82
نزۆرانی هَکّا بگرێت
اَساپئے زَبور.
1 هُدا، وتی هُدایی بارگاها برجم اِنت،
«هُدایانی» دیوانا دادرسیَ کنت.
2 تان کدێن په نااِنساپی شئورَ بُرّێت؟
تان کدێن بدکارانی بدلا بێت؟ اۆشت...
3 نزۆر و چۆرئوانی دادرسیا بکنێت و
گریب و سِتم دیستگێنانی هکّا بگرێت.
4 نێزگار و هاجتمندان برَکّێنێت و
چه بدکارانی دستا آزات کنێت.
5 اے «هُدا» هچَّ نزاننت و سرپدَ نبنت،
تهاریا سرگردان اَنت و
زمینئے سجّهێن بُنیاد لرزگا اَنت.
6 گوَشتُن: «شما ‹هُدا› اێت و
شما سجّهێن، بُرزێن اَرشئے هُدائے چُکّ اێت،
7 بله مردمانی پئیما مرێت و
شهزادگانی پئیما سرشکونَ بێت.»
8 او هُدا! جاه جن و زمینئے دادرسیا بکن،
که سجّهێن کئوم تئیی میراس اَنت.