7
1 O babaye nga dungganon,
pagkatahom sa imong mga tiil nga adunay sandalyas.
Pagkaanindot sa mga kurba sa imong mga paa.
Daw mga alahas kini nga hinimo sa hanas nga artesano.*Tawong hanas nga magbuhat ug nindot nga mga butang nga hinimo gikan sa metal, mahalong bato, ug uban pa.
2 Ang imong pusod daw kopa
nga dili makabsan ug lami nga bino.
Ang imong hawak daw binugkos nga trigo
nga nalibotan sa mga liryo.
3 Ang imong dughan daw kaluha
nga nating lagsaw.
4 Ang imong liog daw tore nga hinimo
gikan sa mga bangkil sa elepante.
Ang imong mga mata sama katin-aw
sa kaligoanan sa Hesbon,
sa may pultahan sa Bet Rabim.
Ang imong ilong daw ang bantayanang tore
sa Lebanon nga nag-atubang sa Damasco.
5 Ang imong ulo sama katahom sa Bukid sa Carmel.
Ang imong buhok sama kanindot sa mahalong panapton.
Nabihag ang hari sa katahom niini.
6 Pagkatahom mo, mahal ko.
Makawili ka.
7 Ang imong barog sama sa kahoy nga palma,
ug ang imong dughan daw sa nagpungpong nga bunga niini.
8 Miingon ako, “Mosaka ako sa palma
ug mohawid sa mga bunga niini.”
O, ang imong dughan daw sa pungpong sa ubas
ug ang kahumot sa imong gininhawa sama sa mansanas.
9 Ang imong halok sama katam-is sa duga sa ubas.
Kini nga duga sa ubas nagdagayday sa hinay-hinay
sa baba ug ngipon sa akong hinigugma.
Babaye
10 Iya ako sa akong hinigugma
ug ako lang ang iyang ginahandom.
11 Dali, mahal ko, moadto kita sa uma,
ug matulog kita taliwala sa mga bulak nga henna.†mga bulak nga henna: o mga lungsod.
12 Mamangon kitag sayo ug atong tan-awon
kon nanalingsing na ba ang ubas,
ug namukhad na ba ang mga bulak niini.
Tan-awon ta usab kon namulak na ba ang pomegranata,
ug didto ihatag ko kanimo ang akong gugma.
13 Nangalimyon ang kahumot sa tanom nga mandragora,
ug ibabaw sa atong pultahan
anaa ang tanang piniling mga butang,
daan ug bag-o nga
gitagana ko alang kanimo, mahal ko.