1 گڑا من دیست که چه دریایا رسترے چست بئیگا اَت. ده کانٹ و هپت سَرَگی پِر اَت. کانٹانی سرا ده تاج اتنت و آییئے هر سرگئے سرا کُپری نام پِر اَت. 2 همے رستر که من دیست، پُلنگێئے ڈئولا اَت. پادی پوره مَمّی* 13‏:2 مَمّ هئیوانے که پارسیا خِرس گوَشنتی. پادانی پئیما اتنت و دپی شێری دپێئے پئیما. اژدیایا وتی زۆر، وتی تهت و وتی بلاهێن اِهتیار اِشیارا داتنت. 3 رسترئے یک سَرَگێا گوَشئیگا کُشۆکێن ٹَپّے پِر اَت، بله کُشۆکێن ٹَپّ دْراه بوتگ‌اَت. سجّهێن زمین هئیران بوت و رسترئے رَندگیری‌ای کرت. 4 آیان همے اژدیا پرستش کرت چیا که رسترارا اِهتیاری داتگ‌اَت و رسترِش پرستش کرت و گوَشتِش: «کئے رسترئے ڈئولا اِنت؟ کئے گۆن اِشیا جنگ کرتَ کنت؟» 5 رسترا دپے دئیگ بوتگ‌اَت که بٹاک جنَگ و کُپرێن هبر کنگا اَت و اِهتیار دئیگ بوتگ‌اَت که تان چِلّ و دو ماها هرچے که کنگَ لۆٹیت، بکنت. 6 اِشیا وتی دپ، هُدا، هُدائے نام و آییئے منندجاهئے هلاپا، بزان همایانی هلاپا په کُپر کنگا پَچ کرت که اَرشا نِشتگ‌اَنت. 7 آییا اجازت دئیگ بوت که هُدائے پَلگارتگێن مردمانی هلاپا جنْگ و جدال چست بکنت و آیان پرۆش بدنت. آییا هر کَبیله، کئوم، زبان و راجئے سرا اِهتیار دئیگ بوت. 8 زمینئے سرا نِشتگێن سجّهێن مردم رسترا پرستشَ کننت، آ سجّهێن که آیانی نام دنیائے اَڈّ بئیگا پێسر «زِندئے کتابئے» تها، گوَرانڈئے کتابا نبشته کنگ نبوتگ‌اتنت، هما گوَرانڈ که هلار کنگ بوتگ‌اَت. 9 هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت.

11 گڑا من دگه رسترے دیست که چه زمینا چست بئیگا اَت. اِشیا گوَرانڈێئے ڈئولا دو کانٹ پِر اَت بله اژدیائے ڈئولا هبرا اَت. 12 اِشیا ائولی رسترئے سجّهێن اِهتیار گۆن اَت و چه هماییئے نێمگا کار کنگا اَت. زمین و زمینئے سرا نِشتگێن مردمی پرماتنت که ائولی رسترئے پرستشا بکننت، هماییئے که کُشۆکێن ٹَپّی دْراه بوتگ‌اَت. 13 اِشیا مزنێن نشانی پێشَ داشت، آسی هم چه آسمانا تان زمینا مهلوکئے چمّانی دێما اێرَ گێتک. 14 اے نشانیانی سئوَبا که اِشیا رسترئے دێما پێش دارگئے اجازت دئیگ بوت، اِشیا زمینئے سرا نِشتگێن مردم رَدَ داتنت. هُکمی داتنت که «هما رسترئے شرپا بُتے جۆڑ کنێت که زهمے لگّتگی، ٹَپّیگ بوتگ بله اَنگت زندگ منتگ.» 15 دومی رسترا اجازت دئیگ بوت که ائولی رسترئے بُتا ساه مان بکنت تانکه ائولی رسترئے بُت هبر هم کرت بکنت و همایان بُکۆشارێنیت که اے بُتا پرستشَ نکننت. 16 اِشیا سجّهێن مردم، کَسان و مزن، هستۆمند و نێزگار، آزات و گُلام، اے هُکم داتنت که وتی راستێن دستا یا پێشانیگا نشانے پِر بکننت، 17 تانکه آ هچّی گپت یا بها کرت مکننت، اگن نشانِش پِر نه‌اِنت. نشان رسترئے نام یا آییئے نامئے نمبر اَت. 18 اِدا هِکمت پکار اِنت. بِلّ هما کَس رسترئے نمبرا هسابَ کنت که زانتی هست، چیا که اے نمبر بنی آدمئیگ اِنت. و اِشیئے نمبر ششسد و شست و شش اِنت.