36
هُدائے مِهر چنکدر پُراَرزش اِنت
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. هُداوندئے هزمتکار داوودئے زَبور.
1 گناه، بدکارا مان آییئے دلئے جُهلانکیا گوانکَ جنت،
آییئے چمّان هُداتُرسی نێست.
2 چیا که آ وتی جندئے دلا همینچک وتی تئوسیپا کنت،
که وتی گناها نزانت و چه آییا نپرت کرتَ نکنت.
3 دپئے هبری بدی و پرێب اِنت،
چه اگلمندی و نێک‌کاریا دستی شُشتگ.
4 تنتنا وتی گندل و بسترا پندلَ سازیت،
گُنهکاریئے راهی گپتگ و
بدیا یلهَ نکنت.
5 او هُداوند! تئیی مِهر اَرشا رسیت و
وپاداری تان جمبران.
6 تئیی اَدل و راستی بُرزترێن کۆهانی ڈئولا اِنت و
اِنساپ، مزنێن جُهلانکیانی.
او هُداوند! تئو ائے که انسان و هئیوانئے رَکّێنۆک ائے.
7 او هُدا! تئیی مِهر چنکدر پُراَرزش اِنت،
بنی آدم تئیی بانزُلانی ساهگا پناهَ گیپت.
8 آ چه تئیی بارگاهئے سررێچێن نیامتان سێرَ بنت و
چه وتی لزّتانی کئورا آیان سێراپَ کنئے.
9 چیا که زِندمانئے سرچمّگ تئو ائے و
چه تئیی نورا اِنت که نورَ گِندێن.
10 په وتی دۆستداران وتی مِهرا مُدام برجاه دار و
اَدل و راستیا په نێکدلان.
11 پُرکِبرانی پاد منی سرا اێر مبات،
بدکارانی دست منا سرگردان مکنات.
12 بچار بدکار چِه پئیما کپتگ‌اَنت،
هاکا سرشکون و پاد آتکَ نکننت.