1 او هُداوند! گۆن همایان بمڑ که گۆن منَ مڑنت و

2 وتی کَسان و مزنێن اسپران بزور و

3 په آیان که منی رندا کپتگ‌اَنت

منی اَرواها بگوَش:

4 آ که منی زِندئے تباهیئے رندا اَنت،

آ که په منی تاوانا پندلَ جۆڑێننت،

5 چُش که پُگ و پلار گواتئے دێما،

6 راهِش تهارۆک و لَکُشانک بات و

7 چیا که مُپت و ناهکّا په من دامِش چێر گێتکگ و

8 اَناگت تباهی‌اِش چَکّا کپات و

9 گڑا منی اَرواه هُداوندئے بارگاها شادهیَ کنت و

10 آ وهدا هر بند و بۆگُن گوانکَ جنت:

تئو نێزگارا چه زۆراورترێنا رَکّێنئے و

11 بدواه و بێرهمێن شاهد جاهَ جننت و

12 نێکیئے بدلا گۆن من بدیَ کننت و

13 بله وهدے آ نادْراه اتنت،

وهدے منی دْوا بێپسّئو منتنت

14 گرێوان بوتان،

سر جَهل و مۆتک آران بوتان،

15 بله وهدے ٹگلُن وارت پَست و لگۆر گۆن مزنێن شادهیے مُچّ بوتنت،

16 چۆ هُداناباوران، آیان وتی مسکرا گێش کنانَ کرت و

17 او هُداوند! تان کدێنَ نندئے و چارئے؟

18 گڑا مزنێن دیوانا تئیی شُگرا گران،

19 مئیل که پرێبکارێن دژمن

مئیل هما که مُپت و ناهکّا چه من بێزار اَنت

20 چیا که په سُهل و اێمنی هبرَ نکننت،

21 دپا په من پَچَ رێچنت و گوَشنت: «هه، هه، هه!

22 او هُداوند! تئو اے دیستگ، چُپّ و بێتئوار مبئے.

هُداوندا! چه من دور مبئے.

23 آگاه بئے و په منی دادرسیا جاه بجن.

24 او منی هُداوندێن هُدا! په وتی اَدلئیگی گناهئے بُهتاما چه من ٹگلێن،

25 مئیل وتی دلا بگوَشنت: «هه، هه، هه! په وتی اَرمانا رستێن.»

26 هرکَس که منی مُسیبتانی سرا شادهیَ کنت

آ که وتا چه من بُرزترَ کننت

27 آ که واهگِش منی بێمئیاری اِنت

مُدام بگوَشاتنت: «هُداوند مزن اِنت

28 گڑا زبانُن سجّهێن رۆچا تئیی اَدلا گوانکَ جنت،