Ikaduhang Libro
42
Sal. 42–72
Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Ang “Maskil” sa mga anak ni Kora.
1 Sama sa mananap nga lagsaw nga gihidlaw sa tubig sa sapa,
gihidlaw usab ako kanimo, O Dios.
2 Giuhaw ako kanimo, O buhi nga Dios.
Kanus-a pa kaha ako makatindog sa imong presensiya sa pag-atubang kanimo?
3 Adlaw ug gabii grabe ang akong hilak.
Nagsigeg pangutana ang mga tawo kanako,
“Asa na man ang imong Dios?”
4 Masubo ako inigmahinumdoman ko nga kaniadto gipangulohan ko
ang daghang mga tawo sa pag-adto sa imong balay,
ug gasaulog kami nga adunay paghugyaw sa kalipay ug pagpasalamat kanimo.
5 Nganong maguol man ako ug mabalaka?
Kinahanglan mosalig ako kanimo ug dayegon ka nako pag-usab,
ikaw nga akong manluluwas ug Dios.
6-7 Naguol ako pag-ayo;
mura ako ug gitabonan sa imong mga balod
nga daw naghaguros nga busay.
Busa gihinumdoman ka nako dinhi sa yuta sa Jordan
ug Hermon, sa Bukid sa Mizar.
8 Sa adlaw ginapakita mo, Ginoo, ang imong gugma,
busa sa gabii nag-awit ako isip pag-ampo kanimo,
O Dios sa akong kinabuhi.
9 O Dios nga akong salipdanan nga bato, moingon ako kanimo,
“Nganong gikalimtan mo ako?
Nganong kinahanglan pa man nga magsubo ako
tungod sa pagpangdaog-daog sa akong mga kaaway?”
10 Daw madugmok ang akong kabukogan
sa pagbiay-biay nila kanako adlaw-adlaw
nga nag-ingon,
“Asa na man ang imong Dios?”
11 Nganong maguol
ug mabalaka man ako?
Kinahanglan mosalig ako kanimo,
ug dayegon ka nako pag-usab,
ikaw nga akong Manluluwas ug Dios.