94
پاد آ، او زمینئے دادرس!
1 او بێرگیرێن هُدا! او هُداوند!
او بێرگیرێن هُدا! وتی شان و شئوکتا زاهر کن.
2 پاد آ، او زمینئے دادرس!
پُرکِبر و گُروناکان سزا دئے.
3 تان کدێن، او هُداوند!
بدکار تان کدێن سرزۆر ببنت؟
4 اے مردم گۆن کِبرے هبرَ کننت،
سجّهێن بدکار بٹاکَ جننت.
5 او هُداوند! تئیی کئوما پادمالَ کننت و
تئیی میراسا آزارَ دئینت.
6 جنۆزام و درامدانَ کُشنت و
چۆرئوان هلاکَ کننت.
7 گوَشنت: «هُداوندَ نگندیت،
آکوبئے هُدا سرپدَ نبیت».
8 سرپد بێت، او کئومئے نازانتان!
او جاهلان! کدێن آکِلَ بێت؟
9 آ که گۆشی اَڈّ کرتگ، نه‌اشکنت؟
و آ که چمّی اَڈّ کرتگ، نگندیت؟
10 آ کَس که کئومان سزا دنت، آیان اَدبَ نکنت؟
و آ کَس که بنی آدما زانتَ بَکشیت، وتا زانت و زانگی نێست؟
11 هُداوند انسانئے سجّهێن پگرانَ زانت،
آ زانت که ناهودگ و ناکار اَنت.
12 او هُداوند! بَهتاور اِنت هما که تئو آییا اَدبَ کنئے،
هما که تئو گۆن وتی شَریَتا آییا تالیمَ دئیئے.
13 تئو آییا چه سکّێن رۆچانَ رَکّێنئے،
تان هما وهدا که په بدکاران کَلّے کۆچگ ببیت.
14 چیا که هُداوند وتی کئوما یلهَ نکنت و
وتی میراسا دئورَ ندنت.
15 دادرسی پدا په اِنساپَ بیت،
سجّهێن نێکدل اِنساپئے رَندگیریا کننت.
16 کئے اِنت که په منیگی بدکارانی دێما پاد بیئیت؟
کئے اِنت که په منیگی رَدکارانی دێما بۆشتیت؟
17 اگن هُداوند منی کُمک مبوتێن،
من زوتّ مَرکئے بێتئواریا بُکّتگ‌اتان.
18 وهدے گوَشتُن: «منی پاد ٹگلگا اِنت»،
تئیی مِهرا، او هُداوند، منا چه کپگا داشت.
19 وهدے سرگَردانَ بان،
تئیی داتگێن دلبَڈّی منا شادمانَ کنت.
20 چُشێن بےانساپێن هاکمے گۆن تئو یک و تِپاک بوتَ کنت که
گۆن وتی هُکم و کانونان نااِنساپیَ کاریت؟
21 آیانی ٹۆلی پهرێزکارانی هلاپا همدست و همکارَ بنت و
بێگناهان مرکئے سزا دئینت.
22 بله هُداوند منی کلات اِنت،
منی هُدا، منی تلار، منی پناهگاه.
23 هُدا، آیانی گناهان همایانی جندئے سرا پرَ ترّێنیت و
آیان، آیانی جندئے بدێن کارانی تها گار و گُمسارَ کنت.
هئو، مئے هُداوند آیان گار و تباهَ کنت.