1  Псальм Давіда. Напамін.

2  ГОСПАДЗЕ, у абурэньні Тваім не карай мяне і ў ярасьці Тваёй не вучы мяне!

3  Бо стрэлы Твае пранізалі мяне, і лягла на мяне рука Твая.

4  Няма цэлага месца на целе дзеля гневу Твайго, няма супакою ў костках маіх дзеля грэху майго.

5  Бо правіны мае ўзьняліся вышэй галавы маёй, як бярэмя цяжкое яны абцяжарваюць мяне.

6  Сьмярдзяць, гнаяцца раны мае дзеля дурасьці маёй.

7  Я скрывіўся, моцна схіліўся, усе дні ў смутку хаджу,

8  Бо сьцёгны мае напоўненыя распаленымі [ранамі], і няма цэлага месца ў целе маім.

9  Я зьнямогся і моцна скрышаны, я выю дзеля енку сэрца майго.

10  Госпадзе мой, перад Табою ўсё жаданьне маё, і уздыханьне маё ад Цябе не схаванае.

11  Сэрца маё трапечацца; пакінула мяне сіла мая, і сьвятло вачэй маіх — няма яго ў мяне.

12  Тыя, што любілі мяне, і бліжнія мае стаяць насупраць ранаў маіх, і сваякі мае стаяць здалёк ад мяне.

13  Тыя, што шукаюць душу маю, ставяць сіло [на мяне]; а тыя, што жадаюць ліхога для мяне, гавораць пра згубу маю і ўвесь дзень задумваюць падступнасьць.

14  А я, быццам глухі, ня чую, і быццам нямы, які не расчыняе вуснаў сваіх.

15  І стаўся я, быццам чалавек, які ня чуе, і няма дакараньня ў вуснах ягоных.

16  Бо на Цябе, ГОСПАДЗЕ, я спадзяюся; Ты адкажаш, Госпадзе, Божа мой!

17  Бо я сказаў: “Няхай яны ня радуюцца з мяне! Калі пахіснулася нага мая, няхай яны не вывышаюцца нада мною.

18  Бо я блізкі да падзеньня, і боль мой заўсёды перада мною.

19  Бо беззаконьне маё я апавядаю, сумую дзеля грэху майго.

20  А ворагі мае жывыя і ўзмацняюцца, і шматлікімі сталі тыя, якія няслушна мяне ненавідзяць.

21  Яны плацяць мне злом за дабро; яны супрацьстаяць мне, бо я за добрым ганюся.

22  Не пакінь мяне, ГОСПАДЗЕ, Божа мой, не аддаляйся ад мяне!

23  Пасьпяшайся на ўспамогу мне, Госпадзе выратаваньня майго!