66
تئیی کار باکمال اَنت
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. سئوتے. زَبورے.
1 او زمینئے سجّهێن مردمان! په هُدایا شادهیئے گوانکا بجنێت.
2 آییئے نامئے مزنیا نازێنێت و
آییئے شان و شئوکتا ستا کنێت.
3 هُدایا بگوَشێت: «تئیی کار چنکدر باکمال اَنت.
تئیی واک و کدرتئے مزنیئے سئوَبا
دژمن تئیی دێما هاکا کپنت.
4 زمینئے سجّهێن مردم ترا سُجدهَ کننت و
ترا نازێننت.
هئو! تئیی ناما ساڑاینت.» اۆشت...
5 بیاێت و بچارێت که هُدایا چے کرتگ،
اَجبێن کار په بنی آدما.
6 دریایی هُشک کرت و
هُدائے کئوم اۆدا پاد پئیادکا چه کئورا گوَست،
آییئے بارگاها شادمانی بکنێن.
7 آ گۆن وتی کدرتا تان اَبد بادشاهیَ کنت،
چمّی گۆن کئومان اِنت.
سرکش آییئے هلاپا پاد مئیاینت. اۆشت...
8 او کئومان! مئے هُدایا ستا کنێت،
په بُرزتئواری بنازێنێتی.
9 مئے زِندی رَکّێنتگ و
پادی چه ٹگَلَگا داشتگ‌اَنت.
10 او هُدا! چیا که تئو مارا چکّاسِتگ،
تئو مارا نُگرهئے پئیما پلگارتگ.
11 تئو مارا داما دئور داتگ و
مئے گردنا مزنێن بارے اشتگ.
12 چه تئیی رزایا مردمان مارا سَرجمیا لگتمال کرتگ،
چه آپ و آسا گوَستگێن،
بله مارا سرسبزێن جاهێا آورتگِت.
13 گۆن سۆچگی کُربانیگان تئیی درگاها کایان و
گۆن تئو وتی کئولان پورهَ کنان،
14 هما کئول که لُنٹان واده داتگ و دپا گوَشتگ‌اَنت
سکّی و سۆریانی وهدا.
15 پزّۆرێن دلوَتان سۆچگی کُربانیگَ کنان،
گۆن گوَرانڈانی کُربانیگئے دوتّان،
په تئو پس و گۆک ندرَ کنان. اۆشت...
16 او سجّهێن هُداتُرسان! بیاێت و بِشکنێت،
هما چیزّانَ گوَشان که په من کرتگ‌اَنتی.
17 گۆن وتی دپا آییئے کِرّا پریاتُن کرتگ،
آییئے ستا و سنا منی زبانا اَت.
18 اگن بدیے منی دلا بوتێن
هُداوندا منی هبر گۆش نداشتگ‌اَت.
19 بله هُدایا په راستی اِشکتگ و
منی دْوائے تئواری گۆش داشتگ.
20 هُدایا ستا بات که چه منی دْوایا نادلگۆش نبوتگ و
وتی مِهری چه من دور نداشتگ.