاه و هُژّار بێت.» 35 چه اۆدا کمّے دێمترا شت، دێم په چێر کپت و دْوا کنان گوَشتی: «او منی پت! اگن بوتَ کنت، اے سکّێن ساهتا چه منی سرا بٹَگلێن.» 36 پدا گوَشتی: «ابّا، او منی پت! تئیی دستا هر چیزّ بوتَ کنت، اے سکّیانی جام و پیالها چه من دور کن و بٹَگلێن. بله آ ڈئولا نه که منَ لۆٹان، هما ڈئولا که تئو لۆٹئے.» 37 وهدے ایسّا پِر ترّت، دیستی که آ واب اَنت. گڑا گۆن شَمون پِتْرُسا گوَشتی: «شَمون! واب ائے؟ نبوت یک ساهتے هم آگاه بمانئے؟ 38 هُژّار بێت و دْوا کنێت تانکه آزمایش و چَکّاسا مکپێت. روه، تئیار و مُرادیگ اِنت، بله جسم نِزۆر و ناتوان.» 39 یک برے پدا په دْوا کنگا شت و هما دْوایی کرت. 40 وهدے پِر ترّت، دیستی پدا واب اَنت. آیانی چمّ رُهێزگ و وابێنگ اتنت و نزانتِش آییا چے پَسّئو بدئینت. 41 سئیمی رَندا، پدا مریدانی کِرّا آتک و گوَشتی: «اَنگت هم وپتگ و آرام کنگا اێت؟ بَسّ اِنت! آ وهد و ساهت رَستگ. نون انسانئے چُکّ درۆهگ و گُنهکارانی دستا دئیگَ بیت. 42 پاد آێت برئوێن! آ که منا درۆهیت، پێداک اِنت.»

43 ایسّا اَنگت هبرا اَت که چه دوازدهێن مریدان یکّے، بزان یَهودا، آتک و رَست. آییا رُمبے مردم همراه اَت که زَهم و لَٹِّش گۆن اَت. اے رُمب، چه مزنێن دینی پێشوا، شَریَتئے زانۆگر و کئومئے کماشانی نێمگا راه دئیگ بوتگ‌اَت. 44 یَهودایا آیانا اے نشانی داتگ‌اَت: «هماییا که منَ چُکّان، ایسّا هما اِنت. آییا دَزگیر کنێت و گۆن مُهر و مُهکمێن نِگهپانیے ببرێت.»

45 گڑا، یَهودا تچکاتچک ایسّائے کِرّا آتک و گوَشتی: «او استاد!» رَندا، ایسّایی چُکِّت. 46 یَهودائے همراهان ایسّا گپت و دَزگیر کرت. 47 چه ایسّائے همراهان یکّێا وتی زَهم کَشّت و مسترێن دینی پێشوائے نئوکرئے سرا اُرُش§14‏:47 اُرُش، بزان هَمله. برت و آییئے گۆشی سِست. 48 ایسّایا گۆن هما مردمان که آییئے دَزگیر کنگا آتکگ‌اتنت، گوَشت: «زانا، من یاگی و رهزنے آن که گۆن زَهم و لَٹّان په منی گِرگا آتکگێت؟ 49 من هر رۆچ، شمئے دێما مزنێن پرستشگاها تالیم داتگ و شما منا نگپتگ. بله پاکێن کتابانی هبر باید اِنت سَرجم ببنت.» 50 آ وهدی، مریدان آ یله دات و جِستنت. 51 ورناے که لیلُمێن*14‏:51 لیلُم، گُدئے تَهرے که اَنگرێزیا «لینِن» گوَشگَ بیت. جامگے گوَرا اَتی و بسّ، ایسّائے رَندا گۆن کپت، آاِش هم گپت. 52 بله دَزگیر کنگئے وهدا، آییئے جامگ لَکُشت و آ جاندَرا تتک.

53 ایسّائے دَزگیر کنۆکان، ایسّا زرت و مسترێن دینی پێشوائے کِرّا برت، همۆدا اے دگه مزنێن دینی پێشوا، کئومئے کماش و شَریَتئے زانۆگر مُچّ اتنت. 54 پِتْرُس هم دور دورا ایسّائے رَندا رئوان اَت، مسترێن دینی پێشوائے لۆگئے پێشجاها پُترت و گۆن هِزمتکاران آسئے کِرّا نِشت و دستانی تاپگا لگّت. 55 مزنێن دینی پێشوا و سرۆکانی دیوانئے سجّهێن باسک،†14‏:55 باسک، بزان اُزْو، مِمبر. په ایسّائے مَرکئے سِزا دئیگا شاهدیئے شۆهازا اتنت، بله شاهد نێست‌اَت. 56 بازێنێا، درۆگێن شاهدی دات، بله آیانی هبر گۆن یکدومیا یکّ و همدَپ نه‌اتنت. 57 دگه لهتێن، په درۆگێن شاهدی دئیگا پاد آتک و گوَشتِش: 58 «ما اِشکتگ که اے مردا گوَشتگ: ‹من انسانئے اڈّ کرتگێن اے مزنێن پرستشگاها کرۆجان و پرۆشان و سئے رۆچئے تها یکّے بندان که انسانئے جۆڑێنتگێنَ نبیت.›» 59 بله آ شاهدانی هبر هم یک ڈئولا نه‌اتنت. 60 مسترێن دینی پێشوا پاد آتک و سجّهێنانی دێما چه ایسّایا جُستی کرت: «تئیی بارئوا چۆنێن شاهدی دئیگا اَنت؟ اِشانی هچ پَسّئوَ ندئیئے؟» 61 بله ایسّا بێتئوار اَت و هچ پَسّئوے نداتی. مسترێن دینی پێشوایا پدا چه آییا جُست کرت و گوَشتی: «تئو هما مَسیه، مَزَن‌شانێن هُدائے چُکّ ائے؟!» 62 ایسّایا پَسّئو دات: «من هما آن، شما یک رۆچے گندێت که انسانئے چُکّ، زۆراورێن هُدائے راستێن نێمگا نِشتگ. چه آسمانئے جمبرانی تها هم کئیت.» 63 مسترێن دینی پێشوایا وتی گوَرئے جامگ دِرت و گوَشتی: «اَنگت هم مارا شاهد پکار اِنت؟ 64 شما وت اِشیئے کُپر اِشکت. نون شمئے شئور و سَلاه چی اِنت؟» سجّهێنان درّاێنت: «اِشیئے سِزا مَرک اِنت.» 65 چه آیان لهتێنا، ایسّائے دپ و دێمان تُه کرت،‡14‏:65 تُه کنگ، بزان تُک کنگ. آییئے چمِّش بستنت، مُشت و شَهماتِش جت و گوَشتِش: «نون پئیگمبری کن!» سپاهیگان، آ گپت و گۆن لَٹّ و شَهماتان مان بست.

66 آ وهدا که پِتْرُس، جَهلا، پێشجاها نِشتگ‌اَت، چه مسترێن دینی پێشوائے مۆلدان یکّے آتک. 67 پِتْرُسی دیست که آسئے دێما نِشتگ و وتا گرم کنگا اِنت. آییئے نێمگا رُگورُگو چارت و گوَشتی: «تئو هم ایسّا ناسِریئے همراه بوتگئے!» 68 بله آییا نمَنِّت و گوَشتی: «نه، منَ نزانان و سرپدَ نبان که تئو چے گوَشگا ائے.» گۆن اے هبرا، دێم په دروازگا رهادگ بوت. همے دمانا کرۆسا بانگ دات. 69 آ مۆلدا یک برے پدا پِتْرُس دیست و گۆن آیان که اۆدا اۆشتاتگ‌اتنت، گوَشتی: «اے مرد هم چه همایان اِنت!» 70 بله پِتْرُسا پدا نمَنِّت. کمّے رَندترا، آ که اۆدا اۆشتاتگ‌اتنت، پدا گۆن پِتْرُسا گوَشتِش: «اَلّما تئو چه همایان ائے، چیا که تئو هم جَلیلیے ائے.» 71 بله پِتْرُسا سئوگند وارت و گوَشت: «منی سرا هُدائے نالَت بات اگن درۆگ ببندان. اے مردا که شما گوَشێت، منیَ نزانان.» 72 همے دمانا کرۆسا دومی بانگ دات. نون پِتْرُس، ایسّائے هما هبرئے یات و تْرانگا کپت که گوَشتگ‌اَتی: «چه کرۆسئے دومی بانگا پێسر، سئے رَندا منی پَجّاه آرگا اِنکارَ کنئے.» نون دلرنج بوت و سکّ گرێتی.