65
هُدائے کئور سررێچ اِنت
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. داوودئے زَبور. سئوتے.
1 او هُدا! سَهیونا ستا و سنا تئیی ودارا اِنت،
گۆن تئو مئے کئول پورهَ بنت.
2 او تئو که دْوایانَ اشکنئے!
سجّهێن مردم دێم په تئو کاینت.
3 آ وهدا که گناه منی سرا لُمبتنت،
تئو مارا بکشِت.
4 بَهتاور هما اِنت که تئوی گچێنَ کنئے و وتی بارگاها کارئے
تانکه همۆدا جهمنند ببیت.
چه تئیی درگاهئے نێکیا سێراپ باتێن،
چه تئیی پرستشگاهئے پاکیا.
5 گۆن وتی باکمالێن کاران، مارا په اَدل و اِنساپ پسّئوَ دئیئے.
او مئے رَکّێنۆکێن هُدا!
زمینئے چار کُنڈ و دوردست‌ترێن دریایانی اُمێت گۆن تئو اِنت.
6 تئو ائے که گۆن وتی زۆر و واکا کۆهِت جۆڑێنتگ‌اَنت و
وتا گۆن کدرتا سِلَهبندِت کرتگ،
7 دریایانی گُرَّگِت آرام کرتنت،
مئوجانی تئوار و کئومانی آشۆپ.
8 زمینئے چار کُنڈا نندۆک چه تئیی نشانیان هئیران اَنت،
تئو شَگرب و مَگربا پرمائے که شادمانیئے کوکّارا بکننت.
9 تئو زمینئے هئیالداریا کنئے،
آییا آپَ دئیئے و آبادَ کنئے.
هُدائے کئور سررێچ اِنت
تئو مردمان گندمَ بَکشئے
چیا که تئیی شئور همے بوتگ.
10 تئو زمینئے پَلان*65:10 پَل، بزان ڈگارئے ننگار کنگا رند، هما دْراجێن بُرز و جَهلی که آیانی تها کشار کشگَ بیت. آپَ دئیئے و
ڈگارا همدستَ کنئے،
گۆن گوارگا نرمیَ کنئے و
رُست و ردۆما برکتَ دئیئے.
11 گۆن وتی نێکیا سالا تاجے سرا دئیئے،
تئیی پادراه هم چه برکتا سررێچ اَنت.
12 گیابانانی چَراگاه آبادَ بنت و
کۆهان وتی سرێن په شادمانی بستگ‌اَنت.
13 ڈگاران وتا گۆن رمَگان پۆشێنتگ و
دَرَگان گۆن گندما،
شادمانیئے کوکّارا بُرزَ کننت و سئوتَ جننت.