Salmo 41
Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Awit ni David.
1 Bulahan ang tawo nga manggihuna-hunaon sa mga kabos.
Tabangan siya sa Ginoo sa panahon sa kalisod.
2 Panalipdan siya sa Ginoo ug tipigan ang iyang kinabuhi.
Himuon siya sa Ginoo nga bulahan sa yuta sa Israel;
dili siya itugyan ngadto sa iyang mga kaaway.
3 Tabangan siya sa Ginoo kon siya magsakit;
ayohon niya siya sa iyang sakit ug ibalik ang iyang kahimsog.
4 Miingon ako, “Ginoo, kaloy-i ako.
Ayoha ako, kay nakasala ako kanimo.”
5 Nagsulti ug daotan ang akong mga kaaway mahitungod kanako.
Miingon sila, “Kanus-a pa kaha siya mamatay aron malimtan na siya?”
6 Nagpakaaron-ingnon sila nga mobisita kanako,
apan nagtigom diay sila ug daotang mga istorya mahitungod kanako;
ug paggawas nila ipanabi nila kini sa uban.
7 Ang tanang nasuko kanako naghunghongay mahitungod kanako,
ug naghuna-huna sila ug daotan batok kanako.
8 Miingon sila, “Grabe na ang iyang sakit,
ug dili na gayod siya maayo pa.”
9 Bisan ang suod kong higala nga gisaligan ko pag-ayo
ug nakigsalo kanako sa pagkaon nagluib kanako.
10 Apan kaloy-i ako, Ginoo;
ayoha ako aron makabalos ako sa akong mga kaaway.
11 Unya mahibaloan ko nga ikaw nalipay kanako kon dili nimo itugot
nga makadaog batok kanako ang akong mga kaaway.
12 Tungod kay wala akoy gihimo nga daotan,
gitabangan mo ako ug giubanan sa walay kataposan.
13 Dalaygon ang Ginoo, nga Dios sa Israel,
sa walay kataposan.
*Salmo 41:13 Amen: sa Hebreo kini nga pulong nagkahulogan ug “hinaut pa,” o “tinuod gayod.” Usahay makita kini nga pulong isip panapos sa mga pagdayeg.