85
زندَ نبَکشئے؟
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. کۆرهئے چُکّانی زَبور.
1 او هُداوند! تئو وتی سرڈگارا رهمت گوَرت و
آکوبئے گوَستگێن وشبهتی پدا پِر ترّێنت.
2 تئو وتی کئومئے مئیارباری بَکشِتنت و
آیانی سجّهێن گناه پۆشِتنت. اۆشت...
3 تئو وتی سجّهێن گَزب پُشتا دئور دات و
وتی هِژمئے آس تۆست.
4 او مئے رَکّێنۆکێن هُدا!
گۆن ما وشّان بئے و
وتی گَزبا چه ما دور کن.
5 تان اَبد گۆن ما زهرَ بئے؟
وتی هِژما نَسلانی نَسل دْراجکشَّ کنئے؟
6 مارا پدا زندَ نبَکشئے
که تئیی کئوم تئیی بارگاها شادهی بکنت؟
7 او هُداوند! وتی مِهرا مارا پێش بدار و
مارا هما رَکّێنگا ببَکش که چه تئیی نێمگا اِنت.
8 هر چیزّ که هُداوندێن هُدا گوَشیت، من گۆشَ داران،
چیا که په وتی کئوما اێمنیئے کئولا دنت، په وتی وپاداران،
چۆ مبیت که آ اَهمکیئے راها پِر بترّنت.
9 بێشَکّ، آ مردمانی رَکّێنگ نزّیک اِنت که چه هُدایا تُرسَنت،
تان مئے سرڈگار چه آییئے شان و شئوکتا سررێچ ببیت.
10 مِهر و وپاداری یکدگرا دُچارَ کپنت،
اَدل و اێمنی یکدومیا چُکّنت.
11 وپاداری چه زمینا رُدیت و
اَدل چه آسمانا جهلادَ چاریت.
12 بێشَکّ، هُداوند نێکێن چیزَّ بَکشیت و
مئے زمین آییئے بَر و سَمرا کاریت.
13 اَدل، آییئے دێما رئوانَ بیت و
په آییئے گامان راهے تئیارَ کنت.