38
او هُداوند! منا یله مکن
داوودئے زَبور. دَزبندیے.
1 او هُداوند! منا گۆن وتی هِژما هکّل مدئے و
گۆن وتی گَزبا نِهرّ.
2 چیا که تئیی تیران منی جان سُپتگ و
تئیی دستئے زۆر منی سرا کپتگ.
3 چه تئیی گَزبا منی جسم و جانا هچ دْراهیے پَشت نکپتگ و
چه گناها، مان هَڈّان هم سلامتیے.
4 منی مئیارباری چه سرا سر گوَستگ،
گرانێن بارێئے پئیما چه تاگتا گێش اِنت.
5 چه منی اَهمکیا
ٹپُّن بۆ گپتگ و بَژناک اَنت.
6 پوره کُمپ و دوتل آن،
سجّهێن رۆچا ماتم کنانا گردان.
7 سرێنا سۆچناکێن دردے تئورێنگا اِنت و
جسما دْراهیے نێست.
8 من آجز آن و درُشگ بوتگان،
چه دلئے آشۆپا نالان.
9 او هُداوند! منی سجّهێن اَرمان تئیی دێما اَنت،
آهسرد و گینسارتُن چه تئو چێر نه‌اَنت.
10 دلُن مان سێنَگا کُپ کُپّا اِنت،
واک و توانُن در شتگ،
چمّانی رُژنایی هم گار اِنت.
11 دۆست و همبلُن ٹَپّانی سئوَبا چه من وتا کرّے دارنت و
نزّیکێن هم دور اۆشتاتگ‌اَنت.
12 آ که منی کۆشئے رندا اَنت، دام چێرَ کننت،
بدواه منی گُمسار کنگئے هبرا کننت و
سجّهێن رۆچا پندلَ سازنت.
13 بله من کرّێئے پئیما آن که نه‌اِشکنت و
گنگێئے پئیما که بێتئوار اِنت.
14 په راستی من اَنچێن مردمێئے ڈئولا آن که نه‌اِشکنت و
دپا پَسّئوے نێستی.
15 او هُداوند! په تئییگی اِنت که ودارا آن.
او هُداوند، منی هُدا! اے تئو ائے که پَسّئوَ دئیئے.
16 چیا که گوَشتُن: «وهدے پادُنَ لرزیت،
هما مردمان منی سرا شادهی کنگا مئیل
که وتا چه من مسترَ زاننت.»
17 چیا که کپگی آن و
منی درد مُدام گۆن من گۆن اِنت.
18 وتی مئیارباریا مَنّان و
چه وتی گناها سکّ پدرد آن.
19 سرزۆر و سلامت اَنت، آ که منی دژمن اَنت،
بازێنے بے سئوَبا چه من نپرتَ کنت.
20 آ که نێکیئے بدلا گۆن من بدیَ کننت،
منی دژمن و بُهتام جنۆک اَنت، چیا که من نێکیئے رندا آن.
21 او هُداوند! منا یله مکن.
او منی هُدا! چه من دور مبئے.
22 او هُداوند، منی رَکّێنۆک!
په منی مَدَتا اشتاپ کن.