1  І працягваў Элігу, і сказаў:

2  «Пачакай мяне трохі, і я пакажу табе, што маю яшчэ словы пра Бога.

3  Пачну здалёк навучаньне маё, і Творцу майму аддам праведнасьць.

4  Бо праўдзівыя і без падману словы мае, і з табою я дасканалы ў веданьні.

5  Вось, Бог магутны і не адкідае нікога, Ён магутны моцай сэрца.

6  Ён не дае жыць бязбожніку, але дае суд убогаму.

7  Не адварочвае Ён ад праведных вачэй Сваіх, але саджае іх з валадарамі на пасадзе назаўжды, і яны ўзвышаюцца.

8  І калі яны закаваныя ў кайданы і зьвязаныя путамі гора,

9  Ён паказвае ім учынкі іхнія і злачынствы іхнія, што яны памножыліся.

10  І Ён адкрывае вуха іхняе, каб навучыць іх, і гаворыць ім, каб адвярнуліся ад ліхоты.

11  Калі паслухаюцца і будуць служыць Яму, яны пражывуць дні свае ў дабрабыце і гады свае — у прыемнасьці.

12  А калі не паслухаюцца, тады загінуць ад дзіды і памруць з нястачы веданьня.

13  Крывадушнікі склада­юць гнеў у сэрцы сваім і ня клічуць [Бога], калі Ён закоўвае іх [у кайданы].

14  У марнасьці памірае душа іхняя і жыцьцё іхняе між распусьнікамі.

15  Ён ратуе ўбогага з уціску ягонага і адкрывае вуха ягонае ў трывозе.

16  Таксама цябе Ён выбавіць з цясноты на прастору, дзе няма ўціску, і будзе поўнае тлушчу ўсё на стале тваім.

17  Але ты поўны меркаваньняў бязбожных, і чакаюць цябе суд і вырак.

18  Няхай не зьвядзе цябе гнеў, і вялікі выкуп няхай ня скрывіць [шляхоў] тваіх.

19  Ці ў няшчасьці крык твой дапаможа або намаганьні сілы тваёй?

20  Не жадай тае ночы, калі народы паднімаюцца з месцаў сваіх.

21  Сьцеражыся, каб не зьвярнуўся да злачынства, бо праз яго ты спазнаеш гора.

22  Вось, Бог узьвялічаны ў моцы Сваёй. Які настаўнік падобны да Яго?

23  Хто можа вызначыць шляхі Ягоныя? І хто можа сказаць Яму: “Ты ўчыніў зло”?

24  Памятай, каб услаўляць учынкі Ягоныя, пра якія сьпяваюць людзі.

25  Усе людзі бачаць гэта, кожны прыглядаецца здалёк.

26  Вось, Бог вялікі і перавышае веданьне нашае; лік гадоў Ягоных — неаблічальны.

27  Ён зьбірае кроплі вады, і падаюць яны дажджом з хмары Ягонай.

28  Яны цякуць з хмараў і выліваюцца на многіх людзей.

29  Хто можа разумець разьлегласьць аблокаў і грымоты намёту Ягонага?

30  Вось, Ён расьцягнуў вакол Сябе сьвятло Сваё і закрывае глыбіні мора.

31  Адтуль Ён судзіць народы, і шчодра корміць іх.

32  У руках Сваіх Ён трымае маланку і загадвае ёй, куды цэліць.

33  Грукат ейны паведамляе пра яе, нават статкі адчуваюць прыход яе.